maandag 1 december 2014

Toen viel er een stilte

Vrijdagavond omstreeks 18.30 uur liep ik samen met Tine en onze kleinzoon Jesper in de plaatselijke Jumbo. Jesper had zijn eigen winkelwagentje bij zich. Gekomen bij het schap waar de biologische producten van Willem en Drees lagen, pakte hij een verpakking met gekleurde bietjes en legde deze vervolgens in zijn winkelwagentje. Toen ik hem vroeg waarom hij die uitgekozen had zei hij: “U hebt die vorige keer ook meegenomen. Ik vind ze erg lekker Opa.” Ik zei: “een goede keuze Jesper.” Op dat moment ging mijn mobiele telefoon. Nu heb ik er een enorme hekel aan als mensen in een winkel uitgebreid aan het bellen zijn. Daarom nam ik de telefoon gehaast, zonder te kijken wie er belde, op. Inmiddels was Jesper doorgelopen en probeerde Tine er toe te bewegen om chocolade letters te kopen.


Gert melde zich met de vraag of ik morgenochtend om 08.30 uur met Mozart een nazoek kon doen. Hij kon niet want hij had een aantal cursisten voor een zweetwerk cursus. Razend snel schakelden mijn grijze hersen cellen. Wat voor enkeleafspraken en voor hoe laat had ik voor morgen staan? Ik deelde hem mede dat ik graag deze klus voor hem over wilde nemen. Waarop Gert antwoorde dat ik onder de rook van Eindhoven moest zijn. Toen viel ik even stil. Waarom onder Eindhoven? Waren er geen andere zweethonden geleiders die deze klus konden doen? Of waren die allemaal in Duitsland? Was het jachtverbod i.v.m. de vogelgriep al opgeheven? Kwam ik niet in tijdnood met mijn andere afspraken. Kon ik die nog afbellen? Kortom ik viel even helemaal totaal stil.
Inmiddels zag ik dat Jesper Tine had overgehaald om chocolade letters te mogen kopen. Ik zag dat hij voor zich zelf de J en voor zijn nichtjes Emma en Lieke ook de letters E en L uitzocht. Klasse als je ziet dat je kleinzoon van 5 de letters precies uitzoekt. Met een grote “ smile ”op zijn gezicht legde hij ze vervolgens behoedzaam in zijn wagentje. Het was hem weer gelukt.
Uiteindelijk antwoorde ik Gert dat het goed was en of hij het adres en telefoon nummer van de contactpersoon aan mij door wilde mailen. Ik hoorde dat hij begon te lachen waarop hij de spanning bij mij weghaalde door te zeggen dat er een cursist was uitgevallen en dat hij ons verwachte op de bekende plek. Jeetje, het was hem wederom gelukt mij helemaal in te pakken. 
De volgende morgen, aangekomen op het cursus terrein stonden Helene en Vincent al op mij te wachten. Gert was nog even het veld in. Hij had de sporen donderdagmiddag uitgelegd. De sporen waren dus ruim 40 uur oud en gemaakt met zwijnenpootjes en snij haar. Geen zweet. Helene had haar teckel Brunhilde bij zich. Vincent had ik ooit een keer gezien. Toen hij zijn hond uit de auto haalde keek ik verbaasd. Was ditnu een bijna geheel zwarte Beier? Of een kruising tussen een Beier en een DJT? Had Sjoerd hier soms de hand in? Was het hem dan toch gelukt om kwaliteiten van beide rassen in een hond te krijgen? Nee, niets van dit alles het is een Slowaakse Kopov. Een zweethond uit Slowakije. 

Helene mocht met Brunhilde als eerste starten. Wat deze dame van 5 jaar oud liet zien was grote klasse. Haar loop is aluitgebreid op Face Book besproken en te zien geweest. Ik kan u wel vertellen dat het een genot was om te zien hoe die twee met het spoor bezig waren. Voorwaar geen makkelijk spoor dat eindigde in een groot heide veld. Moeilijke vegetatie met zijn verleidingen.
Mozart was hierna aan de beurt. Wij kregen mee dat er een grote keiler van 150 kilo was geschoten. Deze had nog kans gezien om een 2 tal DJT naar de eeuwige jachtvelden te helpen. Nummer 3 was er zeer slecht aan toe. Duidelijk was in de vegetatie te zien dat er een worsteling had plaatsgevonden. Hoe bedoel je de lat wordt meteen weer hoog gelegd? Met Gert had ik afgesproken dat ik Mozart aan het begin van het heideveld zou lossen. Hij nam snel het spoor opIk maakte Gert attent op verwijspunten die ik Mozart aan zag geven. Later kreeg ik te horen dat Mozart meer verwijs punten had aangegeven als dat ik aangegeven had. Een les om toch beter op hem te letten. Rustig werkte hij het spoor uit. Af en toe, maar daar is het nog een jonge hond voor, was hij even uit zijn concentratie. Gekomen bij het heideveld maakte ik zijn halsband los. Fout want het was nog zeker een 200 meter tot het stuk. Mozart, uit zijn concentratie gehaald dacht van ik mag vrij rond struinen en liep meteen op Gert en de andere geleiders af. Na hem snel weer aangelijnd te hebben begreep hij waarom wij hier waren. Hij naderde het stuk heel voorzichtig. Tijdens de nabespreking, toen hij vrij rondliep, zag ik dat hij weer naar het stuk toeging en zowaar een tweetal keren het aanblafte. Was een super moment om mee te maken. De herinnering aan Duitsland toen hij samen met zijn broer Karl het stuk aanblafte kwam weer naar boven. 
Als derde was Vincent aan de beurt. Het was voor mij voor het eerst dat ik een 14 maanden oude Slowaakse Kopov aan het werk zag. Mooi te zien dat hij geconcentreerd met het spoor bezig was. Zijn geleider in verwarring bracht toen hij perfect een wiedergang, die Gert in het spoor had gelegd, uitwerkte. Een jonge combinatie die er wel gaat komen. 
De uitnodiging van Gert kwam voor mij als een totale verrassing. Ik werd er stil van maar het kwam op een mooi moment. Gert, bedankt zowel de andere geleiders als mijn persoontje hebben er van genoten. Een mooi en uitdagend spoor door een moeilijke vegetatie. Vooral het heideveld met zijn vele veldmuisjes was een uitdaging.