Veld belevenissen

Het is vrijdag jl 6.30 uur als de wekker afgaat, drie zweethonden geleiders met hun beste maatjes komen overeind om zich gereed te maken voor een spannende dag in het veld. Na een ontbijt bij Frau Geiss vertrekt de groep naar de reveille bij het Gemeinde Haus grenzend aan het jachtveld alwaar de eerste drift zal plaats vinden.

Als om 9.15 uur het signaal klinkt begint het drijven. We starten op een oude, inmiddels zwaar met Sleedoorns overgroeide, vuilnisbelt. Wanneer deze goed gedreven wordt, wat betekend dat je er dus DOOR moet (hoera voor de doornen kleding) is het wel zeker dat de varkens eruit komen. Dus, 123 en gaan nog geen drie meter erin en een eerste zwijn komt op en schiet als een pijl uit de boog weg. Het gaat zo snel dat de meeste het niet eens door hebben. Dat was nummer één. Daarna volgt er nog een vos en blijft het angstvallig stil.

De wat jongere drijvers geloven het wel met de doorns en lopen er omheen en dus ook nu weer blijven er waarschijnlijk een aantal varkens lekker liggen en tja omdat er niet voldoende drijvende honden zijn hebben ze vandaag geluk. Neemt niet weg dat inmiddels al van diversen kanten de eerste schoten klinken.

Dat drijven ook een kunde is blijkt wel juist voor het signaal: "Hahn in Ruhr" als de meeste drijvers al verder zijn. Wij nemen we nog even wat bramen dekking die mee die overgeslagen is en zie een ree komt op en dan een knoert van een keiler.  Enkele schoten klinken maar later blijkt gewoon goed mis.

12.00 uur de drijvers mogen als eerste aan de lunch, bonen soep met een broodje braadworst. En ja ook onze honden die tot dan in de auto moesten wachten krijgen een lekkere worst ach dat hoort erbij en ze lopen het er straks wel weer af. De eerste stukken worden binnen gebracht en ook een spietser dam.

Dan is daar de jacht leider, Erick Jan je kan aan de bak we hebben een nazoek het is overduidelijk volgens de pachter en de schutter, 100% een blad long. Oké Gert is als gast erbij en ik heb hem toegezegd dat hij de eerste nazoek mag doen Jet dus, soep en broodje op en dan in de auto richting de aanschotplaats.

 

Na enkele minuten aangekomen worden we direct naar het zweet gebracht en verteld de schutter dat hij al het veld ingelopen is maar vanwege de dekking niet verder gegaan is. En ja er ligt veel zweet met schuim dus de adrealine giert door het lijf Jet wordt gereed gemaakt en ik neem Kees mee als referentie. Na een kleine 100 meter geloof het of niet geeft Jet geeft luid en verwijst nou ja bijt het zwijn, zo lijkt het, in de staart deze schiet weg door de dekking en in alle tumult is een vangschot niet mogelijk. Dan begint het werk pas echt. Door beken en bergruggen op en af. Het valt op dat regelmatig de honden een andere route van elkaar nemen, ik zweet liggen maar ook Gert geeft zweet aan. Geen grote plekken meer ook geen druppels maar meer steepjes als waren het tegen de vegetatie aan gesmeerd. Dit kan duiden op een loperschot gezien de hoogte waar we het zweet vinden. Dan bemerken we dat het varken rondjes loopt maar wel steeds verder afdwaalt. Loperschot, rondjes? dit kan dus geen blad long zijn en kan wel eens lang gaan duren.

 

Na ongeveer drie kilometer roept de pachter ons terug. Niet omdat het niet goed gaat maar omdat we de grens van het jachtveld benaderen deze dreigen te passeren en die grens is heilig in Duitsland. Gert legt een markering in het veld want er moet nu eerst een officiële Duitse combinatie komen die de grens wel over mag. Jammer, Jet heeft uitstekend werk laten zien en dus zeer goed gewerkt maar mag en kan niet verder vanwege de regelgeving. Tja dan is Kees er ook nog en ik heb hier moeite mee, rebels als ik kan zijn en mede omdat mijn gevoel aangeeft dat we er bijna zijn neem ik een besluit en .......koppel Kees los en geef hem opdracht het stuk te zoeken. De laatste maanden heb ik dit met hem getraind en inmiddels lukt het apel ook naar wens. Geen seconde bedenkt hij zich en neemt het spoor, een haak naar links en dan weer een haak naar rechts direct de dekking in. Dan geeft de combinant aan dat hij al aan het bellen is dus stoppen! Als ik Kees terug wil fluiten komt hij er al aan hevig kwispelend en springend het beeld is voor mij wel duidelijk hij wil dat ik kom want...........

Maar nee, Buurmans veld dus afbreken en wachten op de door de staat aangewezen zweet combinatie. 

Het is 14.30 uur als Conrath Flink zich meld bij ons inmiddels is de hele groep elders begonnen aan de tweede drift de eerste schoten klinken alweer door de bergen de combinatie heeft mij de opdracht gegeven dit verder te begeleiden en af te handelen. We rijden samen naar de aanschotplaats inmiddels is de hemel opengegaan en vele douches zijn wijd open gedraaid dus het regent en hard. Tja en dan blijkt dat een stukje rode wol echt niet genoeg is om een aanschotplaats te markeren. Maar goed met enige inzet vind ik de aanschotplaats. De plek waar het varken de dekking is ingegaan hadden we al maar voor een juist beeld is de aanschotplaats onontbeerlijk. Als we deze dan ook onderzoeken is er van het schuimende zweet niets meer te vinden lang leve de regen en daar wordt ik geconfronteerd met de harde werkelijkheid 80% van het succes zit in.......

 

Volgens schutter was het een grote keiler van 70 kilo met een bladlong maar eh die liggen toch meestal binnen 200 meter en die afstand waren we allang gepasseerd. Oké uiteindelijk gingen we voor een loper schot maar dat klopte niet met het vele schuimend zweet in het begin. Nu geen plas zweet dus nu een goed onderzoek. We vinden platte stukjes bot, glibberig zacht materiaal en een tand! Een tand? Ja, een tand het was dus geen blad maar een schot op de onder kaak en gezien het weke materiaal een jong zwijn. 70 kilo No Way dit moet een kleiner en jong exemplaar zijn.

 

We brengen de officiële zweethondenman naar de plaats alwaar we het laatst geweest zijn onze honden blijven in de auto en hij neemt zijn hond een BGS met de naam Bruno mee. Inmiddels bevestigd hij onze waarneming en aangekomen koppelt hij zijn hond aan de lijn. Direct vervolgd de hond het spoor van Jet en bevestigd dat dit juist is. Dan komt hij terug dus weer een rondje en vervolgt het spoor wat verder gaat exact over de route die Kees gelopen heeft toen ik hem eerder los koppelde.

Dus weer die  berg op en hij gaat een rondje doen rondom een stevige dekking precies rond de dekking waar Kees vandaan kwam om mij te halen. Dan, gaat de hond de dekking in en springt er weer uit alsof hij gestoken werd door een bij dit herhaald zich nogmaals nu weet ik het zeker pak m'n jachtmes en wil de dekking in om het varken steken. Ja, ik zie hem liggen dan ... volgt er waarschuwing en direct een knal en dan nog één. Dat waren dus twee vangschoten, steken hoeft niet meer.

Samen trekken we het stuk uit de dekking en blijkt dat we eea goed geanalyseerd hebben. het is een jong wildzwijn, inderdaad is de onderkaak volledig weggeschoten dus terecht een nazoek deze zou verhongerd zijn en ook blijkt de rechter voorloper volledig door geschoten te zijn.

Conradth bevestigd dat onze honden niet terug geroepen hadden mogen worden want Buurmans veld is toch nog 30 meter hoger gelegen op de berg en Kees had het dus helemaal goed. Dus luister naar je hond. Jet heeft het spoor dus ook zeer goed uitgewerkt maar kon het niet afmaken omdat ze niet los kan jagen want daarvoor is ze nog te onbevangen en dan kun je wachten op ongelukken. Kees weet inmiddels dat hij absoluut niet aan het stuk mag komen. Zelfs stukken die binnen komen om te ontwijden mogen niet aangeraakt worden. Over en weer wordt het Waidmanheil uitgewisseld we zijn trots heel trots Conrad, Gert en ik. Een foto moment volgt en gelukkig dat Gert dit kan vastleggen voor ons beide.

Dan volgt het ergste deel we zijn uitgeput van al het klimmen maar we moeten ook weer terug drie kilometer het licht wordt al minder maar de berg lijkt hoger en hoger eerst eraf, beek en weide door. Weer klimmen dan weer de beklommen berg af weer een beek door en weer een berg op dwars door dichte dekking. En niet vergeten een wild zwijn van 45 kilo mee sleurend tjonge wat is zo'n beest zwaar. Nat was ik al maar nu voel overal vocht ook daar waar ik dit echt niet prettig vind..

Na het schusseltreiben hebben we gezamenlijk dit varken, Gert en Jet's eerste, eerbiedwaardig dood gedronken. Terug in het hotel direct in bed en ook de honden weten al snel een aangenaam plekje te veroveren en ach laat ze ook maar. Is wel lekker warm. Want douchen zit er niet in deze was koud heel koud.  Een goede nachtrust volgt en om 6.30 uur klinkt weer de African Safari van Bert Kempher uit één der telefoons als wake up call. Als ik dan bij het ontbijt informeer naar de mogelijkheid van warme douche blijkt dat Frau Geiss de boiler vergeten is aan te zetten. Ach op haar leeftijd vergeef je dat. Een nieuwe dag en weer nieuwe kansen. 

Waidmansheil en Waidmansdank.