1e ervaring van een zweethonden geleider.

Naar aanleiding van een eerste training kwam dit bericht bij ons. Het is zonde om dit niet te delen. Daarom heb ik dit bericht geplaatst. Omdat het zo goed weer geeft wat er allemaal door je heen kan gaan op het moment dat het begint. Met een zeer goed gevoel en dank voor de reactie plaats ik dit dan ook.

Gistermorgen ons eerste officiële zweetspoor gelopen. Ik kon, omdat 09 oktober voor ons moeilijk wordt (jubileumconcert van ons mannenkoor alsmede in de eind van de ochtend- middag de generale repetitie) gistermorgen terecht.

Hoe bedoel je zenuwachtig? Ik was ongeveer 5 kwartier te vroeg aanwezig. De les begon om 09.30 uur en ik was er al om 08. 15 uur. Toen Erick Jan om 08.30 uur kwam om nog een spoor uit te leggen ben ik maar weer naar Cothen gereden. Samen met Tine nog een bak koffie gedronken.

Om 09.20 uur weer aanwezig, Zeger was er ook al. Hierna kwamen Sjoerd met zijn zuster en hun honden.

Ik moest samen met Murdock als eerste lopen. De eerste fout werd meteen door mij gemaakt. Ik had namelijk mij goed voorbereid en vroeg E.J. werkelijk de oren van zijn kop over het aanspreken/ schot etc. . Werd uiteraard meteen "afgeserveerd" en ik dacht dat ik mijn huiswerk zo goed gedaan had.

Volgende keer kijk ik even de kat uit de boom.

Afijn na M afgelegd te hebben gaan kijken of ik iets kon vinden. De adrenaline gierde mij werkelijk door de keel. Ik dacht wat gezien te hebben maar had geen rekening gehouden dat het uitschot (gezien het gebruikte kaliber- hoogzit etc.) verder lag. Later bleek dat M. bij de verwijzingsbreuk (doordrenkt van zweet hetgeen ik niet zag) zoveel lucht dat hij al wilde vertrekken. En dan gaat alles heel snel. M die op de zijn bekende manier snel vertrok. Ik die probeerde de lintjes in de gaten te houden. De lange lijn die herhaaldelijk rond takken gedraaid kwam (natuurlijk mijn onhandigheid en onervarenheid) En dan let je niet meer op je hond. E.J. zei (voor aanvang) dat toen hij het spoor uitlegde er een reegeit het spoor gekruist had. M. pakte dat natuurlijk op en liet het snel los en werkte vervolgens weer op het zweet. Ik kreeg dat later te horen want ik had het niet gezien. Omdat M. er op zijn bekende snelle manier werkte en ik te horen kreeg dat ik rust in hem moest krijgen heb ik hem een tweetal keer maar even afgelegd. Het is natuurlijk een staande hond die weer een andere zoekwijze heeft als zweethonden. Ook ik zal zijn zoekwijze moeten leren en te interpreteren. Uiteindelijk kwam hij bij het stuk. Hem uitgebreid beloond en geknuffeld. Het zweet droop mij letterlijk van mijn lijf. Ik heb eerst mijn bevindingen van de loop gegeven en daarna aan de anderen gevraagd om wat zij er van vonden. Heb gevraagd mij hierbij niet te sparen. Kreeg nuttige adviezen zoals: niet zo aan de lijn trekken, je trekt de hond om naar een richting die jij wil.

Probeer je hond te lezen, heb vertrouwen in je hond want hij kan het etc. Kortom een hoop nuttige en positieve adviezen waar ik mee aan de slag ga. Ik vond het toch wel plezierig het op deze manier te horen te krijgen. Het geeft aan dat andere geleiders met je meedenken en leven.

O ja het opdokken ging mij redelijk goed af. (Tine is er inmiddels handiger in maar dat komt goed)

Wat ook plezierig was dat Sjoerd M. een heel mooie hond vond qua uiterlijk (mooie diepe borst etc.) en passie. Doet je toch goed en dan besef je dat ik een hoop moet leren. Maar het geeft mij ook wel vertrouwen om samen met M. een eenheid te gaan worden.

Natuurlijk tijdens de andere lopen geprobeerd goed op M. te letten. (gaat dan beter als zelf te lopen) Ik weet natuurlijk niet of hij altijd op het spoor werkte of dat hij achter de anderen aanliep, maar zag toch dat hij soms daadwerkelijk met het spoor bezig was. Het geeft je een fijn gevoel om zo met je hond bezig te zijn. Na de laatste loop was M. duidelijk een stuk rustiger maar wat wil je ook. Sjoerd, zijn zus en Seger zeiden dat ze een heel fijne leerzame ochtend hadden gehad. Wij natuurlijk ook. Toch fijn te horen. Kortom, onze vuurdoop hebben we gehad en zien reikhalzend uit naar de volgende les.

M. was gisteravond niet bij me weg te slaan. Lag voor mijn voeten te dromen en ik hoorde hem herhaaldelijk blaffen in zijn slaap.

Volgens mij beleefde hij de dag hierbij weer,

Hans