Een uitdaging

Sinds ongeveer 4 maanden heb ik, ondanks dat ik niet meer daadwerkelijk aan het arbeidsproces hoef deel te nemen, een mooie werkomgeving gevonden voor 2 dagen in de week. Mijn nieuwe werkgever is Willem en Drees uit Cothen. Nee, niet de Willem Drees waarvan ik over een maand een uitkering ontvang ( weet u meteen hoe oud ik ben geworden) maar een jong dynamisch en mooi bedrijf. Nieuwsgierig? Google maar eens en kijk waar bij u in de buurt hun mooie producten leverbaar zijn. Nu is het zo dat op de zaterdag een van mijn werkdagen is.

Totdat ik de uitnodiging kreeg van Erick Jan om eens een zweetspoor uit te werken met een “lease “ hond. Uiteraard dit gegeven besproken met Tine en mijn werkgever. Beiden waren enthousiast en Willem en Drees besloten mij te sponseren. Zo de eerste twee hordes waren genomen maar nu ikzelf nog. Durfde ik het aan om weer te veld te gaan na het, onverwachts, in laten inslapen van Murdock? Wat voor hond zou er voor mij klaar staan? Wilde en kon ik die uitdaging aangaan? Vragen die bij mij opkwamen ondanks het gegeven dat wij al weten wat de opvolger van Murdock zal worden. U begrijpt het al uiteindelijk heb ik besloten om de uitdaging aan te gaan en werd er contact gezocht met Erick Jan en Gert.

Gisteren was het dan zover. Zonder dat ik wist wat mij te wachten stond reed ik in de vroege ochtend naar onze trainingsplaats. Een schitterend bos in herfst kleuren. Nadat de andere zweethonden geleiders met een BGS en een Bracco waren gearriveerd kreeg ik een zweetlijn overhandigd met opmerking: Je loopt vandaag met Kees. Dat was even slikken en wel om het volgende. Kees heeft maar 1 baas en dat is Erick Jan. Daarbij komt nog dat Kees een Basset Fauve de Bretagne is. Niet iedereen weet wat voor een hond dat is daarom enkele korte opmerkingen uit de ras beschrijving. Eigenschappen: Grote jachtpassie en zelfstandigheid, gericht op de leider van zijn meute, komt over als eigenwijs en ongehoorzaam, toont graag eigen initiatief. Daarbij komt nog eens dat Erick Jan, na het lopen van een spoor opmerkt: Kees is een echte Fransoos, tres arrogant. En juist die hond was dus voor mij uitgezocht. Als dat dus geen uitdaging is!

Ik denk dat Erick Jan mijn verwarring bespeurde want wij mochten als eerste starten. Ik kreeg als opmerking mee: het is een open spoor waarbij goed te zien is hoe het loopt. Succes en laat maar zien of je Kees kunt lezen. Bij de val plek gekomen keek Kees steeds achterom waar Erick Jan bleef. Probeer hem dan maar eens om hem de interesse voor wat ik van hem verwachte bij te brengen. Wat wil je? Ineens weer aan de lijn terwijl hij gewend is los te jagen. Een vreemde geleider. Accepteer ik die wel als leider? Met rust kreeg ik hem toch zover dat hij het spoor wilde oppakken. Wel keek hij telkens achterom zo van: waar blijf je nu Erick Jan?. Omdat ik bemerkte dat Kees zijn eigen gang wilde gaan en de lijn maar niets vond ben ik even bij hem op de grond gaan zitten. Dat moment heb ik gebruikt om contact hem te zoeken. Later kreeg ik de opmerking te horen: Je hebt hem zeker verteld dat hij anders in de paté of saté zou eindigen. Nee, hoor maar dat moment hadden wij beiden nodig.

Het gevolg was dat ik zag dat Kees met zwaaiende staart het spoor opnam en volgde. Bijna bij het einde verloor hij zijn interesse weer even. Weer rust genomen en weer verder. Bij het stuk aangekomen had ik te laat in de gaten dat hij het aanwees. Kees liep meteen het andere spoor uit. Maar Erick Jan zei dat ik niet kon weten hoe Kees het stuk aanwees. Uiteraard de tijd genomen samen met Kees bij het stuk. Overbodig te zeggen dat het zweet mij letterlijk over het hele lijf guste. Maar het was het waard! Een uitdaging die het waard was om aan te gaan. Voor mij heel mooie en waardevolle leermomenten. Een heel ander soort hond als Murdock, die in mijn gedachten mee liep.

Na mijn loop heel mooi zweetwerk gezien van een BGS en een Bracco. Op de vraag hoe ik het vond het ik geantwoord: Dat was genieten!

Hans.