De 1e keer.

Kees is inmiddels 14 maanden en omdat er weer een mooie jacht voor de deur stond was er dan ook de uitdaging.

Thuis mag dit niet maar nu, tja neem ik mijn kans.

Wie gaat er mee, Giorgio / Kees beide of één van de twee. Na lang denken heb ik toch het besluit genomen om Kees mee te nemen en enkel om hem mijn volledige aandacht aan hem te kunnen geven.


Zaterdag j.l was het dan zo ver.  Na een stevige rit op vrijdag ging het dus gebeuren. Je kon aan al zijn reacties zien dat hij het aanvoelden dat er iets bijzonders was te doen.

Het feest was compleet toen hij de andere honden tegen kwam en vooral al die nieuwe spannende geuren.

Want tja, enkele drijvers liepen er met laarzen die vol zaten met zweet nadat ze een stuk ontweid hadden en dat is toch pas echt spannend. Door het voeren van vers vlees weet hij zeer goed dat zweet meestal betekend dat er een lekker stuk eten te halen valt.

Maar goed eind van de middag was het dan zover Kees kon ons tonen wat hij al kan. Dat hij kan speuren heeft hij al meerdere keren bewezen maar dit was in feite zijn eerste echte nazoek en dat terwijl hij tot nu toe slechts drie oefen sporen gelopen heeft.

Zweet, het gaat beginnen.

De jager had goed gemarkeerd en enkele meters verder nog een markeer punt aangegeven dus dat was top. Hierdoor kon ik dus heel goed zien of Kees zijn spoor direct oppakten.

En dat deed hij. Heel voorzichtig alsof hij instinctief aanvoelde dat dit toch andere koek was als een oefen spoor. Het onbesuisde van de jongen pup was weg, rustig iedere stap overwegend vervolgde hij zijn pad. De bramen werden in alle rust genomen om maar niet verrast te worden en ondertussen de omgeving minutieus in de gaten houdend. Dat er verderop en vangschot gegeven werd deerde hem niet, Hij was aan het werk, en hoe.

Uitendelijk en pad over en toen.......tja daar stond hij dan over de velden uitkijkend met een uitstraling van: "Waar is het gebleven"?

De uitkomst op deze vraag volgde al snel. Het spoor was van een ander zwijn dat wel gevallen was en het laatste stuk uit het bos getild was en alsdaar aan de rand van de weg had gelegen tot het was opgehaald.

Concreet: Kees gaf dus precies aan wat er was en een naderende jager nam zijn hoed af, voor Kees, om daarmede zijn respect te tonen voor wat de kleine had laten zien.

Vrijwel direct daarna kwam het bericht dat het varken wat we zochten elders was geschoten en dus ook binnen was.

Naderhand nadenkend over wat er gebeurd moest zijn kan het niet anders zijn als dat de jager Kees naar een aanschotplaast gedirigeerd had wat niet overeenkomstig was met het varken waarvan hij dacht dat hij het aangeschoten had. Kennelijk was dit het spoor wel van het varken dat geschoten en binnen was, maar niet de aanschotplaats van het verloren gewaande varken omdat dit verderop geschoten werd.

Concreet er waren dus geen verloren, ziek geschoten varkens meer over en Kees heeft zijn eerste Natuur nazoek Cumlaude gedaan.

Hier kijken we dus met plezier op terug en nu eens zien wat er gaat gebeuren op de trainingen en hoe dit zich verder ontwikkeld. Want, dat is nu voor mij een vraag: wat en hoe gaat het als een pup (14 mnd) direct op natuur nazoek is geweest. Hoewel geen enkele hond gelijk is ook al komen ze uit het zelfde nest heb ik aan zijn broer wel een mooie spiegel om te zien wat dit betekend.

Het eerste tableau, spannend.

Wordt vervolgd.