Paul Schneider Trofee 2013

Ingeschreven voor de Paul Schneider van 26 mei 2013, vorig jaar was ik 2^e geworden, en ik had me zelf beloofd om toch een keer de wel begeerde wisseltrofee mee naar huis te nemen, niet wetende dat het ook vandaag zou gaan gebeuren.

Half 7 de deur uit, wat regen onderweg, maar goed het had zaterdag al flink geregend, dus misschien zou het meevallen, half 9 reed ik het museumplein te Overloon op en parkeerde de auto. Mijn dashond Brunhilde eruit gehaald en even de benen gestrekt, gaat ze daar toch luid op spoor, het barst daar van de konijnen. Er kwamen meer mensen aanrijden, dus hond weer in de auto en het restaurant binnen, waar verzameld zou worden.De tereindeskundigen waren al binnen, en wat schertst mijn verbazing dat Erick Jan binnen kwam lopen. Hij zou vandaag meelopen en observeren, en dat was natuurlijk best wel leuk, zeker omdat 2 andere deelnemers en ik bij hem trainen.

Iedereen was inmiddels binnen en voorzien van koffie, toen Anton het woord nam, iedereen welkom hete, de programmaboekjes en de lootje werden uitgedeeld, ditmaal trok ik nummer 3, vorig jaar was dat nummer 7 en dat is een lange zit. Er waren 9 combinaties aanwezig, en het aanbod honden was gemêleerd van Dashond, Bayerische Gebirgschweishund, Rodesian Ridgeback, grote Munsterlander, Basset Artesien Normand, Basset Fauve de Bretagne en Stabijhoun.Iedereen had zijn nummer getrokken, en we vertrokken naar het bosperceel waar het zou beginnen. Nummer 1 en 2 gingen met de keurmeester mee, en het was afwachten, ik werd inmiddels opgehaald en moest wachten op nummer 2 die net van start ging. Later hoorde ik dat zij het niet gehaald hadden, wat mij nog nerveuzer maakte, want dat betekende voor mij dat het pittig was.De keurmeester kwam me halen, en we moesten best nog wel een flink stuk lopen, maar aangekomen op de startplek, het zelfde ritueel als altijd, netjes in de zit, blijf, wondbed bekeken, er lagen stukjes orgaan en snijhaar.Klein schietgebedje gedaan, Brunhilde meegenomen naar het wondbed, en Zoeeeeeeeeeeek de Bok, ze ging mooi strak met de neus op de grond en liep rustigdoor. 1^e afroep we zaten 50 meter van het spoor, dus terug gelopen en in gedachte 50 meter terug geteld. Brunhilde opnieuw ingezet, op spoor en daar ging ze weer, toen kwamen we bij een greppel, daar ging ze door heen en kwam aan de andere kant weer boven en wilde door (ik had iets van klopt dat wel), maar ik hoorde haar zachtjes piepen en snuiven, gaf haar meer lijn en ze ging met ferme pas door, toen stopte ze en haar kopje ging omhoog van rechts naar links en hop daar ging ze weer (verwaaiing) tot aan de brandgang en daar maakte ze haak naar links en dook het bos weer in, daar kwamen we nog een wondbed tegen wat ik melde.

Brunhilde was zo bezig met haar werk, en ik was enorm geconcentreerd op haar, dat we het stuk voorbij liepen, maar in mijn ooghoek meende ik toch wat te zien, dus bleef staan draaide me een kwart slag, en zag het stuk liggen, riep tegen Brunhilde zoek, zoek en ze kwam op het stuk, Yes die is binnen. Pfffffff dat was zweten, de keurmeester zeiden nog wat heb je ons laten zweten maar Waidmannsheil en Waidmannsdank.

Van de 9 combinaties hebben 3 het gehaald. Rond 5 uur gingen we terug naar het restaurant, waar we een na beschouwing hadden van de dag, de gene die het niet gehaald hadden, kregen tips en vooral doorgaan.Toen het moment van de waarheid, de Basset Artesien werd 3^e, de Munsterlander en mijn Dashond kregen een gedeelde 1^e plaats, en toen kwam de doorslag dat mijn kleine Dotje de TROFEE mee zou krijgen, ondanks dat ze 150 meter van het spoor heeft afgesneden, het spoor lag namelijk rechts van me, maar door de verwaaiing had ze zoiets van daar ligt ook het spoor, dus ik ga rechtdoor.Ik wil de organisatoren bedanken, de catering, en een ieder die er een mooie dag van heeft gemaakt. De Trofee staat op een mooi plekje in de kast, tot de volgende Paul Schneider.

Waidmannsheil, Helene en Brunhilde