De Aftrap

Wij (Peter en Raya , Erick-Jan en Kees en ik en Jet) hebben het voorrecht gekregen om als eerste het veld in te mogen en het nieuwe zweetwerk seizoen in te mogen luiden. Heerlijk dat je de vogels hoort fluiten en de overheerlijke geur kan opsnuiven dat doet een mens goed.

Erick-Jan en Peter waren gearriveerd en na even bijgekletst te hebben gingen we met z'n zessen op pad.

Op naar wat komen gaat maar het moet ten alle tijden een uitdaging zijn want zo is Erick-Jan. Na het stuk weggelegt te hebben mocht Peter en Raya als eerste beginnen.

Er werd een drijfjacht nagebootst en dat was toch niet makkelijk om dan een aanschotplaats te vinden.

Stond er zelf ook van te kijken waar het was maar na wat aanwijzingen gingen ze op spoor. Voortvarend gingen ze van start en na een aantal aanwijzingen kwamen ze bij het stuk. Daarna wilde Erick-Jan met Kees op spoor hij vind dat dit seizoen de zweetcapaciteiten van Kees zich moeten ontwikkelen.

Maar Kees kennende zou hij wel even laten zien wat hij al kan. Hij liet hele mooie dingen zien en was ook regelmatig voor zichzelf bezig. Na bij het stuk aangekomen zijn kwamen we tot de conclusie dat hij goed vooruit is gegaan dus dat belooft wat voor de toekomst.

We gingen verder om ons spoor te lopen waar Jet verschrikkelijk zin in had want ze bleef in de riem hangen.

Tijdens het lopen vertelde Erick-Jan dat er een aantal "verrassingen" in het spoor lagen dus extra op je hoede zijn. Bij aankomst bij het begin van het spoor vertelde hij zeer kort; " Ik heb weinig te melden daar is de aanschotplaats en veel succes."

Eerst even met Jet de aanschotplaats geïnspecteerd en na lucht genomen te hebben gingen we op spoor.

Na een tiental meter stonden we voor een omgevallen boom met veel takken erom heen moesten we er door of omheen?  Nee gewoon rechtdoor en dus er door.

Op het spoor was weinig zweet te herkennen alleen af en toe wat gewroet in de bodem ( misschien niet van het hert ).  Als eerste uitdaging kregen een vossenbouw, heerlijk voor een hond die dol op jagen is. Na een tweetal pijpen betreden te hebben was ik het zat en heb ze weer op het spoor gezet en warempel ze pakte het snel weer op.

En vlug kwam de tweede natuurlijke verrassing er zat namelijk een houtsnip in de struiken en die moest natuurlijk even opgeschrikt worden. Als je een vossenbouw in de buurt hebt ligt er al gauw wat opgepeuzeld wild zoals duiven.

We gingen vlot verder en waren in de buurt van het "stuk" want Jet steekt dan de neus in de lucht net of ze op verwaaïng verder gaat maar is dan heel zeker van zichzelf en gaat er in één streep na toe.  Alleen ging ze eerst voor de vuilniszak waar het stuk ingezeten had maar ik heb haar daarna wel het stuk laten opsporen.

We kregen op het eind complimenten voor het vertoonde "spel". Ben zelf zeer tevreden hoe het momenteel gaat als combinatie. Kan haar relatief goed lezen en ze laat zich ook makkelijk lezen dus moet ik daar mijn profijt uit trekken. Wat ik in tussentijds Jet heb afgeleerd om het stuk niet aan te snijden ( happen in het vel ) daar ben ik blij om want je zult het maar treffen, een grote keiler die nog niet dood is.

Ik hoop dat ik mensen inspireer om zelf ook belevenissen tijdens de trainingssessies te beschrijven want ook daar leren we van. We zien elkaar allemaal op de afsluiting maar denk dat we met stukjes op het blog ook van elkaar kunnen  leren / vernemen hoe ze het doen in de "praktijk".

Groetjes Gert en Jet

Noot: teksten voor het blog svp aanleveren via de mail en graag met een foto. EJ.