Plaatjes 24112012

met dan aan Jan voor de foto's.

Vraagbaak 3

Hier weer een nieuwe opgave vraagbaak en antwoorden vorige

Vorige opgave vraagbaak 2.
1: nazoek was s'morgens ( reebok is geschoten s'avonds laat en ik doe geen nazoek in het  donker !! )
2: inschot schuin blad via maag eruit,
3: de bok lag in de mais op 200-250 meter

Nu weer een nieuwe opgave:

Begin deze maand werd ik gebeld door een jachthouder die mijn naam op de Zweethonden lijst in  Brabant had zien staan. Hij vertelde mij het volgende verhaal.

Hier onder twee optie's waaruit jullie kunnen kiezen:

Optie 1.
Hij had op de hoogzit gezeten en er was om 16.00 uur een smalree langs gekomen dat geschoten mocht worden. Volgens hem zat het schot goed blad, maar het ree was de dekking in gelopen. Hij had even gewacht en was van de hoogzit af gegaan om het ree te zoeken. Hij had geen zweet gevonden dus dacht hij dat hij mis geschoten had. Nazoek met Kyra en het ree werd gevonden.

Optie 2.
Hij was door de Politie gebeld met het verzoek om op/of langs een bepaalde weg in zijn jachtveld te gaan kijken omdat een bestuurder van een auto gemeld had dat hij een aanrijding had gehad met een ree. Gelukkig kon hij redelijk goed aangeven waar de aanrijding met het ree had plaatsgevonden. Hij gaf wel aan dat de aanrijding ongeveer een week geleden had plaatsgevonden. ( valwild is zelde geschikt voor consumptie !! )

Nazoek met Kyra en het ree werd gevonden.

Beoordeel de foto van het ree en geef aan welk verhaal juist is en waarom.

Doe je best de Opperrechter.

Ein Sau!

Oké, zij die hun facebook volgen op zweethond online konden het al weten en er werd al wat gegist.
Gisteren was het dan zover voor het eerst in alle jaren van de Zweethond was er de mogelijkheid om te trainen op het zwartwild. Al vaak was er gevraagd naar de mogelijkheden maar steeds weer was er nog niet de overtuiging hoe dit aan te vliegen.

Wel nadat we de handen hebben weten te leggen op een wildzwijn wat gekeurd en dus volledig gezond verklaard was konden we gaan bedenken hoe dit te doen.

Er werd met behulp van de lopers, snijhaar en een klein stukje huid, sporen van rond de 750 meter uitgezet. Aanschotplaats geprepareerd met snijhaar en enkele minuscule kleine stukjes uitschot.
Daarna lopen en met de lopers printen maken en daarbij niet vergeten hiervoor gebruik te maken van zoelplaatsen (modderpoelen) zodat de voorjagers goed konden aangeven wanneer zij sporen zagen . Bleek toch moeilijker dan gedacht.  Maar ook het herkennen van snijhaar is toch erg lastig. Terwijl als je het weet varkenshaar zeer goed herkenbaar is.
Om dan via wissel en tunnels over diversen ondergronden uiteindelijk bij het stuk aan te komen. Dit was voor de deelnemers maar vooral voor de honden die dit voor het eerst meemaakten toch wel even schrikken. Reacties van: "die zal ik ff vermoorden tot de meest geziene en door mij gewenst, het heel voorzichtig benaderen en dan op afstand aanschouwen". We blijven er op hameren: "laat je hond afstand houden en vooral niet het stuk aansnijden" er zijn nog steeds groepen waar men het kennelijk prachtig vind als een hond het stuk aansnijd. Wel als je eenmaal bij een wildzwijn gestaan hebt en zeker als dit nog niet ligt dan denk je er wel anders over. En niet geheel onbelangrijk in Duitsland is het een reden voor directe diskwalificatie bij bepaalde proeven.  Een vestje is het niet voldoende als een varken je hond slaat. Hoogstens is het een eerste barrière en meestal krijg je maar één kans. Voorkomen is beter als gene.........

Het werd een enerverende dag waarbij veel nieuwe ervaring werden opgedaan. Ook kregen we belangstelling van een aantal hondentrainers van de politie die kwamen kijken naar het werken met de BGS en de Hanoveraan. Er is bij die club belangstelling om te gaan werken met deze twee rasspeurders. In Berlijn en Beieren gebeurd dit al en ook bij ons is men innovatief bezig en verbreed men de horizon. Dus Mechelaars eat your hart out there coming!

Voorwaar weer een mooie dag, koud en vochtig maar het perfecte weer om zweetwerk te doen.

Een weekend om nooit te vergeten.

Enkele maanden geleden vroeg Erick-Jan of ik  zin had om mee af te reizen naar de "bergen" van de Eifel (Duitsland) om samen met C. en hem de nazoeken  te verzorgen tijdens een meerdaagse drijfjacht. Moet je daar over nadenken, eigenlijk niet maar ja je hebt een achterban. Na overleg kwam het groene licht en heb ik volmondig ja gezegd maar toen kwam de twijfel: "Zijn we daar wel goed genoeg voor" dat was wat in me op kwam. Jet is natuurlijk net 2 jaar oud en nog te jong om een ervaren zweethond te zijn.  De bevestiging kwam snel want na een aantal extra sporen gelopen te hebben bleek het goed te zitten en waren we er klaar voor. Al gauw was het 31 oktober en na de spullen verzameld te hebben, die zeker mee moesten en nodig  om een nazoek te kunnen verzorgen, zoals voer, water, zweetriem en zeker niet te vergeten onze Jet, man die wist wel wat er ging gebeuren. Heb de volgepakte tas in de kamer gezet en ze is er vanaf dat moment niet meer bij weg geweest want haar riem zat erin. Echt super om dat te zien. De volgende ochtend, natuurlijk slecht geslapen want de spanning begon vorm te krijgen en EJ zou ons om 14.30 uur komen ophalen, nog één keer alles gecheckt. We waren er klaar voor en vertrokken met de auto richting de Eifel waar we om 19.30 uur aankwamen bij de jachthut waar de pachters en een z.g aantal geweren en drijvers al aanwezig waren. Na kennisgemaakt te hebben bleek al snel dat dit een hechte groep mensen was waar ik mij al snel thuis voelden. C was inmiddels ook gearriveerd en het werd drukker en drukker. We hebben met z’n allen nog wat gedronken en zijn toen richting het hotel vertrokken waar we al gauw de rust vonden want er kwamen toch wel wat dagen aan waar gewerkt moest worden.

Op 1 november om 07.00 uur liep de wekker af en ja hoor de spanning kwam toch weer opzetten. Na een heerlijk ontbijt gingen we op pad na het Gemeinde Haus waar zelfs de burgemeester van het dorp bij aanwezig was dat zie je hier niet daar, is het traditie. De eerste drift zou over de beruchte “vuilnisbelt”gaan. Veel verhalen over gehoord maar het werd nu echt! In de auto naar het startpunt. De drijfhondjes werden klaar gemaakt en stipt op tijd werd de drift aangelopen maar voordat we gingen vielen de eerste schoten al. Wat is de natuur daar toch mooi en je mocht er zo doorheen banjeren HEERLIJK. Er vielen verschillende schoten en je zag af en toe wat wild wegschieten reeën en zwijnen. Na ongeveer een uur of 2 gedreven te hebben was het tijd voor de lunch. Daar schoot de vraag door mijn hoofd: "zou het gebeuren NAZOEKEN?" Het bleef stil, dan maar even genieten van een heerlijk kommetje bruine bonensoep en een beker glühwijn. Toen ineens de jachtleider en combinant aan EJ vertelde dat er een zwijn kwijt was maar, dat er wel zweet gevonden was. Nou mijn hart sprong in mijn keel en de zenuwen ook. Ondanks dat ik altijd wel de rust heb. Super, het ging gebeuren in de auto op weg naar de aanschotplaats. We gingen met z’n vijven op pad. De schutter, de jachtleider C,  EJ en ik. Want het zwijn moest binnen komen. Er lag zweet genoeg en ik heb Jet klaar gemaakt voor de nazoek. Jet, die wist het al en stond direct op scherp. Op het spoor was ik zeer scherp om zweet te vinden en kon al gauw de bevestiging geven dat we goed liepen. Na een stuk gelopen hebben begon Jet heel zacht te keffen dat heb ik haar aangeleerd om te bevestigen dat we dichtbij het stuk kwamen. Er stonden een aantal dunne boompjes dicht tegen elkaar gegroeid en we konden er maar slecht door heen komen, dus even de rem erop en bekijken wat te doen. Heb even aan de buurman gevraagd of hij de riem even vast wilde houden zodat ik hem verder kon overpakken. Nadat ik de riem weer had liepen we richting een smal beekje waar Jet weer aangaf dat we er vlak bij waren. En ja hoor in de bramen pakte Jet het zwijn bij de staart waarop het zwijn met een luide schreeuw wegliep. De combinant zag het varken gaan, helaas kon het niet geschoten worden dus gingen we verder en verder. Op spoor zagen we dat het varken rondjes aan het lopen was en daar kregen we eigenlijk wat verwarring door. Zou dit bewust gedaan zijn? Na grondig onderzoek zag ik ineens een tiental meters verder weer zweet liggen en waren we weer rap op het spoor en liepen terug naar de weg. Op de weg gingen we na een 60 meter ineens weer na beneden richting beek en staken die over en kwamen we op een wei. Op de wei werd het zweet steeds moeilijker te vinden maar ja ik heb Jet en die liet steeds zien van kijk eens en wist ik het zit goed. Helaas op de wei net voor de bosrand werden we door de combinant gesommeerd om te stoppen omdat we op 50 meter afstand buurmans veld naderden. Er moest nu een Duitse combinatie komen. Het laatste zweet dat op een distel zat, gemarkeerd met een lintje. Nu werd het wachten. We hadden op dat moment bijna 3 kilometer gelopen. Mijn weekend kon al niet meer stuk zoals Jet gewerkt had helaas het stuk was er niet maar ja toch. Ze heeft laten zien dat ze op dit moment een echte zweethond is. Toen we weer op de weg kwamen bij de aanschotplaats was het wachten op de Duitse combinatie. We zijn op weg gegaan naar het laatste lintje en waren al gauw op weg naar boven tegen de "berg"op en naar beneden om weer naar te boven te klimmen niks niks. Weer teruggegaan en de hond opnieuw ingezet nu tekende de hond ging voor de bosrand naar links om daarna het bos in te gaan. We kwamen bij een dichte bramendekking, liepen hem voorbij en de hond zag een opening en stak zijn kop erin om er ook weer gelijk uit te komen. De bevestiging van het aanwezig zijn van ONS varken. De jager gaf een genadeschot en het varken was binnen. Heb met tranen in mijn ogen gezeten van de adrenaline en waarom, waarom, mochten wij niet doorgaan het was nog eigen grond. De terugtocht was een beproeving want nu moesten we wederom de heuvel op en af maar nu met een varken maar dat deerde ons niets. Het was ons gelukt. Nadat we het varken ontweid hadden was het tijd om wat te gaan drinken en eten. Bij aankomst in het Gemeinde Haus vonden ze het waanzinnig dat het varken toch binnen was. We hebben het varken meerdere malen dood gedronken. Wat zijn tradities toch mooi.Tijdens de tweede drift (wij waren er niet omdat we aan het nazoeken waren) werd er niks geschoten. Na het eten even nog naar het jachthuis om na te praten en gauw na bed want we waren kapot en de volgende morgen moesten we op tijd klaar staan.
De tweede dag kwamen we wat stijf uit ons bed en terwijl EJ de auto inpakte ben ik met de honden gaan wandelen waarna we een lekker ontbijt voorgeschoteld kregen  er bleek een jager jarig te zijn en deze werd met hoorngeschal gefeliciteerd. Op naar de eerste drift van de dag, steil omhoog en daarna wat vlakker maar je voelde het gelijk terug in de beentjes. We stonden op een gegeven moment te wachten op een pad om de linie uit te zetten daar stoof me toch een één keiler over het pad echt een hele grote. Toen de linie op rij stond werd het start sein gegeven en we liepen rustig te drijven toen ik opeens, in een takkenbos, wat zag opstaan en op vijf meter de conclusie had : een zwijn.

Sloeg met mijn stok op de takken waarop het zwijn de benen nam dacht ik. Hij rende op me af maar sloeg ineens rechtsaf en liep in eerste instantie de drijver naast mij voorbij maar draaide net zo hard weer om en wilde de drijver aanvallen waarop deze zijn stok op zijn hoofd kapot sloeg en mij gretig om mijn stok vroeg. Het zwijn was daarna even buiten bewustzijn waarop ik het varken kon afsteken. Achteraf hebben we er om kunnen lachen maar op het moment was het best beangstigend. Toen de drift afgelopen was en we aan de lunch begonnen werden we niet geloofd met wat we meegemaakt hadden. Een jager gaf de opmerking dat het afgesproken werk was. In deze drift werd door één van de pachters een hele grote bagge geschoten dit was haar eerste tijdens een drijfjacht daar moest natuurlijk na afloop ook op gedronken worden. (Tradities!) Tijdens de tweede drift van de dag was het aan onze kant rustig en hoorden we wel hoorden schoten aan de andere kant van het veld. Er was zelf een jager die uit een treintje er drie uithaalde. Deze dag kwam ook weer ten einde en gingen we na het eten en nagetafeld te hebben moe maar zeker voldaan naar ons hotel om heerlijk te douchen en naar bed te gaan om de volgende ochtend weer huiswaarts te keren.  Deze dagen staan in mijn geheugen opgeslagen en denk er nog regelmatig over na. Wat ben ik toch een geluksvogel dat ik deze kansen krijg. Daarom wil ik onze gastvrouw en heer heel heel erg bedanken voor deze uitnodiging en Erick-Jan zeker niet te vergeten die het vertrouwen in ons had dat we goed genoeg waren om mee te mogen.

Gert.

Veld belevenissen

Het is vrijdag jl 6.30 uur als de wekker afgaat, drie zweethonden geleiders met hun beste maatjes komen overeind om zich gereed te maken voor een spannende dag in het veld. Na een ontbijt bij Frau Geiss vertrekt de groep naar de reveille bij het Gemeinde Haus grenzend aan het jachtveld alwaar de eerste drift zal plaats vinden.

Als om 9.15 uur het signaal klinkt begint het drijven. We starten op een oude, inmiddels zwaar met Sleedoorns overgroeide, vuilnisbelt. Wanneer deze goed gedreven wordt, wat betekend dat je er dus DOOR moet (hoera voor de doornen kleding) is het wel zeker dat de varkens eruit komen. Dus, 123 en gaan nog geen drie meter erin en een eerste zwijn komt op en schiet als een pijl uit de boog weg. Het gaat zo snel dat de meeste het niet eens door hebben. Dat was nummer één. Daarna volgt er nog een vos en blijft het angstvallig stil.

De wat jongere drijvers geloven het wel met de doorns en lopen er omheen en dus ook nu weer blijven er waarschijnlijk een aantal varkens lekker liggen en tja omdat er niet voldoende drijvende honden zijn hebben ze vandaag geluk. Neemt niet weg dat inmiddels al van diversen kanten de eerste schoten klinken.

Dat drijven ook een kunde is blijkt wel juist voor het signaal: "Hahn in Ruhr" als de meeste drijvers al verder zijn. Wij nemen we nog even wat bramen dekking die mee die overgeslagen is en zie een ree komt op en dan een knoert van een keiler.  Enkele schoten klinken maar later blijkt gewoon goed mis.

12.00 uur de drijvers mogen als eerste aan de lunch, bonen soep met een broodje braadworst. En ja ook onze honden die tot dan in de auto moesten wachten krijgen een lekkere worst ach dat hoort erbij en ze lopen het er straks wel weer af. De eerste stukken worden binnen gebracht en ook een spietser dam.

Dan is daar de jacht leider, Erick Jan je kan aan de bak we hebben een nazoek het is overduidelijk volgens de pachter en de schutter, 100% een blad long. Oké Gert is als gast erbij en ik heb hem toegezegd dat hij de eerste nazoek mag doen Jet dus, soep en broodje op en dan in de auto richting de aanschotplaats.

 

Na enkele minuten aangekomen worden we direct naar het zweet gebracht en verteld de schutter dat hij al het veld ingelopen is maar vanwege de dekking niet verder gegaan is. En ja er ligt veel zweet met schuim dus de adrealine giert door het lijf Jet wordt gereed gemaakt en ik neem Kees mee als referentie. Na een kleine 100 meter geloof het of niet geeft Jet geeft luid en verwijst nou ja bijt het zwijn, zo lijkt het, in de staart deze schiet weg door de dekking en in alle tumult is een vangschot niet mogelijk. Dan begint het werk pas echt. Door beken en bergruggen op en af. Het valt op dat regelmatig de honden een andere route van elkaar nemen, ik zweet liggen maar ook Gert geeft zweet aan. Geen grote plekken meer ook geen druppels maar meer steepjes als waren het tegen de vegetatie aan gesmeerd. Dit kan duiden op een loperschot gezien de hoogte waar we het zweet vinden. Dan bemerken we dat het varken rondjes loopt maar wel steeds verder afdwaalt. Loperschot, rondjes? dit kan dus geen blad long zijn en kan wel eens lang gaan duren.

 

Na ongeveer drie kilometer roept de pachter ons terug. Niet omdat het niet goed gaat maar omdat we de grens van het jachtveld benaderen deze dreigen te passeren en die grens is heilig in Duitsland. Gert legt een markering in het veld want er moet nu eerst een officiële Duitse combinatie komen die de grens wel over mag. Jammer, Jet heeft uitstekend werk laten zien en dus zeer goed gewerkt maar mag en kan niet verder vanwege de regelgeving. Tja dan is Kees er ook nog en ik heb hier moeite mee, rebels als ik kan zijn en mede omdat mijn gevoel aangeeft dat we er bijna zijn neem ik een besluit en .......koppel Kees los en geef hem opdracht het stuk te zoeken. De laatste maanden heb ik dit met hem getraind en inmiddels lukt het apel ook naar wens. Geen seconde bedenkt hij zich en neemt het spoor, een haak naar links en dan weer een haak naar rechts direct de dekking in. Dan geeft de combinant aan dat hij al aan het bellen is dus stoppen! Als ik Kees terug wil fluiten komt hij er al aan hevig kwispelend en springend het beeld is voor mij wel duidelijk hij wil dat ik kom want...........

Maar nee, Buurmans veld dus afbreken en wachten op de door de staat aangewezen zweet combinatie. 

Het is 14.30 uur als Conrath Flink zich meld bij ons inmiddels is de hele groep elders begonnen aan de tweede drift de eerste schoten klinken alweer door de bergen de combinatie heeft mij de opdracht gegeven dit verder te begeleiden en af te handelen. We rijden samen naar de aanschotplaats inmiddels is de hemel opengegaan en vele douches zijn wijd open gedraaid dus het regent en hard. Tja en dan blijkt dat een stukje rode wol echt niet genoeg is om een aanschotplaats te markeren. Maar goed met enige inzet vind ik de aanschotplaats. De plek waar het varken de dekking is ingegaan hadden we al maar voor een juist beeld is de aanschotplaats onontbeerlijk. Als we deze dan ook onderzoeken is er van het schuimende zweet niets meer te vinden lang leve de regen en daar wordt ik geconfronteerd met de harde werkelijkheid 80% van het succes zit in.......

 

Volgens schutter was het een grote keiler van 70 kilo met een bladlong maar eh die liggen toch meestal binnen 200 meter en die afstand waren we allang gepasseerd. Oké uiteindelijk gingen we voor een loper schot maar dat klopte niet met het vele schuimend zweet in het begin. Nu geen plas zweet dus nu een goed onderzoek. We vinden platte stukjes bot, glibberig zacht materiaal en een tand! Een tand? Ja, een tand het was dus geen blad maar een schot op de onder kaak en gezien het weke materiaal een jong zwijn. 70 kilo No Way dit moet een kleiner en jong exemplaar zijn.

 

We brengen de officiële zweethondenman naar de plaats alwaar we het laatst geweest zijn onze honden blijven in de auto en hij neemt zijn hond een BGS met de naam Bruno mee. Inmiddels bevestigd hij onze waarneming en aangekomen koppelt hij zijn hond aan de lijn. Direct vervolgd de hond het spoor van Jet en bevestigd dat dit juist is. Dan komt hij terug dus weer een rondje en vervolgt het spoor wat verder gaat exact over de route die Kees gelopen heeft toen ik hem eerder los koppelde.

Dus weer die  berg op en hij gaat een rondje doen rondom een stevige dekking precies rond de dekking waar Kees vandaan kwam om mij te halen. Dan, gaat de hond de dekking in en springt er weer uit alsof hij gestoken werd door een bij dit herhaald zich nogmaals nu weet ik het zeker pak m'n jachtmes en wil de dekking in om het varken steken. Ja, ik zie hem liggen dan ... volgt er waarschuwing en direct een knal en dan nog één. Dat waren dus twee vangschoten, steken hoeft niet meer.

Samen trekken we het stuk uit de dekking en blijkt dat we eea goed geanalyseerd hebben. het is een jong wildzwijn, inderdaad is de onderkaak volledig weggeschoten dus terecht een nazoek deze zou verhongerd zijn en ook blijkt de rechter voorloper volledig door geschoten te zijn.

Conradth bevestigd dat onze honden niet terug geroepen hadden mogen worden want Buurmans veld is toch nog 30 meter hoger gelegen op de berg en Kees had het dus helemaal goed. Dus luister naar je hond. Jet heeft het spoor dus ook zeer goed uitgewerkt maar kon het niet afmaken omdat ze niet los kan jagen want daarvoor is ze nog te onbevangen en dan kun je wachten op ongelukken. Kees weet inmiddels dat hij absoluut niet aan het stuk mag komen. Zelfs stukken die binnen komen om te ontwijden mogen niet aangeraakt worden. Over en weer wordt het Waidmanheil uitgewisseld we zijn trots heel trots Conrad, Gert en ik. Een foto moment volgt en gelukkig dat Gert dit kan vastleggen voor ons beide.

Dan volgt het ergste deel we zijn uitgeput van al het klimmen maar we moeten ook weer terug drie kilometer het licht wordt al minder maar de berg lijkt hoger en hoger eerst eraf, beek en weide door. Weer klimmen dan weer de beklommen berg af weer een beek door en weer een berg op dwars door dichte dekking. En niet vergeten een wild zwijn van 45 kilo mee sleurend tjonge wat is zo'n beest zwaar. Nat was ik al maar nu voel overal vocht ook daar waar ik dit echt niet prettig vind..

Na het schusseltreiben hebben we gezamenlijk dit varken, Gert en Jet's eerste, eerbiedwaardig dood gedronken. Terug in het hotel direct in bed en ook de honden weten al snel een aangenaam plekje te veroveren en ach laat ze ook maar. Is wel lekker warm. Want douchen zit er niet in deze was koud heel koud.  Een goede nachtrust volgt en om 6.30 uur klinkt weer de African Safari van Bert Kempher uit één der telefoons als wake up call. Als ik dan bij het ontbijt informeer naar de mogelijkheid van warme douche blijkt dat Frau Geiss de boiler vergeten is aan te zetten. Ach op haar leeftijd vergeef je dat. Een nieuwe dag en weer nieuwe kansen. 

Waidmansheil en Waidmansdank.