maandag 17 september 2012

Sterk werk



De Dikke van Dale geeft geen omschrijving van het gezegde Sterk Werk. De algemene betekenis is dat het een gedegen en stevig werk is. In onze zweethondenwereld heeft het sinds afgelopen weekend de betekenis: een uitzonderlijke prestatie!

Om 11.00 uur starten de schrijver van dit stuk samen met Roeland en Siena voor de eerste nazoek na de vakantie. Cor moest helaas verstek laten gaan omdat hij was zeilen op de Middellandse Zee. Volgens bekenden was het echter geen zeilen maar dobberen. Ik hoop dat hij genoten heeft maar nu staat al vast dat hij een bijzondere ervaring gemist heeft. Wellicht dat Erick Jan hem in de toekomst dit nog eens kan voorschotelen.

Roeland begon met de volgende opdracht. Afgelopen woensdag om 09.00 uur vond er een drijfjacht plaats. Een van de geweren heeft een stuk geschoten. Na enig doorvragen bleek het roodwild te zijn. Tevens werd duidelijk dat er, in de afgelopen tijd, al door verschillende honden en mensen het spoor belopen was met een negatief resultaat. Het spoor was dus 72 uur oud! Ga er maar aan staan. Erick Jan wist waar de anderen fout gelopen waren en kon daarom waarnemen of de hond daadwerkelijk op het spoor zat. Siena begon op de haar bekende rustige manier het spoor uit te werken totdat zij op een verse wissel van wild er even overheen liep. Na terug gehaald te zijn pakte zij het weer snel op. Prachtig was het om te zien hoe Roeland, op de driesprong van paden, even met Siena de rust nam waarna zij het spoor weer snel oppakte. Groot was dan ook de euforie om samen bij het stuk aan te komen.

Vervolgens waren wij aan de beurt. Er was een stuk roodwild beschoten dat eerst even stilstond op het pad en terwijl het schot viel in beweging kwam. Niet gezien was waar het schot was gevallen. Wel was er toen een waaier van zweet gezien. Ook dit stuk was in dezelfde drift geschoten als bij Roeland en dus ook72 uur oud en er was al op nagezocht. Murdock begon rustig met zijn nazoek. Ik kon merken dat hij geconcentreerd bezig was. Hij hing niet meer op de zijn bekende manier in de lijn. Mooi was het moment waarop hij uitgebreid, kennelijk bij een wondplek, uitgebreid te tijd nam om alles goed in zich op te nemen. Ik liet hem dan ook rustig de tijd hiervoor nemen en steunde hem daar dan ook bij. Ook wij kwamen op een moment dat er van het spoor afgeweken werd. Na een aanwijzing pakte ook Murdock dit weer snel op. Toen kwam het moment dat ik, struikelend over een gladde tak, kwam te vallen. Murdock bemerkte dit en kwam meteen naar mij toegelopen en ging bij mij zitten in plaats van, in onze begin periode, gewoon door te gaan. Ik dacht bij mijzelf: Wat is dit mooi. Ik leer steeds meer mijn hond lezen en hij geeft mij ook de gelegenheid hiervoor. Als team worden wij steeds sterker en krijgen er dan ook samen meer plezier in. Hij heeft nu in de gaten dat er met de baas iets mis is en gaat niet op zijn eigen manier door. Ik heb toen ik overeind gekrabbeld was hem dan ook dankbaar even over zijn kop geaaid waarna wij SAMEN weer met het spoor aan de slag gingen. Mooi was ook het moment waarop Erick Jan dacht, bij het oversteken van een pad, dat wij fout zaten, terwijl Murdock wel op spoor was. Erick Jan herstelde dit snel, hij had zich een pad vergist. Niet gek als je weet dat het spoor toch enkele dagen ervoor was uitgelegd. Ook voor ons de euforie toen wij bij het stuk aankwamen waarbij wel opgemerkt dient te worden dat Murdock de laatste 10 a 15 meter op verwaaiing werkte. Dat heb je dus met een staande hond.



Mooi is dan het moment waarop je Murdock zijn beloning geeft en Kees en Siena ook hier deel aan nemen. Op facebook is bij de foto die Erick Jan hiervan maakte de opmerking geplaatst of ik niet zeker was van mijn zaak dat ik 3 honden nodig had. Gelukkig ken ik de schrijver hiervan beter en weet in welke context hij dit zegt. Het is voor mij een groot goed om een dergelijk moment in het veld te delen met vrienden om mij heen.

Hans en Murdock.



zondag 16 september 2012

Zomaar op zondag

Vandaag zondag de 16e september 2012 de honden in de Land Rover en maar weer even het veld in. Het was weer een bewogen weekend met de tweede dag van het zweet seizoen. Maandag j.l werd er herfst voorspeld veel regen wind en koud en wat kregen we droog en zonnig weer.

Voor een ieder weer een traktatie om zo het seizoen te mogen aanvangen dit nemen ze ons niet meer af. Allemaal gedachtes die opkomen als ik vandaag weer in het veld ben om nog eens te zien wat was goed en wat kon beter en dus nadenkend hoe ga ik volgende keer de sporen leggen. Want deze week was wel bijzonder. Goede vrinden uit Argentinië kwamen over en moesten op vrijdag mee. Normaal de dag dat sporen worden uitgezet. Maar wat nu? Uiteindelijk zijn de sporen al woensdag uitgezet dus het zou zwaar worden. Er zouden ook nieuwe honden komen, groen als gras, dus tja dat betekend dat zaterdag de tijden toch even anders ingedeeld moesten worden want dat vergt weer een verser spoor.

Uiteindelijk allemaal gelukt en o, o, allen zo trots als een pauw als men verneemt dat het verhaal behorende bij het spoor echt waar is en dus je bedoelt: We hebben echt een spoor van 72 uur gelopen?" Ja, het is echt waar!

Ook de nieuwe jongen honden deden het voortreffelijk, Sita de jonge heidewachtel, wat een plaatje je zou er zo weer aan beginnen die vol passie aan het werk ging, Mitch de aristocraat van het stel met zijn bazin die inmiddels al flink op weg is om een prachtige karakteristieke Hanoveraan te worden en nu al in alle rust zijn eerste spoor bij ons uitwerkt. Opmerkelijk want bij het volgen van eerder spoor is hij uitbundig en wil er vol in maar op het moment suprême komt er ineens rust en wordt het een leider die in alle rust zelfverzekerd zijn spoor uitwerkt. Of hij het al jaren doet en dat op een leeftijd van enkele maanden.

Tja wie me kent weet dat ik al enige tijd mijmer over wat en wie de opvolger wordt van Bram. Wordt het een BGS of misschien een Hanoveraan. Voor alle duidelijkheid NU nog even niet. Er zijn nu twee honden Giorgio die met zijn 13 jaren nu al ras ouder wordt en inmiddels doof is maar waar de passie nog zeker niet gedoofd is en Kees die als waren het in een flow zit en zich met de week ontwikkeld en steeds beter begrijpt wat er verwacht wordt van hem.

Maar....... het beeld van wat er straks mag komen wordt steeds duidelijker en eigenlijk lijkt het erop dat ik het al weet.

Dan alle verhalen die gedeeld worden van de belevenissen tijdens de zomerstop. Schitterende beelden van één van ons die is wezen duiken met o.a. een walvishaai maar ook Manta roggen, wauw. Daarnaast was er ook veel persoonlijk leed. Ziektes, overlijden, hartstilstand en noem maar op. Gelukkig hoeven we niemand te missen uit de "oude groep" en komen mensen van wie we er wel op hoopten maar niet verwachtten weer terug. Chapeau voor de wilskracht.

En dan heel af en toe op een stil en onbewaakt ogenblik is er zo'n moment in het veld dat je even met een paar vrindjes een stukje worst geniet.
Zo'n moment waarvan je later beseft dat was bijzonder en in dit geval heb ik het kunnen vast leggen. Daarom tja, het is en blijft zomaar een zondag als afsluiting van dit stukje een Duitse tekst die ik zelf op mijn kantoor heb hangen:


der Jäger sei ein Sünder, weil selten er zur Kirche geht, im stillen wald, ein Blick zum Himmel, ist besser, als ein falsch Gebet.

Danke fur das leben und al die schöne momenten.

Waidmansheil en nog een mooie zondag,
Erick Jan





woensdag 12 september 2012

Wildrecept

Reefilet met chocoladesaus:

Ingredienten:


800 g reefilet, 3 el olijfolie, peper & zout.
100 ml wildbouillon, ¼ Spaanse peper (ontpit), 4 el rode port, 50 g pure chocolade (70%, klein gesneden).

Voor de puree:
1 kg kruimige aardappels, 300 g flespompoen (gesneden in blokjes van 1 cm), 1 mespunt cayennepeper, 2 el crème fraîche, 20 g boter (in blokjes gesneden), 100 ml melk, 2 el olijfolie, peper & zout.

Bereiding
Wrijf de reefilets goed in met peper & zout en bak ze rondom bruin in de olijfolie. Schuif de reefilets 7 minuten in een tot 180°C voorgewarmde oven. Pak de reefilets in aluminiumfolie en leg ze op een warme plek. Maak ondertussen de saus. Schenk de bouillon en de rode port in een pannetje. Voeg de Spaanse peper toe en breng het geheel aan de kook. Draai het vuur zacht en voeg al roerend beetje bij beetje de chocolade aan de saus toe. Er ontstaat nu een mooie smeuïge saus. Breng als laatste de saus op smaak met peper & zout.

Meng de pompoenblokjes goed door met 1 el olijfolie, zout en cayennepeper. Rooster de pompoenblokjes in 8 minuten gaar in een tot 180°C voorgewarmde oven. Breng de aardappels aan de kook in water met zout. Laat dit opstaan totdat de aardappels gaar zijn. Zeef de aardappels en zet ze weer terug op het vuur, zodat het laatste kookvocht verdwijnt. Pureer nu de aardappels met een stamper of gebruik een pureeknijper. Zet de puree terug op het vuur en voeg er de boter en melk beetje bij beetje aan toe. Zodra er een smeuïge massa is ontstaan, doe je nog de olijfolie en de crème fraîche erbij. Voeg nu de geroosterde pompoenblokjes aan de puree toe en roer het geheel goed om. Breng ten slotte de aardappel-pompoenpuree op smaak met peper & zout.

Recept voor 6 personen - koken 40 minuten.

Bron: Wild en Gevogelte: Claartje Lindhout - Uitgeverij: J.H. Gottmer. / Wildplaza.

Wat drinken we hierbij?

In het vroege voorjaar mocht ik meewerken aan de creatie van een nieuwe wijn. Dat betekende een smaakprofiel samenstellen en daarna met goede wijn vrinden een blend samenstellen van druiven rassen die zowel traditioneel, met hout, als niet traditioneel gevinificeerd waren.

Na de zeer intensieve proeverijen was de Coer de Leon, Hart van de Leeuw geboren. Toen begon het wachten zou de wijn uiteindelijk dan ook zich zo presenteren zoals wij dit verwachtte?

We wilden fruit, maar dachten ook aan chocolade gebak met kersen en room. Smaken uit de pattiserie met een knipoog naar de vader van een van de createurs. De wijn zou klaar moeten zijn na de zomer opdat we hem zouden kunnen combineren met de smaken van de herfst, wild maar ook de winter. Voorwaar een niet gemakkelijke opgave.

Inmiddels treed de herfst binnen en komt het wild seizoen nader. Ree is er natuurlijk al en voor wie met de eerste buien en de frisse avonden in vooruitzicht al volop wil genieten adviseer ik de Coer de Leon, Rouge.

Klik op het logo van de wijn in de kolom hiernaast en de rest wijst zich vanzelf.

Op een mooi nieuw seizoen met smakelijk groet.

De Aftrap


Wij (Peter en Raya , Erick-Jan en Kees en ik en Jet) hebben het voorrecht gekregen om als eerste het veld in te mogen en het nieuwe zweetwerk seizoen in te mogen luiden. Heerlijk dat je de vogels hoort fluiten en de overheerlijke geur kan opsnuiven dat doet een mens goed.

Erick-Jan en Peter waren gearriveerd en na even bijgekletst te hebben gingen we met z'n zessen op pad.
Op naar wat komen gaat maar het moet ten alle tijden een uitdaging zijn want zo is Erick-Jan. Na het stuk weggelegt te hebben mocht Peter en Raya als eerste beginnen.

Er werd een drijfjacht nagebootst en dat was toch niet makkelijk om dan een aanschotplaats te vinden.

Stond er zelf ook van te kijken waar het was maar na wat aanwijzingen gingen ze op spoor. Voortvarend gingen ze van start en na een aantal aanwijzingen kwamen ze bij het stuk. Daarna wilde Erick-Jan met Kees op spoor hij vind dat dit seizoen de zweetcapaciteiten van Kees zich moeten ontwikkelen.

Maar Kees kennende zou hij wel even laten zien wat hij al kan. Hij liet hele mooie dingen zien en was ook regelmatig voor zichzelf bezig. Na bij het stuk aangekomen zijn kwamen we tot de conclusie dat hij goed vooruit is gegaan dus dat belooft wat voor de toekomst.

We gingen verder om ons spoor te lopen waar Jet verschrikkelijk zin in had want ze bleef in de riem hangen.

Tijdens het lopen vertelde Erick-Jan dat er een aantal "verrassingen" in het spoor lagen dus extra op je hoede zijn. Bij aankomst bij het begin van het spoor vertelde hij zeer kort; " Ik heb weinig te melden daar is de aanschotplaats en veel succes."

Eerst even met Jet de aanschotplaats geïnspecteerd en na lucht genomen te hebben gingen we op spoor.

Na een tiental meter stonden we voor een omgevallen boom met veel takken erom heen moesten we er door of omheen?  Nee gewoon rechtdoor en dus er door.

Op het spoor was weinig zweet te herkennen alleen af en toe wat gewroet in de bodem ( misschien niet van het hert ).  Als eerste uitdaging kregen een vossenbouw, heerlijk voor een hond die dol op jagen is. Na een tweetal pijpen betreden te hebben was ik het zat en heb ze weer op het spoor gezet en warempel ze pakte het snel weer op.

En vlug kwam de tweede natuurlijke verrassing er zat namelijk een houtsnip in de struiken en die moest natuurlijk even opgeschrikt worden. Als je een vossenbouw in de buurt hebt ligt er al gauw wat opgepeuzeld wild zoals duiven.

We gingen vlot verder en waren in de buurt van het "stuk" want Jet steekt dan de neus in de lucht net of ze op verwaaïng verder gaat maar is dan heel zeker van zichzelf en gaat er in één streep na toe.  Alleen ging ze eerst voor de vuilniszak waar het stuk ingezeten had maar ik heb haar daarna wel het stuk laten opsporen.

We kregen op het eind complimenten voor het vertoonde "spel". Ben zelf zeer tevreden hoe het momenteel gaat als combinatie. Kan haar relatief goed lezen en ze laat zich ook makkelijk lezen dus moet ik daar mijn profijt uit trekken. Wat ik in tussentijds Jet heb afgeleerd om het stuk niet aan te snijden ( happen in het vel ) daar ben ik blij om want je zult het maar treffen, een grote keiler die nog niet dood is.

Ik hoop dat ik mensen inspireer om zelf ook belevenissen tijdens de trainingssessies te beschrijven want ook daar leren we van. We zien elkaar allemaal op de afsluiting maar denk dat we met stukjes op het blog ook van elkaar kunnen  leren / vernemen hoe ze het doen in de "praktijk".

Groetjes Gert en Jet
Noot: teksten voor het blog svp aanleveren via de mail en graag met een foto. EJ.

zaterdag 1 september 2012

Vraagbaak 2

Heden vernomen.

De Zweethond de bel aanbinden?

Als je met een Zweethond gaat werken dan doe je hem een drijversbel om opdat de schutter je kan herkennen wanneer je een zweetspoor uitwerkt TIJDENS een drift.

À.  Dit is juist.
B.  Tijdens de drijfjacht wordt nimmer gelijktijdig een zweetspoor uitgewerkt in de drift.
C.  de drijversbel is voor drijvende honden om ze zo herkenbaar te maken voor "blinde" jagers.
D.  Nazoek is immer na het signaal Hahn in ruh.
E.  Het is gebruikelijk om direct na het schot in de drift een nazoek te doen.

Meerdere antwoorden zijn mogelijk.