Succes voor Zweetwerker

Tijdens een mooie jachtdag op 04 november in Birkenfeld Duitsland werd mijn hulp ingeroepen bij een nazoek voor een mogelijk aangeschoten hert. De jager had op het dier geschoten vanaf ca. 110 meter. Het dier liep op een weiland en wilde daar het aangrenzende bos in vluchten, op de vlucht voor de drijvende honden welke in het bos achter hem veel lawaai maakten.

De jager wist mij vertellen dat het dier tekende met zijn linker voorloper, hij meende dat het er 'iets door zakte'. Aan het einde van de jacht had hij deze plaats correct gemarkeerd met een zakdoek. Wat hem bevreemde was dat er nergens zweet te zien was. Op de aangewezen aanschot plaats aangekomen was er idd niets te vinden. En toch wist de jager voor 99% zeker dat dit de plek was, er waren ook prenten te
vinden. Na zelf ook eens goed gekeken te hebben, en niets gezien, ben ik Figo maar uit de auto gaan halen om hem maar eens goed te laten 'rondneuzen'. Op de aangewezen plaats delict vond Figo ook niets.

We zijn maar eens langs de bosrand gaan lopen, hier stond prikkeldraad voor, en na ca. 25 meter van de aangewezen plaats dook hij het bos in. De baas kroop onder het prikkeldraad door en zag hier, toen hij op zijn buik lag, een druppel zweet op een eikenblad. 'Longschot, kan niet missen' dacht ik, mooi rosse rood met luchtbelletjes erin. Weer op de benen gekomen verder het bos in, Figo ging als een speer, en na ongeveer 50 meter vond hij een mooi stuk roodwild.

Baas blij, hond blij en de jager nog blijer daar hij dacht dat het niets meer zou gaan worden. Zo blijkt maar weer dat de menselijke waarneming niet altijd feilloos is en dat de neus van mijn kleine vriend wederom 100% te vertrouwen was.

Waidmannsheil,
Cor.

Gefeliciteerd met jullie mooie nazoek.