maandag 20 februari 2012

AKTIE

Kijk dat is samen werken! De leider doet het ff voor en een goed voorbeeld doet goed volgen.

Zomaar een dag

jammer dat het er al weer op zit voor dit seizoen, heb weer genoten zaterdagmiddag hier een korte samenvatting:

Het was zaterdag helaas alweer de laatste training dit seizoen voor onze groep en wederom was het mooi, gezellig en leerzaam in het Amerongse bos. Zo was er een zweetwerker bij die te maken kreeg met iemand die in bedwelmde toestand met .22 op een 'hertachtig' beest had geschoten. Gelukkig heeft hij een veelbelovende hond die hem via de rode lintjes perfect naar het stuk bracht, de route van het ziekgeschoten
stuk was, niet voor het eerst, niet geheel in overeenstemming met zijn denkbeelden.

Tussen de nazoeken door werd er dmv technisch bewijs nog aangetoond of aangetroffen veren op een PD in de richting van een verdachte vos of roofvogel wijzen, of boonsel van een konijn of van een ree is en uiteraard werd er door de Jagermeister weer input verzameld voor het Jagdgericht... .

Maar alle flauwe opmerkingen op een breuk; het was weer een geweldig seizoen, EJ bedankt !

Frans.

vrijdag 17 februari 2012

Soms heb je van die momenten:

Vandaag kwam er een reactie over de mail die ik jullie niet wil onthouden. Zo zie je maar weer hoeveel en diepgaand werk er verricht wordt om een antwoordt te formuleren:

Ik was niet zeker over wat ik zou moeten antwoorden en dus heb ik contact opgenomen met een aantal leden van de vereniging Hirsman, de stichting het reewild en een aantal jacht opzichters van staatsbosbeheer. Na het mailen van het artikel en de bijgeplaatste foto bleken er toch diverse meningen te zijn ontstaan. Vandaar dat er een samenkomst werd georganiseerd in de kantoor villa van de vereniging het reewild.

Toen begon het gedonder. Daar in het artikel niet stond vermeld met welke hondenras de nazoek werd gedaan melde de vereniging Hirsman zich af. Zij wilden alleen medewerking verlenen als er nazoek was gedaan met een hond die behoorde tot één van de rassen die zij vertegenwoordigen. Ik heb toen contact opgenomen met de Nederlandse teckelclub en de Nederlandse brakken vereniging om hen uit te nodigen aanwezig te zijn bij de bijeenkomst in de kantoor villa van de stichting het reewild. Echter vroegen zij mij of de voorjager van de zweethond ook lid was van een van de genoemde verenigingen en dat kon ik niet bevestigend beantwoorden. Daarop besloten ook zij hun medewerking niet te verlenen.

Van staatsbos beheer kreeg ik de vraag om de naam van de jager die het schot had geplaatst aan hun mede te delen zodat zij in de gelegenheid waren na te gaan of deze meneer in het bezit is van een jacht akte. Op mijn antwoord dat ik niet wist wie dat was wilden zij niet meewerken en deelden zij mij mee dat ze een gerechtelijk onderzoek naar de geschoten bok te gaan instellen omdat zij van mening zijn dat hier sprake kan zijn van een ernstige vorm van stroperij. Uiteindelijk zat ik dus om de tafel met alleen maar medewerkers van de stichting het reewild.

Aanwezig namens het reewild waren de heren:

J. de Wissel, P. Valwild, G. de Bok, L. de Giet, W. Geschoten, I. Zweetman, J. gewei. en de voorzitter van deze avond mevrouw Ineke de Hond.
De notulen zijn gemaakt door mevrouw Willemien van het Schot.

Speciaal wil ik dank zeggen aan de heer Kees de Jager voor het regelen van de zaal en drankjes.

Daar er geen uitschot plaats zichtbaar is op een aantal van de genoemde plekken (nek, loper) en de genoemde korte afstand tussen schutter en het stuk gaan de deelnemers er vanuit dat op genoemde plekken geen inschot heeft plaats gevonden. Als volgende werd opgemerkt dat het stuk uit het struweel naar buiten is getreden en markeerde waarna het schot werd afgegeven. Als het dier nog tot vluchten in staat zou zijn geweest, was het absoluut terug de dekking in gegaan. Uit de foto blijkt echter duidelijk dat dit niet is gebeurt.

Wel melden de heren Zweetman en de Wissel het jammer te vinden dat het kaliber waarmee is geschoten niet wordt vermeld. Dit had tot een duidelijker antwoord kunnen leiden.

Ecter zijn zij (ondanks dat zij geen informatie hebben over waarmee geschoten is) unaniem van mening dat gezien de korte afstand die de kogel heeft afgelegd en er geen uitschot is te zien er drie plekken zijn waar de kogel het stuk kan hebben geraakt. Dat moet of op het dikke gedeelte van de achterhand zijn (de Bil en daar moet je niet op schieten want op billen moet je alleen slaan) of op het blad. Als laatste optie kwam ook naar voren dat het stuk geraakt zou kunnen zijn schuin van voren op de borst en dat de kogel het stuk heeft verlaten achter het blad aan de zijde waar het dier op licht. Echter valt uit de beschrijving in het artikel op te maken dat dit niet aan de orde kan zijn.

Als het ree aan de bil zou zijn geraakt had het eventueel de dekking kunnen bereiken, maar er zou ook geen helder bloed aanwezig zijn.

Als laatste is iedereen unaniem van mening dat als enigste overblijft een blad schot. Door het doordringen van het blad in combinatie met de vervorming van de kogel is er geen uitrede plaats te zien omdat de kogel het ree waarschijnlijk niet heeft verlaten. Bij een iets schuin geplaatst blad schot kan er zowel donker bloed als helder bloed aanwezig zijn. Iedereen is verder unaniem van mening dat bij een dergelijk schot er hooguit sprake kan zijn van opspringen en of twee ongecontroleerde stappen en het stuk dood ligt.

De voorzitter, mevrouw de jager meld ten overvloede dat zij uit persoonlijke ervaring mee kan delen dat het heftig gepenetreerd worden van op korte afstand het verder lopen of bewegen onmogelijk maakt. (besloten is om deze opmerking uit de notulen te verwijderen). Dus samenvattend: iedereen is unaniem van mening dat hier duidelijk sprake is van een bladschot en dat het stuk in de onmiddellijke omgeving van de aanschot plaats ligt. Nazoek dus overbodig.

Mevrouw de jager dankt een ieder voor de aanwezigheid en de inbreng die deze avond tot dit succes heeft gemaakt.

De avond wordt afgesloten met een drankje en bitter garnituur in restaurant het veluws Ree. Gaande de gezamenlijke borrel werd door de deskundigen gemeld dat als er sprake zou zijn van een andere uitkomst dan door hun gegeven hier duidelijk sprake is van het beroemde jagerslatijn en zij voortaan elke medewerking aan de site van de Zweethond zouden gaan weigeren.

Sjoerd, jageslatininst.

maandag 13 februari 2012

Zweet succes

Met opluchting vertrokken wij met de teckels en een ontbijtpakket in de hand naar de buurt rond Namen. De opluchting omdat het eindelijk zo ver was. Het was gelukt om Jet & Juul in te schijven voor hun werkproef SP en Ed & ik konden dus mee.

De werkproef SpoorLuid is een proef die je maar met een select aantal rassen kan afleggen. Simpelweg omdat de hond luid moet zijn. De verzamelplaats was de vestiging van de Colruyt in Marbais. Ondanks de tocht zagen we om 8.58 de supermarkt, we waren ontspannen en op tijd. Bij het opdraaien van het parkeerterrein was de club teckel mensen makkelijk te herkennen.

Ga een keer naar een hondenshow en je kan beamen hoezeer de baas op de hond gaat lijken of de hond op de baas. Vervolgens in colonne naar de plaats waarvan we de velden in gaan trekken. Deze plaats was op een parkeerterrein bij een herenboer, die zelf een meute honden voor de vossenjacht te paard had. Totaal zouden tien teckels die dag de proef gaan afleggen. Nummertjes trekken dus wie de eerste haas zou krijgen. Voor Juul trok ik nummer 4, Jet kreeg nummer 9.



Waar is mijn teckel?

De akkers zagen er groen uit, een gevolg van onze warme winter. De begroeiing was knie hoogte. Ideaal om je als dier in te verstoppen. In linie trokken we het veld in om de hazen op te drijven. Het duurde niet lang, de eerste haas diende zich aan. Het beestje rende over de horizon uit beeld. Nummer 1 kreeg zijn kans om zich te bewijzen. Het beestje bewees niets en het bleef stil. Na nog een mislukking en een succes, was het onze beurt. Een drijver schreeuwde haas! Ik zette Juul neer in de buurt waar de keurmeester aangaf dat de haas omhoog was gekomen. De hond is bij aanvang proef direct al niet aangelijnd. Madame ging direct aan de slag. Na nog een gebaar naar haar dat het volgens mij meer naar links was, kwam de verlossende gegil. Met hertensprongen over het onkruid vertrok ze luid geluid producerend richting de horizon. Het zag er goed uit. Als echte Bourgondiërs werd ’s middags een tafel klaar gemaakt met vers belegde broodjes en warme koffie.




De proef van Jet was voor de proef Stil Op Spoor een succes. Met de wereld onder je laarzen hebben we die dag 15 km afgelegd door de akkers. We waren alle aan het einde van ieders latijn.In een plaatselijke herberg werden onder het genot van een
fijne pression de uitslagen gegeven.

Van de tien teckels waren er vijf geslaagd. Tot mijn verbazing kreeg mijn Juul zelfs de eerste prijs met 97 punten. Dit smaakte naar meer!

Gefeliciteerd met dit mooie succes!


Glaucoom deel 2, Wie kan helpen?

Onderstaand bericht kwam vorige week via de mail binnen.

In de zomer van vorig jaar werd bij mijn Berner Laufhund reu Monty (4jr) ivm glaucoom zijn linker oog verwijderd. Met zijn andere oog leek het een tijd goed te gaan totdat hij in november/december toch ook aan dat oog wat klachten kreeg.

Met medicijnen hebben we het een tijd lang onder controle kunnen houden en ging hij ook gewoon mee zweten maar eind januari 2012 ging het mis, veel pijn, gezwollen oog etc... . Opnieuw naar de oogspecialist en de druk in de oogbol bleek weer veel te hoog te zijn; enige oplossing was om ook dat oog te verwijderen. Dat is inmiddels ook gedaan en heb ik nu dus een hond zonder ogen. 

Het klinkt bizar maar honden denken niet zoals mensen en merken slechts dat het de hele dag donker is en dat ze soms tegen dingen aanlopen maar hebben geen verdriet van het zicht dat ze missen. Ik denk dat een hond zich redelijk goed kan aanpassen aan de omstandigheden en dat ga ik ook proberen, alhoewel het natuurlijk nooit meer wordt zoals het was.

Voor mij de eerste en hopelijk enige keer dat ik dit mee maak met één van mijn honden en het is wel zoeken naar de juiste dingen om te doen.

Dus als iemand hier ervaring mee heeft of tips heeft dan hoor ik dat heel graag.

mvgr Frans

Sterkte Frans en als er mensen zijn die ervaring hiermee hebben schroom dan niet om contact te zoeken.

zondag 12 februari 2012

Antwoorden?

Beste Allemaal,

Het blijft angstvallig stil mbt. tot het antwoordt op vraagbaak 12.
Durven jullie niet? Kom op laat je niet kennen en stuur je antwoord in. Want één oplossing dat kan toch niet waar zijn.

zondag 5 februari 2012

Bijzonder

Zaterdag 4 februari 2012 een dag om niet meer te vergeten. Het begon donderdag al met het ophalen van de lopers van een wildzwijn met dank aan Loes die deze geregeld heeft voor ons. Het was al koud. Normaal gesproken hoef ik het stuk enkel uit de vriezer te halen maar vandaag is het zo koud dat het naar binnen moet. Als ik dan vrijdag ochtend eea ga voorbereiden blijkt  het al een graad of acht te vriezen.
Maar goed na even flink ploeteren liggen er prachtige oefensporen voor hen die morgen komen.

Zaterdag 4 februari inmiddels heeft het flink gesneeuwd en is het KOUD heel KOUD.
min 19,5 kan het erger?
Ja, het kon dus nog koeler. Inmiddels vriest het buiten harder als in de diepvrieskist. Maar mooi dat het werd met een bloed rode zon en geen wind. Inmiddels gehard door enige ervaring in het Duitse is het met de juiste kleding geen probleem meer. Maar ja sporen bedekt met een flinke laag sneeuw extreme koude hoe moet dit met de honden? Normaliter zou dit toch echt betekenen dat nazoek geen optie is. Toch melden de eerste enthousiaste nazoekers zich al over de mobiel dat ze ondanks het wat "mindere" verkeer wel komen. Ze willen dit echt beleven. Goed dus extra koffie in de wagen, dekens voor het geval dat en wat zweetdruppels in de flachman.

8.30 uur de eerste teckels zijn daar en hebben er zin in. Van te voren duidelijk afspreken dat we vandaag wel beperkingen hebben in de tijd dat de honden buiten zijn want we willen geen "colddogs". Dus direct lopen en zeer goed opletten dat er geen sneeuw hecht aan vacht en zowel direct verwijderen.


Wie heeft het hier koud?
Kennelijk hebben onze vrindjes een andere gedachte want die willen alleen maar ravotten in de sneeuw en lijken ongevoelig voor de koude. Dit geeft weer aan de je als honden geleider echt wel moet opletten.

En tja op een dag als deze worden de mannen weer jongetjes en komt het net niet tot een sneeuwballen gevecht maar wel een variant hierop. 's Middags loopt Jet met baas een mooi spoor en ja het eerste "sneeuwvarken" is binnen. Onze Opper rechter ook weer helemaal gezond en actief zal daarom haar baas de hierbij behorende rituelen geven. Heden uitgerust met een zeer strenge al jaren in de kast wachtende Russische muts wordt deze dan ook geslagen tot kameraad "Oppersneeuwvarski" wat bezegeld wordt met een flinke hand verse sneeuw. 
Bij deze benoem ik U tot............

Msschien wat simpel maar we hadden echt wel pijn in de buik van het lachen en dat is toch ook zeker belangrijk want een dag njet gelachen is een dag niet geleefd.

We kunnen terug kijken op een dag waarbij de honden met goede zorg prachtig werk hebben laten zien en ook veel plezier toonde in het buiten zijn met de baasjes en groot respect hebben afgedwongen hoe ze ondanks de barre omstandigheden toch allen top zweetwerk hebben laten zien. Het kan dus zeker wel.

Nog enkele mooie plaatjes en dan op naar de volgende ronde:

Oostenrijk? Nee, de Utrechtse heuvelrug op zaterdag morgen.

Juul wil nog een keer maar nu is het toch echt tijd om weer op te warmen.

Opdokken uh hoe ging dat ook al weer.
 Ieder een mooi weekend wensend met groet EJ.

donderdag 2 februari 2012

Vraagbaak 12

U ziet hier een geschoten reebok met het volgende verhaal.





U wordt opgebeld door een jachthouder die U vraagt of U langs kunt komen met de zweethond.
Als U bij hem komt verteld hij het volgende aan U.

Hij zat om 06.00 uur op de hoogzit en na ongeveer een uur aanzitten zag hij rechts van hem een reebok ( slechte bok ) uit de dekking komen. Het ree stond ongeveer 30 meter uit de dekking op het weiland.
Volgens de jager zat het schot zuiver blad. Hij heeft na het schot het ree niet meer gezien, maar was toch onzeker en had toch maar een zweet hond geleider gebeld.
Omdat de jager niet zeker was waar het inschot was laat U de hond rustig zoeken op de plaats waar volgens de jager het ree stond, direct tekende de hond het spoor en vond het ree ?????.

Als U bij het stuk komt zegt U tegen de jager:

A: jammer het is een loper schot,

B: het is zeker geen bladschot,

C: zuiver bladschot,

D: nee het is een nekschot, er is teveel donker zweet,

E: weidschot, je ziet stukjes helder rood geweide + donker zweet, en U ziet net voor de achterloper het inschot in de buik,

F: er was eigenlijk helemaal geen zweethond nodig het stuk lag ter plekke !!!!

Succes wij verwachten een hoop antwoorden.

Zweetwerk uit het veld.

Recentelijk beleefd:

Als zweethonden mannen drijven we graag mee. Je ziet meestal meer wild als de jagers en het is goed voor de conditie. Want onderschat drijven niet. Dikke kleding tegen doorns, regen en koude en stevig klimmen en ploeteren door het woud. Dus dan is het echt zweten.

Maar goed einde jacht lopen we naar de verzamelplaats en zie op een dun laagje sneeuw zweet. Dus wij weten dit wordt een nazoek want de schutter melde dat het niet binnen was.

De hond gehaald en aan de hand van het zweet op zoek. Na 10 tallen meters een pad over terug de diepte in zegt de jager dat klopt want daar heb ik geschoten. PARDON? We zijn op uw aanwijzing rechts gestart en nu geeft u aan links van de post geschoten te hebben. Hoogzits cola gebruikt tegen de kou?

Concreet we moeten dus concluderen dat het om twee varkens zou gaan want je kan niet links en rechts tegelijk geschoten hebben. Uiteindelijk blijken beide varkens elkaar (de rotte) gekruist te hebben en via een fikse heuvel naar buurmans veld verder gegaan te zijn en daar hield het dan ook op voor ons want buurman wilde geen medewerking verlenen voor de nazoek.

Ander voorval:
Een post vraagt om een nazoek, aangekomen treffen we nagenoeg geen zweet doch een enkele splinter afkomstig van he uitsteeksel van de ruggengraat. We moeten aannemen een schampschot. Uiteraard toch de nazoek opstarten want je weet maar nooit. Na verloop van tijd in overleg met de jagdmeister (vanuit de overheid aangesteld) besluiten we deze nazoek te staken. Alle signalen duiden erop dat het stuk zonder moeite verder kan.

48 uur later wordt er de vondst gemeld van een  varken zou het varken zijn van de post waar we gezocht hebben. Echter zonder voorlopers en dus zeer ernstig verwond en daaraan overleden. Vreemd want er waren geen botsplinters van lopers noch enig zweet nog uitschot. Kennelijk heeft een andere schutter later ook geschoten en niet gezien dat het een treffer was laat staan zijn schot gemeld en gemarkeerd jammer want dit had meteen afgehandeld kunnen worden. Gelukkig is het wel binnen.

Zo blijkt maar weer hoe moeilijk het is als men te velde is alles juist in te schatten en dat je dus als zweetwerker immer moet vertrouwen op je eigen kunde. Want niet alles is waar zoals het lijkt te zijn of wordt gepresenteerd..

Zweet succes

Duitsland,

We zouden gaan aanzitten om een hert dat vrij gegeven was te schieten. Om 15.00 uur zijn we met zijn tweeen gaan zitten ieder op een eigen hoogzit. Om 16.15 uur hoor ik een schot, na gebeld te hebben met mijn jachtmaat bleek hij geschoten te hebben op het vrij gegeven hert. Om dat het afschot hert met twee andere herten kwam wist mijn jachtmaat niet welke kant hij op gegaan was. Maar uit ervaring weet ik dat dat meestal de kant is van waar ze kwamen. Omdat het vroeg donker werd heb ik hem het advies gegeven om met nazoek te wachten tot de volgende morgen. Immers, het volgen van een warm spoor is moeilijk voor de hond en een nazoek als het donker is, is sterk af te raden dus heb ik dat nooit gedaan !!! Sporen die het dier dan achterlaat zijn moeilijk te zien. Verder is het zo dat als je te vroeg gaat nazoeken het dier weg vlucht en dat kan zeker in het geval van een hert een erg lange nazoek worden. Wij terug naar ons appartement, onderweg mijn jachtmaat gevraagd waar het schot volgens hem afgekomen was. Hij gaf aan dat het zuiver blad was, maar had bij het hert geen enkel teken gezien dat wees op een blad schot. Terug in ons appartement ben ik gelijk mijn spullen gaan verzamelen voor de volgende dag, maar helaas lag de zweetlijn in Nederland !!!!! Nu heb ik er twee maar ook alles lag in Nederland !!! Ik had wel een rol- lijn, dus die moest dan maar mee. ( Ik ben eens op komen dagen in Amerongen bij de Heren Gert & Erick-Jan met zo'n rol- lijn, ze keken een beetje raar zullen we maar zeggen, en mompelden wat, iets wat ik niet helemaal kon verstaan ).

De volgende dag bij het licht worden op pad met Kyra. Bij de aanschot plaats lag een klein beetje zweet, en verder niets. In gedachte zag me al met de rol- lijn half Duitsland door lopen !! Kyra aan de lijn en ze ging richting waar de herten vandaan gekomen waren. Leuk lopen met zo'n rol- lijn, zal me nooit meer gebeuren !!! Het hert had onder weg een haak geslagen en lag ongeveer 300 meter vanaf de plek waar hij geschoten was precies op een bospad. Dat was voor ons weer leuk aangezien hij 170 kilo woog !!! Let op bij de nazoek van een hert, ga niet te snel nazoeken, een aangeschoten het kan zo maar honderden meters ver lopen, zeker als gelijk met de nazoek begonnen wordt. Bij het ontweiden bleek het een bladschot te zijn, maar de kogel was precies tussen twee ribben door gegaan. Dus ook als de jager aangeeft geen teken van inschot bij het dier gezien te hebben zeker gaan na zoeken !!!



Waidmansheil.
Moraal van dit verhaal: VERGEET NOOIT JE ZWEETLIJN !!!!

gr. de opper rechter,



vraagbaak 11

Zo het heeft even geduurd maar we zijn er weer. Er gebeurd een hoop en dus gaan we weer op het blog.
Allereerst het antwoordt op de laatste vraagbaak:

Het was antwoordt B, nog even wachten want zie onderstaand het beeld wat vrijkwam na enig moment van aanspreken.