Half 7 de deur uit, wat
regen onderweg, maar goed het had zaterdag al flink geregend, dus misschien zou
het meevallen, half 9 reed ik het museumplein te Overloon op en parkeerde de
auto. Mijn dashond Brunhilde eruit gehaald en even de benen gestrekt, gaat ze
daar toch luid op spoor, het barst daar van de konijnen. Er kwamen meer mensen
aanrijden, dus hond weer in de auto en het restaurant binnen, waar verzameld
zou worden.De tereindeskundigen
waren al binnen, en wat schertst mijn verbazing dat Erick Jan binnen kwam
lopen. Hij zou vandaag meelopen en observeren, en dat was natuurlijk best wel
leuk, zeker omdat 2 andere deelnemers en ik bij hem trainen.
Iedereen was inmiddels
binnen en voorzien van koffie, toen Anton het woord nam, iedereen welkom hete,
de programmaboekjes en de lootje werden uitgedeeld, ditmaal trok ik nummer 3,
vorig jaar was dat nummer 7 en dat is een lange zit. Er waren 9 combinaties
aanwezig, en het aanbod honden was gemêleerd van Dashond, Bayerische
Gebirgschweishund, Rodesian Ridgeback, grote Munsterlander, Basset Artesien
Normand, Basset Fauve de Bretagne en Stabijhoun.Iedereen had zijn
nummer getrokken, en we vertrokken naar het bosperceel waar het zou beginnen.
Nummer 1 en 2 gingen met de keurmeester mee, en het was afwachten, ik werd
inmiddels opgehaald en moest wachten op nummer 2 die net van start ging. Later
hoorde ik dat zij het niet gehaald hadden, wat mij nog nerveuzer maakte, want
dat betekende voor mij dat het pittig was.De keurmeester kwam me
halen, en we moesten best nog wel een flink stuk lopen, maar aangekomen op de
startplek, het zelfde ritueel als altijd, netjes in de zit, blijf, wondbed
bekeken, er lagen stukjes orgaan en snijhaar.Klein schietgebedje
gedaan, Brunhilde meegenomen naar het wondbed, en Zoeeeeeeeeeeek de Bok, ze
ging mooi strak met de neus op de grond en liep rustigdoor. 1e
afroep we zaten 50 meter van het spoor, dus terug gelopen en in gedachte 50
meter terug geteld. Brunhilde opnieuw ingezet, op spoor en daar ging ze weer,
toen kwamen we bij een greppel, daar ging ze door heen en kwam aan de andere
kant weer boven en wilde door (ik had iets van klopt dat wel), maar ik hoorde
haar zachtjes piepen en snuiven, gaf haar meer lijn en ze ging met ferme pas
door, toen stopte ze en haar kopje ging omhoog van rechts naar links en hop
daar ging ze weer (verwaaiing) tot aan de brandgang en daar maakte ze haak naar
links en dook het bos weer in, daar kwamen we nog een wondbed tegen wat ik
melde.
Brunhilde was zo bezig
met haar werk, en ik was enorm geconcentreerd op haar, dat we het stuk voorbij
liepen, maar in mijn ooghoek meende ik toch wat te zien, dus bleef staan
draaide me een kwart slag, en zag het stuk liggen, riep tegen Brunhilde zoek,
zoek en ze kwam op het stuk, Yes die is binnen. Pfffffff dat was zweten, de
keurmeester zeiden nog wat heb je ons laten zweten maar Waidmannsheil en
Waidmannsdank.
Van de 9 combinaties
hebben 3 het gehaald. Rond 5 uur gingen we terug naar het restaurant, waar we
een na beschouwing hadden van de dag, de gene die het niet gehaald hadden,
kregen tips en vooral doorgaan.Toen het moment van de
waarheid, de Basset Artesien werd 3e, de Munsterlander en mijn
Dashond kregen een gedeelde 1e plaats, en toen kwam de doorslag dat
mijn kleine Dotje de TROFEE mee zou krijgen, ondanks dat ze 150 meter van het
spoor heeft afgesneden, het spoor lag namelijk rechts van me, maar door de
verwaaiing had ze zoiets van daar ligt ook het spoor, dus ik ga rechtdoor.Ik wil de organisatoren
bedanken, de catering, en een ieder die er een mooie dag van heeft gemaakt. De
Trofee staat op een mooi plekje in de kast, tot de volgende Paul Schneider.
Waidmannsheil, Helene
en Brunhilde
