In Duitsland aangekomen, moesten de beide heren even naar het Stadsambt om daar hun jachtakte op te halen, aansluitend reden we naar een klein vliegveld om aldaar bij een restaurant wat te eten en te drinken, er kwamen nog 2 heren binnen die ook aanschoven aansluitend naar de verzamelplaats waar we de overige jagers zouden ontmoeten.
We waren in totaal met 11 man, inclusief ik als enige vrouw, dus 10 geweren, een en ander werd bekeken wie waar zou plaatsnemen waarna we ons begaven naar het jachtveld dat bestond uit akkervelden en bospercelen.
Samen met Raja mocht ik plaatsnemen in de nachtkansel omdat deze wat groter was, luiken open en rustig afwachten, ik zag wat hazen en verderop een vos het veld oversteken, toen een schot ergens links achter me, en nog een schot ergens rechts van me. Mijn telefoon ging over en D vroeg me de kansel af te sluiten en naar de weg te lopen, we werden verwacht.
Ik reed mee met één van de jagers, hij vertelde me dat hij van de hoogzit een bok had geschoten, maar de bok sprong nog al raar af, hij had het gevoel gemist te hebben mede omdat er geen zweet of snijhaar lag.
Aangekomen bij de aanschotplaats was het enige wat we vonden twee diepe hoefafdrukken. Raja uitvoerig laten snuffelen, ze ging meteen het bos in. Uiteindelijk konden we niets vinden en ik gaf aan de jager het advies er toch maar een ervaren hond er te halen. Mede omdat het redelijk snel donker werd en mijn hond en ik nog beginners zijn. Hij bracht me vervolgens naar een 2e jager toe die ook een bok had geschoten en zou met zijn vader verder overleggen welke hond er mee moest.
Bij de 2e jager aangekomen, zag ik meteen zweet en snijhaar liggen op de aanschotplaats dus raak was het zeker. De jager gaf aan in welke richting de bok was afgesprongen. Raja op het zweet gezet en ze ging meteen op het spoor, naar links en naar rechts, en dook meteen onder wat struiken. Daar lag de bok, ze heeft deze uitvoerig besnuffeld en gelikt een geslaagde nazoek dus, uiterst verbaasd was ik, zag een hele andere hond, ze was feller dan bij een oefenspoor.
Het werd al aardig donker en we werden opgehaald, reden naar de verzamelplek toe waar de andere ook al waren aangekomen, er werd gevraagd waar de hond was, want er was nog een bok die binnen moest komen, waarop ik vroeg of dat wel kon, het was al nacht maar dat was geen probleem volgens de mannen. Daar was op gerekend, één hield de hond vast en ik liep mee naar de aanschotplaats met M, hij vroeg me wat ik zag en gaf aan dat ik erg veel zweet zag en groene drab op de grond, dus dacht ik aan een pensschot.
Moet je niet nog wat vragen aan de jager vroeg M? Ja, natuurlijk waar is de bok afgesprongen, recht achter me, Raja opgehaald en op het zweet gezet, inmiddels waren er 2 jagers met grote zaklampen gekomen en zij liepen mee om bij te schijnen, er lag veel zweet en mijn kleine teckel hing in de lijn en ging in een rechte lijn door het bos en uiteindelijk op ongeveer 150-200 meter lag de bok, we hadden weer succes. De bok werd onmiddellijk ontweid, en meegenomen.
Bij het 1e schot, waar ik geen succes had, werd er nog een nazoek gedaan met een Duitse jacht terriër, maar de bok is niet binnen gekomen.
Aansluitend zijn we gaan naar het huis van een van de jagers gegaan en er werd een toost uitgebracht, hier kreeg ik een breuk, we dronken wat Jagermeister en het tableau werd gemaakt, 3 mooie bokken. Weidmansheil.
Terug naar huis, het werd 03:30 uur, snel even de hond nakijken op teken, douchen en naar bed, de wekker gaat weer om 05:30 uur, want het is gewoon weer een werkdag.
Op kantoor nog alles de revue laten passeren, het was een geweldige dag, veel geleerd, ook wat er dus fout kan gaan ( hoop dat de bok het overleefd heeft), blijdschap dat van de 3 nazoeken er 2 met succes zijn afgerond, stukje schrijven voor het clubblad Mooi Apport, want tenslotte was dit uitstapje mijn prijs die ik behaald heb met mijn hond, op een onderlinge wedstrijd. ( ZG 75 punten 1e prijs ).
En nu stiekem hopen, dat ik nog eens mee mag, mannen bedankt voor deze geweldige ervaring.
Helene en haar jachtmaatje Raja.
