Vandaag zondag de 16e september 2012 de honden in de Land Rover en maar weer even het veld in. Het was weer een bewogen weekend met de tweede dag van het zweet seizoen. Maandag j.l werd er herfst voorspeld veel regen wind en koud en wat kregen we droog en zonnig weer.
Voor een ieder weer een traktatie om zo het seizoen te mogen aanvangen dit nemen ze ons niet meer af. Allemaal gedachtes die opkomen als ik vandaag weer in het veld ben om nog eens te zien wat was goed en wat kon beter en dus nadenkend hoe ga ik volgende keer de sporen leggen. Want deze week was wel bijzonder. Goede vrinden uit Argentinië kwamen over en moesten op vrijdag mee. Normaal de dag dat sporen worden uitgezet. Maar wat nu? Uiteindelijk zijn de sporen al woensdag uitgezet dus het zou zwaar worden. Er zouden ook nieuwe honden komen, groen als gras, dus tja dat betekend dat zaterdag de tijden toch even anders ingedeeld moesten worden want dat vergt weer een verser spoor.
Uiteindelijk allemaal gelukt en o, o, allen zo trots als een pauw als men verneemt dat het verhaal behorende bij het spoor echt waar is en dus je bedoelt: We hebben echt een spoor van 72 uur gelopen?" Ja, het is echt waar!
Ook de nieuwe jongen honden deden het voortreffelijk, Sita de jonge heidewachtel, wat een plaatje je zou er zo weer aan beginnen die vol passie aan het werk ging, Mitch de aristocraat van het stel met zijn bazin die inmiddels al flink op weg is om een prachtige karakteristieke Hanoveraan te worden en nu al in alle rust zijn eerste spoor bij ons uitwerkt. Opmerkelijk want bij het volgen van eerder spoor is hij uitbundig en wil er vol in maar op het moment suprême komt er ineens rust en wordt het een leider die in alle rust zelfverzekerd zijn spoor uitwerkt. Of hij het al jaren doet en dat op een leeftijd van enkele maanden.
Tja wie me kent weet dat ik al enige tijd mijmer over wat en wie de opvolger wordt van Bram. Wordt het een BGS of misschien een Hanoveraan. Voor alle duidelijkheid NU nog even niet. Er zijn nu twee honden Giorgio die met zijn 13 jaren nu al ras ouder wordt en inmiddels doof is maar waar de passie nog zeker niet gedoofd is en Kees die als waren het in een flow zit en zich met de week ontwikkeld en steeds beter begrijpt wat er verwacht wordt van hem.
Maar....... het beeld van wat er straks mag komen wordt steeds duidelijker en eigenlijk lijkt het erop dat ik het al weet.
Dan alle verhalen die gedeeld worden van de belevenissen tijdens de zomerstop. Schitterende beelden van één van ons die is wezen duiken met o.a. een walvishaai maar ook Manta roggen, wauw. Daarnaast was er ook veel persoonlijk leed. Ziektes, overlijden, hartstilstand en noem maar op. Gelukkig hoeven we niemand te missen uit de "oude groep" en komen mensen van wie we er wel op hoopten maar niet verwachtten weer terug. Chapeau voor de wilskracht.
En dan heel af en toe op een stil en onbewaakt ogenblik is er zo'n moment in het veld dat je even met een paar vrindjes een stukje worst geniet.
Zo'n moment waarvan je later beseft dat was bijzonder en in dit geval heb ik het kunnen vast leggen. Daarom tja, het is en blijft zomaar een zondag als afsluiting van dit stukje een Duitse tekst die ik zelf op mijn kantoor heb hangen:
Waidmansheil en nog een mooie zondag,
Erick Jan
Voor een ieder weer een traktatie om zo het seizoen te mogen aanvangen dit nemen ze ons niet meer af. Allemaal gedachtes die opkomen als ik vandaag weer in het veld ben om nog eens te zien wat was goed en wat kon beter en dus nadenkend hoe ga ik volgende keer de sporen leggen. Want deze week was wel bijzonder. Goede vrinden uit Argentinië kwamen over en moesten op vrijdag mee. Normaal de dag dat sporen worden uitgezet. Maar wat nu? Uiteindelijk zijn de sporen al woensdag uitgezet dus het zou zwaar worden. Er zouden ook nieuwe honden komen, groen als gras, dus tja dat betekend dat zaterdag de tijden toch even anders ingedeeld moesten worden want dat vergt weer een verser spoor.
Uiteindelijk allemaal gelukt en o, o, allen zo trots als een pauw als men verneemt dat het verhaal behorende bij het spoor echt waar is en dus je bedoelt: We hebben echt een spoor van 72 uur gelopen?" Ja, het is echt waar!
Ook de nieuwe jongen honden deden het voortreffelijk, Sita de jonge heidewachtel, wat een plaatje je zou er zo weer aan beginnen die vol passie aan het werk ging, Mitch de aristocraat van het stel met zijn bazin die inmiddels al flink op weg is om een prachtige karakteristieke Hanoveraan te worden en nu al in alle rust zijn eerste spoor bij ons uitwerkt. Opmerkelijk want bij het volgen van eerder spoor is hij uitbundig en wil er vol in maar op het moment suprême komt er ineens rust en wordt het een leider die in alle rust zelfverzekerd zijn spoor uitwerkt. Of hij het al jaren doet en dat op een leeftijd van enkele maanden.
Tja wie me kent weet dat ik al enige tijd mijmer over wat en wie de opvolger wordt van Bram. Wordt het een BGS of misschien een Hanoveraan. Voor alle duidelijkheid NU nog even niet. Er zijn nu twee honden Giorgio die met zijn 13 jaren nu al ras ouder wordt en inmiddels doof is maar waar de passie nog zeker niet gedoofd is en Kees die als waren het in een flow zit en zich met de week ontwikkeld en steeds beter begrijpt wat er verwacht wordt van hem.
Maar....... het beeld van wat er straks mag komen wordt steeds duidelijker en eigenlijk lijkt het erop dat ik het al weet.
Dan alle verhalen die gedeeld worden van de belevenissen tijdens de zomerstop. Schitterende beelden van één van ons die is wezen duiken met o.a. een walvishaai maar ook Manta roggen, wauw. Daarnaast was er ook veel persoonlijk leed. Ziektes, overlijden, hartstilstand en noem maar op. Gelukkig hoeven we niemand te missen uit de "oude groep" en komen mensen van wie we er wel op hoopten maar niet verwachtten weer terug. Chapeau voor de wilskracht.
Zo'n moment waarvan je later beseft dat was bijzonder en in dit geval heb ik het kunnen vast leggen. Daarom tja, het is en blijft zomaar een zondag als afsluiting van dit stukje een Duitse tekst die ik zelf op mijn kantoor heb hangen:
der Jäger sei ein Sünder, weil selten er zur Kirche geht, im stillen wald, ein Blick zum Himmel, ist besser, als ein falsch Gebet.
Danke fur das leben und al die schöne momenten.
Waidmansheil en nog een mooie zondag,
Erick Jan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor uw reactie deze wordt bijzonder gewaardeerd!