Wil je ook een kaartje posten stuur deze dan naar het bekende adres per mail.

2011 => 2012

Meilleurs ami Philippe et Eveline, Dear Friends, Beste Vrienden,

Quelques heurs a direction de 2012

 pour quidébouche la bouteille de Champagne..

Nog enkele uren tot 2012

en dan mogen de kurken eraf.

Bonne Année, Happy New Year, Gelukkig Nieuwjaar.

Jet op haar derde spoor.

Op zaterdag 26 november hebben we ons derde spoor gelopen.

Was voor mezelf een dag die gehaast zou worden want had eerst afgesproken om s'ochtends met Djenna te gaan jagen en zoals jullie wel weten gaat dat altijd uitlopen. Had van te voren eerst met Erick-Jan contact gehad dat het krap zou worden om op tijd te zijn maar zou mijn best gaan doen want een training wil ik niet missen. Want dat is zéér belangrijk voor een jonge hond in opleiding.

Na een fantastisch ochtend gehad te hebben want er kwam veel wild los en mooie apporten en schoten gezien resultaat 14 hazen , 6 eenden en 7 fazanten en dat in zo'n korte tijd. Djenna had goed werk afgeleverd en konden met een goed maar gehaast gevoel na huis.

Hoe zou Jet er op reageren omdat zij niet mee mocht en Djenna wel. Na Djenna uit de auto gezet te hebben gauw Jet in de auto en ons werkplekkie.

Toen we aankwamen was net half twee dus toch nog op tijd. Ook de opperrechter en Agnes waren er John ziet er goed uit en liep mee.

Agnes ging lopen met Kyra en John en ik liepen langs de weg mee om te kijken hoe hun het deden konden alleen niet veel zien alleen op het eind maar daar was bewust voor gekozen bleek later want anders was het misschien anders gegaan want Kyra zocht haar baas. Na een sucesvol nazoek waren wij aan de beurt.

Erick-Jan deed verslag hoe het spoor liep want hij wilde graag met John en Agnes mee lopen maar kon mij vanaf de weg goed volgen. Jet was gretig want ze liep bijna gelijk de aanschotplaats voorbij en wilde op het spoor gaan maar ik wil zelf dat zij rust en langzaam te werk gaat dus terug gehaald en op de plaats gezet.

Daar was ze al gauw klaar mee en ze ging op het commando op spoor en zoek gewond was ze al weg en liep strak op het spoor. Na een ruiterpad en fietspad overgestoken te hebben was er een haak na rechts daar liep Jet een twee meter voorbij maar omdat we goed op weg zijn een combi te worden zag ik dat ze het kwijt was maar ze kwam al terug en draaide een rondje en pats daar ging ze weer op het spoor fantastisch. Door een stuk dichte bossage even een open stuk en toen weer een dicht stuk.

Volgens mij liep ze toen een stukje op verwaaïng maar Erick-Jan haalde ons terug we waren tien meter te ver gelopen want we hadden het pad over moeten steken. Daarna pakte ze het weer héél goed op en liep een stukje door de bramen en stak het pad weer over en dook gelijk weer het spoor op en liep gelijk direct door na het stuk.

De beloning en de zweetriem opgeruimt te hebben gingen we na de andere om het commentaar an te horen.
Het waren lovende woorden want we hadden ons beste voetje weer voortgezet. Heb wel gezegt dat het volgens mij te goed gaat maar wie weet. Ik, ben in ieder geval super trots op hoe we onze samenwerking te weeg brengen.

Gert en Jet

1e advent overdenking

Buiten is het ontstuimig de wind trekt aan met in het wadden gebied kans op storm vlagen. Met een mooi gevoel kijk ik terug op een mooi eerste gedeelte van de trainingen. Gelukkig geen blessures maar enkel blije gezichten en tevreden honden. Kees die gisteren mee mocht licht heerlijk te slapen bij zijn maatje Giorgio en zien een keur aan wild voorbij komen en vertellen dat middels de bekende geluidjes in hun dromen. Ook onze Opperrechter was er weer bij patent als altijd en weer vol met zijn bekende humor we hebben weer wat afgelachen en wat een heerlijk gevoel dat de club weer compleet is. Ook gisteren hebben we weer kunnen genieten van de "sterke" verhalen die moesten leiden tot mooie nazoeken. Maar ook hebben we een stuk bijzonder wild mogen ontvangen om mee te trainen rechtstreeks voor ons meegebracht uit Zweden. Voor het nieuw jaar ligt er een mooie uitdaging klaar in de vriezer en dus voor onze honden weer een mooie ervaring om nog breder getraind te worden, kenmerk van de de Zweethond. En nu is het dan zondag de 27e november het is herfstig daar waar het vorig jaar al winter was met sneeuw en de winterbanden noodzakelijk. De tv staat op ZDF met de advent show en we glijden naar de kerst. Eerst nog een paar winter jachten voor het gebraad en de sfeer en ik hoop dat een ieder daar waar mogelijk dit genot mag beleven. Bij deze wensen we dan ook iedereen een mooie sfeer volle adventstijd. Waidmansheil.

Vraagbaak 11

U krijgt van een jachthouder de uitnodiging om een smalree te mogen schieten i.v.m. schade aan boompjes.

Voor de goede orde: een smalree is een vrouwelijk stuk wild dat ongeveer 1 jaar oud is !! Kenmerkend voor smalree is dat het nog geen kalf heeft of drachtig is. Bij schade zal de jachthouder daarom kiezen voor afschot van jonge en oude dieren.

U wordt door de jachthouder naar een hoogzit gebracht met de opmerking dat hier een smalree loopt dat geschoten mag worden. Hij verteld er ook bij dat er natuurlijk bokken en oudere geiten lopen.

Ook van belang voor de jager op de hoogzit is dat het eind juni is, en de oudere geiten hebben kalveren.

vraag: op de foto ziet U een ree.

A: die kunt U schieten want het is een smalree


B: ik zou even wachten


C het is een spitser bokje dat zeker NIET geschoten mag worden !!!

ik zou zeggen doe je best en geef het goede antwoord.

De antwoorden op de vorige vragen zijn:

Vraag 7 is nog open wegens te weining antwoorden.
Vraag 8   D
Vraag 9   D
Vraag 10 B

Succes voor Zweetwerker

Tijdens een mooie jachtdag op 04 november in Birkenfeld Duitsland werd mijn hulp ingeroepen bij een nazoek voor een mogelijk aangeschoten hert. De jager had op het dier geschoten vanaf ca. 110 meter. Het dier liep op een weiland en wilde daar het aangrenzende bos in vluchten, op de vlucht voor de drijvende honden welke in het bos achter hem veel lawaai maakten.

De jager wist mij vertellen dat het dier tekende met zijn linker voorloper, hij meende dat het er 'iets door zakte'. Aan het einde van de jacht had hij deze plaats correct gemarkeerd met een zakdoek. Wat hem bevreemde was dat er nergens zweet te zien was. Op de aangewezen aanschot plaats aangekomen was er idd niets te vinden. En toch wist de jager voor 99% zeker dat dit de plek was, er waren ook prenten te
vinden. Na zelf ook eens goed gekeken te hebben, en niets gezien, ben ik Figo maar uit de auto gaan halen om hem maar eens goed te laten 'rondneuzen'. Op de aangewezen plaats delict vond Figo ook niets.

We zijn maar eens langs de bosrand gaan lopen, hier stond prikkeldraad voor, en na ca. 25 meter van de aangewezen plaats dook hij het bos in. De baas kroop onder het prikkeldraad door en zag hier, toen hij op zijn buik lag, een druppel zweet op een eikenblad. 'Longschot, kan niet missen' dacht ik, mooi rosse rood met luchtbelletjes erin. Weer op de benen gekomen verder het bos in, Figo ging als een speer, en na ongeveer 50 meter vond hij een mooi stuk roodwild.

Baas blij, hond blij en de jager nog blijer daar hij dacht dat het niets meer zou gaan worden. Zo blijkt maar weer dat de menselijke waarneming niet altijd feilloos is en dat de neus van mijn kleine vriend wederom 100% te vertrouwen was.

Waidmannsheil,
Cor.

Gefeliciteerd met jullie mooie nazoek.

Vraagbaak

Beste Allemaal,

zo moeilijk kan het toch niet zijn vraagbaak 10. Inmiddels kan ik zien dat velen er al naar gekeken hebben. Waar blijven de reacties?

Hier weer een verslag uit het dagboek van Jet

JET VOOR DE TWEEDE KEER OP EEN ZWEETSPOOR.

Zoals jullie al weten probeer ik elke keer een verslag te brengen van de vorderingen van Jet. Afgelopen zaterdag voor de tweede keer een spoor lopen. Eigenlijk zat alles tegen want ten eerste was Jet loops geworden maar ik wist eigenlijk niet precies wanneer. Gewend ben ik om de loopsheid van onze flatcoats te zien maar omdat Jet zo klein is, is het moeilijker te zien. Eigenlijk al afgezegd om een andere keer te lopen maar de loopsheid was al in een verder stadium dus toch maar besloten om te gaan.

Ten tweede is onze "oude" hond vorige week overleden dus dat werkt dan niet bevorderend om alles na wens te doen verlopen maar wilde haar deze training toch niet ontnemen.

Na aankomst was ik met Erick-Jan als enige en al snel kwam er een meneer en een mevrouw met een Laika. ( ben even jullie namen kwijt ). Dit ras is mij eigenlijk vreemd maar heb veel goeds gezien.

Daarna was het wachten op Roos mijn mede-kompaan met haar Bayerns. Maar, wachten loont want ze is toch gekomen met haar man. John was helaas verhinderd maar dat weet een ieder.

We gingen op weg en de Laika mocht beginnen en liet op bepaalde stukken héél mooi werk zien en de samenwerking was al goed te zien. Hun spoor was ruim 600 meter en ze waren al gauw op plaats van bestemming: het stuk. Goed gedaan.

Daarna was Roos aan de beurt met haar hond voordat zij op spoor gingen werd door Erick-Jan medegedeeld dat dit een spoor van ruim 700 meter was en dat wij ( Jet en ik ) een spoor van ruim 900 meter gingen lopen. Vond dat eigenlijk niet eerlijk want hun zijn véél groter en Jet met haar kleine pootjes.

Heb er voor ons gekozen om niet mee te lopen want omdat Jet nog jong is ( net een jaar oud ) en haar niet wil "overvoeren " ben op het pad gebleven en heb dus van Roos niet veel kunnen meemaken maar hoorde dat ze super gelopen heeft.

Hierna waren wij aan de beurt en deed de zweetriem bij Jet om en liet haar achter op plaats houden want dat was eerst nog wat moeilijk omdat ze overal bij wil zijn maar vandaag ze bleef netjes op haar plaats zitten wachten. Nadat ik de aanschotplaats had geïnspecteerd heb ik haar opgehaald en verwezen naar de plek waar het zweet lag. Ze besnuffelde alles en ging aan het werk.

Gelijk was de passie er weer en daardoor werd ik zelf wat rustiger en werd het duidelijk dat we een combi aan het worden zijn. Erick-Jan, liep achter ons aan met de tweede hond van Roos en complimenteerde ons dat het goed ging. Jammer ze één haak liggen en kregen we onze eerste afroep.

Leek wel of dat de beslissing was en we gingen echt serieus aan het werk. Wat schetste mijn verbazing dat ze als ze aan het werk is het ze niet deert wat ze tegenkomt. Dit, omdat we tijdens het spoor een plukplaats van een duif een vossenbouw en een dood muisje tegen kwamen en ze even inspecteerde en daarna op mijn commando het spoor als vanzelf weer oppakt. Ik zag wanneer ze fout zat en corrigeerde haar maar vooral deed ze dit vaak zelf. Elk haakje of verandering pakte ze op en we waren vooral heel rustig aan het werk.

Op een gegeven moment heb ik even rust gepakt bij het oversteken van het pad maar voordat ik er erg in had was ze alweer het pad overgestoken en ging verder het spoor uitwerken. Toen was ze even op verwaaïng bezig en liep te ver van het spoor af en kregen we onze tweede afroep.

Daarna regelrecht na het stuk toe en daar kwam de brok in mijn keel. Heb haar echt geknuffeld wat was ik trots op haar.

Na het tafereel even de advies complimenten van de andere.

Roos vond dat wij een combinatie voor de toekomst zijn en er zoveel rust al in zit tijdens het werk maar daar train ik ook veel op. Erick-Jan was het daarmee ook eens zelfs een wedstrijd zou op deze wijze geen probleem zijn. Die konden we met twee vingers in de neus lopen.

Toen aan de koffie en na veel gelachen en gepraat te hebben was het tijd om huiswaarts te gaan. We kunnen weer met een zéér goed gevoel terug kijken op een geslaagde trainingsdag.

Gert en Jet.

P.s. jullie denken dat Gert dit stukje geschreven heb maar ben zelf maar even op de pc gegaan.

Vraagbaak 10

Hier is dan weer een nieuwe uitdaging. We hebben het dit keer niet zo moeilijk gemaakt 50% kans dat het goed is.

We zien hier een ree staan.


A het is een bok

B het is een geit

Het antwoordt op vraagbaak 8 was D Valwild. Reacties op bovenstaande zien we graag komen!




:

Uit de lucht geplukt

Albert belde of ik samen met Murdock wilde komen jagen in de Hoekse Waard. Het mij bekende veld staat garant voor hazen, fazanten, eenden, duiven en veel ganzen. Woensdagochtend vroeg vanaf huis vertrokken. Afgelopen week hadden we prachtig najaarsweer gehad met veel zon. Gisteren was het begonnen te regenen en de voorspellingen waren niet gunstig. Harde regen, hagel- en onweersbuien. Op de heenweg waren diverse pittige buien te zien. Echter na het passeren van de Dordtse Kil Tunnel bleek het wel of we in een ander wereld deel waren beland. Prachtige witte stapelwolken en zon. Aangezien we vroeg in het veld waren hebben we eerst genoten hoe de fazanten buiten het blad rammenas aan het foerageren waren. Een tweetal hanen kwamen vanuit een perceel bieten eveneens aangevlogen.

Toen het gezelschap compleet was zagen wij dat er nog een tweetal honden waren. Een Griffon Korthals, die haar eerste veld liep en een Springer Spaniël.

De eerste drift was een stoppel. M. kon snel aan het werk op een aangeschoten haas. Echter na ongeveer 800 meter wist het haas, dat telkens haken sloeg te ontkomen. Op het eind van de drift kan hij toch nog binnen. M. kwam op de fluit snel terug. Toen echter andere hazen opgingen moest hij zijn passie uiten door hals te geven. In het verleden stoorde ik mij daaraan maar het is toch zijn manier om uiting te geven aan zijn gevoel. De tweede drift was een vak met bieten waar de wind schuin opstond. M. Haalde telkens door diep te gaan wind. Prachtig te zien hoe hij zich dan plotseling omgooide en muurvast de fazanten voorstond tot dat ik bij hem was en zei dat hij mocht gaan. Het was een lust om te zien hoe de Springer als een stofzuiger zijn slagen maakte en zo de fazanten opdeed. Ook de Griffon zag je groeien in zijn eerste loop in de bieten. Een hen die aangeschoten werd vloog recht naar het flankgeweer Jurgen. Deze aarzelde geen moment, stak zijn arm uit en plukte de hen gewoon uit de lucht. Natuurlijk was het fototoestel niet bij de hand. Daarom heb ik na afloop van de drift deze actie toch maar even in scene gezet en vastgelegd.

De derde drift was bouwland. Het vak werd ingedreven naar een aantal, dat na de middag gebed zouden worden. Snel bleek dat de regen van de vorige dag zijn werk had gedaan. Mijn laarzen waren twee keer zo groot en wel vijf keer zo zwaar. Veel en mooi haas gezien waarvan een groot gedeelte wist te ontkomen. Na de lunch stond wederom een stoppel op het programma. Hier liet de Springer op mooie wijze een ver apport van een haas zien. Ook de Griffon kreeg de gelegenheid zijn eerste twee hazen te apporteren. Een vlak voor mij opgaand haas verraste mij en ging met een kapotte achterloper er van door. M. wist hem echter snel te achterhalen en bracht hem binnen. Hierna konden de honden los in een vak met mosterdzaad. M had echter meer aandacht voor de warme hazenvoet. Omdat ik wist dat er nog een vak met bladrammanas kwam heb ik hem maar even aan de lijn gedaan. De Springer liet nog een fraai apport zien van een aangeschoten haas. Het leek wel een zweethond zoals hij het spoor uitwerkte.

Het vak met bladrammanas, dat tot boven je heup stond, werd in gedeeltes heen en weer genomen. Snel bleek dat het werk van de honden in dit vak cruciaal was. Je zag de fazanten gewoon over je voeten lopen. Gezien de hoogte van het gewas moest je scherp op de hond letten. Staat hij nu voor of niet. Mooi te zien dat, indien er een fazant geapporteerd was , de hond je feilloos wist te vinden.

Aan het eind van het vak stond een sloot te wachten waarin de honden hun verkoeling konden vinden. Het is zowel voor de hond als de baas een slijtageslag.

Na het uitleggen van het tableau , zijnde 15 hazen, 21 fazanten en 2 duiven, werd door Albert stil gestaan bij het werk van de honden. Zonder hun was een dergelijk tableau nooit gerealiseerd. Met een luid applaus werd dit dankbaar aanvaard. Na de verzorging van M. moest ik helaas afzien van de nadrift bij Albert thuis. Had die avond nog andere verplichtingen en na het passeren van de Dordtse Kil Tunnel regende het weer.

Hans en Murdock

Afscheid

Beste Allemaal,

dit weekend kregen wij het bericht van het overlijden van Aleida

Vandaag wordt zij begraven.

Wij wensen Henk, familie en vrienden de kracht toe om dit verlies een plaats te kunnen geven. 

Vraagbaak 9

Beste zweetwerkers,

A u ziet hier een plant in het weiland die giftig is voor het wild,
B het is een foto van een gewoon weiland,
C de opper rechter heeft iets te veel gedronken, ..............................................
D toch zie ik wat,

doe je best

Reactie via de button onder aan dit bericht. Het werkt weer zoals het hoort.

Super

Inmiddels na veel geplak staat de teller met de reacties op 9 voor vraagbaak 8.
Morgen komt er weer een nieuwe en ja de auto reply werkt ook weer dus dan kunnen jullie via het blog reageren.

Jet op spoor.

Op zaterdag 08-09-2011 zijn we begonnen met de serieuze training van Jet. Aangekomen op de parkeerplaats zaten de vorige deelnemers lekker aan de koffie en na te praten wat ze beleefd hadden.

Dat is altijd interessant want dan kun soms afleiden wat je te wachten staat. Even een hand schudden en ook aan de koffie. Jet ging even rondneuzen en wees even Murdock (Duitse staander korthaar) zijn plaats want ik ben wel klein maar je moet natuurlijk wel je plaats weten.

We stonden even te praten en Jet dacht het duurt mij allemaal te lang ga zelf wel alvast en weg was ze.
Na wat commando'swilde ze toch nog doorgaan met waar ze mee bezig was en ben ik haar maar even gaan halen want er moet natuurlijk wel geluisterd worden.

Het is en blijft een Teckel.

Nadat John met Kyra aangekomen was gingen we met Erick-Jan en Kees op pad. Net op weg kon ik Jet al klaarmaken om een "nazoek" te doen en was zéér benieuwd. Het bleek een loperschot en nadat we de aanschotplaats geïnspecteerd hadden gingen we samen op weg. Klein stukje (10 meter) vooruit en gelijk een haak naar rechts pakte ze die geweldig op. Onderweg verwees ze heel duidelijk een "wondbed" super,  omdat ik dit van Djenna nooit gezien heb. Ze volgde het spoor of haar leven er vanaf hing maar toen kwamen de wissels en daar begon ze actief te worden dat wil zeggen ze was het even kwijt.

Dan blijkt even het voordeel van lintjes om de hond terug op het spoor brengen, mevrouw pakte het gelijk weer op. Tijdens het oversteken van een pad werd ze onrustig want het is een drift-kikker als ze niet snel genoeg door kan gaan. Even een aanwijzing van Erick-Jan en daar ging ze weer over het weilandje het bos in. Ze werd afgeleid omdat er een aantal paarden met koetsen voorbij kwam.

Rust gepakt en weer verder gegaan langs het pad waar de paarden net gelopen hadden de bramen door feilloos want ze is klein.  Onder omgevallen bomen door over takken heen ze was in haar element en ze lliep super op het spoor. Nadat we bij het laatste vak kwamen ging ze sneller lopen en in de riem hangen dus waren we dichtbij.

Toen we weer door bramen , varens en takken gingen zag ik verderop lintjes hangen maar kreeg het commando staan blijven omdat we bij het "stuk"waren gekomen. Het stuk lag achter een afgezaagde boom die omgewaaid was tussen de varens en takken.

Jet verwees het stuk maar bleef er mooi vanaf super. Na Jet de complimenten en haar beloning te hebben gegeven zijn we naar de rest gelopen. De uitreiking van de breuk en de feedback volgden en aansluitend zijn we naar de andere sporen gelopen.

Ben zeer tevreden wat ik , John en Erick-Jan gezien hebben. De combinatie moet nog groeien maar we zijn op de juiste weg.

Gert en Jet



Tip: als je traint zorg dan dat je zeker weet dat je hond op het spoor loopt d.m.v. voldoende zichtbare lintjes anders leer je samen verkeerde dingen die nodig zijn om een goede combinatie te worden.

Vraagbaak reacties.

Omdat er kennelijk nog steeds een bug in het script zit waardoor direct reageren wat lastig is worden voorlopig de reacties als bericht gepubliceerd. Dus zend je gedachten en of antwoorden vooral per mail naar mij toe dan zorg ik dat deze leesbaar worden voor een ieder.

En uh.........er mogen zeker nog wat reacties volgen ik vind vier reacties nog iets mager. Laat zien dat je betrokken bent.

Onderstaand reacties tot nu toe en een eerste reactie op vraagbaak 7 dus de kop is er af. Kom op en doe mee!

Reactie van iemand die zich geen prater noemt:
Zoals een zweetwerk begeleider werkt rustig en alles in je omgeving opnemend om je doel te bereiken zo moet je deze vraagbaak benaderen.


Omdat er al een aantal opties door de jager is aangegeven moet je alles afwegen want jagers zijn net ….

Optie A : is goed als: het verhaal zou kloppen want de hond stak de neus in de lucht en vond het stuk op verwaaiing.
Optie B : zou kunnen want als je hééél goed kijk dan kun je net achter het ree een ziek geschoten vlieg zien met een kapotte vleugel.
Optie C : zoals de wond eruit ziet is er geschoten met een zwaar kaliber misschien om een olifant te vellen.
Optie E : dat is zeker want als je vanaf de hoogzit de juiste plaats kan aanwijzen heb je zeer veel ervaring en ken je elk sprietje en takje in je veld. Want het zijn meestal afstanden en dat is reuze moeilijk maar daar heb je dan ervaren zweetwerk-combinaties voor.
Optie D : is mijn keuze dit omdat de buik opgezwollen is en de haren wat recht en losstaan vanuit de huid. Er zijn ook al plukken haren losgelaten en dat wil meestal zeggen dat het stuk er even ligt en de oorzaak daarvan kan zijn dat het een ziek ree of een verkeersslachtoffer is geweest.

Ruim uitgelegd maar ik ben niet zo’n prater.

Anoniem 1

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik wil reageren op vraagbaak 7

De Hannoveraanse Zweethond is een bij uitstek geschikte zweethond, is een wat zware hond, gaat voornamelijk op Roodwild.
De BGS is slanker ook een goede zweethond, gaat vooral op Roodwild, Gems en steenbok.
De Steirische Rauhaar (peintinger) wordt alleen aan jagers toevertrouwd, gaat op de Vos en Haas en ook op zwartwild.
De andere 2 ken ik niet, kan ik ook niets van vinden, is zeker een grapje.

Helene
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vraagbaak 8

Vraag A is zeker een optie, er zijn honden die op de wind, een stuk kunnen vinden, maar ik denk dat het E is, de jachthouder heeft de aanschotplaats niet goed gemarkeerd, zeker omdat het tegen de avond liep en dan ziet alles er anders uit.

Helene
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hier mijn antwoord op opgave 8 van je blog:


• Het stuk op de foto ziet er uit alsof het er al enige tijd ligt. Daardoor zal het flinke verwaaiing hebben gegeven
• De wond zit aan de voorkant maar is dusdanig dat het ree gelijk gevallen zou moeten zijn.
• Naast de wond liggen stukken vacht. Dat betekent dat de reegeit ter plekke aangevreten is.
Samenvattend dus het volgende:
A. Ja, de hond kreeg verwaaiing en vond zo het stuk. De neus ging de lucht in en het stuk lag er langer dan 1 dag en stonk dus.
B. Nee, de jachthouder had het stuk niet ziek geschoten. Anders had de hond wel getekend bij de aanschotplaats.
C.. Nee, het was geen nek kopschot. Anders had de hond getekend op de aanschotplaats en was het ree direct gevallen.
D. Nee, het was valwild. De ree is daarna aangevreten door waarschijnlijk een vos (of een hond).

C. Nee, de jachthouder kan zich niet zoveel vergist hebben. Met deze verwonding moet het ree ter plekke gevallen zijn en had de jachthouder het gezien.

Ben benieuwd of ik het goed heb. Ga zo door met de opgaven. Is leuk om over na te denken.
met vriendelijke groeten, Henk.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik denk dat de hond inderdaad op verwaaiing EEN ree vond maar niet het door de jager geschoten stuk maar (waarschijnlijk aan de verwondingen te zien) een verkeersslachtoffer.
Groetjes, Coby.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mijn oplossing voor de laatste vraag was: Jager gaf niet de juiste aanschot plek op.
Groet Ger.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik denk D
Groet, Diederik
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Volgens mij is het antwoord op vraagbaak 8:
antwoord A. Het stuk is ook aangevreten door een vos.
Groetjes en nog een fijne avond,
Mieke
----------------------------------------------------------
De vraag lezend is het A. Alhoewel ik geen ervaring heb met het feit dat een zweethond ook op verwaaiing werkt.
Maar gezien de foto is het ook antwoord D, valwild. Ik ga voor D.
Hans
------------------------------------------------------------------------------------------------------------

UITDAGING

De eerste antwoorden op de vraagbaak stromen binnen. Het wordt dus gelezen en het prikkeld.
Om het nog spannender te maken kwam ons creatief brein met het volgende idee:

De Zweethond Wisselbeker.

Dus bij deze: "Wij zullen de antwoorden van onze zweetwerkers gaan turfen".
Pak de handschoen op voor deze sportieve uitdaging! Het is voor een ieder te doen. Succes!

p.s Vergeet je niet aan te melden als vriend en onderaan de pagina voor de automatische melding bij nieuw content per mail.

Vraagbaak 08

Aangezien er geen reactie betreffende vraagbaak 7 ( kennelijk te moeilijk ) nu maar een die makkelijker is. Let op zweethonden mensen ik stel vraagbaak 7 een keer op het einde van het seizoen wie weet tijdens het "Jagdgericht"!!!! (Note, een gewaarschuwd mens..... EJ)



De nieuw opgave:

Van de winter werd ik gebeld door een jachthouder die mij vroeg om samen met mijn hond even bij hem aan te komen. Hij had de dag daar voor s'avonds op een reegeit geschoten en wilde toch even een zweethond om te kijken of die tekende.

Op de plaats waarvan hij dacht dat de reegeit stond gaf de hond geen tekenen van zweet of iets anders.  Ook in grote kringen lopen gaf geen reactie.

Wat ik dan wel eens doe is rond het vak lopen met de hond om te kijken of hier een reactie van de hond komt en ja Kyra tekende, de neus in de lucht en ze ging het vak in.

Om een lang verhaal kort te maken hier onder de volgende optie's:

A.  de hond kreeg wind en vond op deze manier het stuk

B.  de jachthouder had het stuk ziek geschoten ( zie foto aan de achterkant ),

C. het was een nek kopschot ( zie foto voorkant ree )

D. het was valwild ( valwild is wild dat gewoon sterft of te gevolge van kwestsuren anders dan jacht. )

E. de jachthouder had zich vergist in de aanschot plaats

Wel doe jullie best, en deze keer graag wel een reactie !!! Dit is een praktijk voorbeeld!

NIEUWS

Naar aanleiding van vragen tijdens het lopen van oefen sporen nu een nieuwe gadget in het  blog.

Onder aan de pagina tref je aan een link die je via een zelf in te stellen mailadres een berichtje doet ontvangen als er weer iets gepubliceerd wordt.

We gaan ervan uit dat we het nog makkelijker maken hiermee. Dus...... vooral aanklikken, invullen en aanmelden om niets te missen.

Mijlpaal

Nog enkele weken en de eerste training mogelijkheden zullen weer van start gaan. Dat het blog werkt werd heden duidelijk bij het bezoek van de analyser Inmiddels zijn er meer dan 10.000 pagina's gelezen. Waaruit we dan ook weer menen te mogen opmaken dat het blog een behoefte invult en dus dan ook een functie heeft in het gebeuren. Komende week gaan we weer volop aan de gang met de grote inspecties van de terreinen en de mogelijke plaatsen alwaar "sporen" gelegd kunnen worden. Met andere woorden het is goed om het blog weer te volgen en kijk ook als vast naar de eerste vraagbaak van het nieuwe seizoen. Tot op heden hebben we nog maar weinig reacties mogen ontvangen. Weidmansheil en tot spoedig.

Glaucoom bij honden !

Begin juni van dit jaar kreeg Monty (Berner Laufhund) zo nu en dan wat last van zijn

ogen, de 3e oogleden trokken soms op, het oogwit was soms wat rood, de ene dag wel

de andere dag helemaal niet. Toch maar naar de dierenarts; misschien een allergie,

misschien een infectie, druppeltje hier, druppeltje daar.

Rond de Pinksterdagen werd het plotseling heftig, hij kreeg veel pijn, begon te

braken en had echt dikke en rode opgezette oogleden en het linker oog leek ook

dikker dan het rechter. Via de eigen dierenarts zijn we toen met spoed verwezen naar

een oogspecialist van de Universiteitskliniek Gezelschapsdieren in Utrecht. De

diagnose werd snel gesteld: Glaucoom aan het linkeroog, vooruitzicht slecht en zeer

waarschijnlijk blindheid aan het linkeroog en grote kans dat ook het goede oog op

termijn ziek wordt. Daar sta je dan met je hond van 3 jaar... . (Glaucoom wordt

veroorzaakt door een defect in het oog waardoor de druk in het oog te hoog wordt,

de oogzenuw wordt beschadigd en veroorzaakt zichtverlies en uiteindelijk blindheid,

daarnaast hebben honden heel veel pijn,)

Heel snel met de maximale hoeveelheid medicijnen begonnen en Monty knapte

wonderbaarlijk op, medicijnen afgebouwd en het ging nog steeds goed, op een gegeven

moment twijfelde ik zelfs aan de diagnose. Fokkers in binnen- en buitenland wisten

niet wat ze hoorden, nog nooit eerder bij dit ras voorgekomen etc... .



Na verloop van tijd ging het linker oog toch weer vrij snel achteruit, weer rood en

gezwollen, een waas over het hoornvlies, de hond werd lusteloos en had kennelijk

veel pijn. De maximale hoeveelheid medicijnen gaf vervelende bijwerkingen, na veel

bezoeken aan oogspecialisten werd ons duidelijk dat de enige optie nog was om het

slechte oog te laten verwijderen. Geen makkelijk besluit bij een actieve en

gepassioneerde jachthond ! Na rijp beraad en kalm overleg toch besloten het slechte

oog te laten verwijderen, een vrij simpele ingreep waarbij het oogje verwijderd

wordt en er (op ons verzoek) een siliconen balletje in de oogkas wordt geplaatst

(puur estetisch) en de oogleden worden daarna aan elkaar genaaid.



Na de ingreep knapte Monty gelijk op; de wondpijn woog niet op tegen de pijn die hij

had aan het zieke oog. Hij werd vrijwel gelijk weer vrolijk en actief, had meer last

van de kap om zijn kop dan van het gemis van een oog.

Inmiddels is hij genezen en zijn de hechtingen verwijderd, de jachtpassie en

spoorwil zijn er nog overduidelijk (misschien wel meer dan voorheen ?) en is het

'gewoon' weer een vrolijke hond, maar dan met één oog.



Glaucoom is een rotziekte waarbij je altijd achter de feiten aanloopt, bij de

jachthonden is dit bekend bij oa de Flatcoated Retriever en de Springer Spaniel, als

je er vroegtijdig bij bent dan kun je de schade met medicijnen nog beperken maar

geneesbaar is het helaas niet.

Als zweethondje zal dit wel gevolgen hebben; ik zal hem waarschijnlijk niet meer

onaangelijnd dicht in de buurt brengen van een ziek varken of ree, hij ziet gevaar

van links niet aankomen. Op termijn zal het rechter oog waarschijnlijk ook ziek

worden en zal het ook verwijderd moeten worden, dan heb je dus een hond zonder

ogen.... . En dan ...?



Frans en Monty

Vraagbaak 07

Hieronder vermeld een aantal zweethonden rassen:


Hannoveraanse zweethond

Bayrischer zweethond

Schwarzwalder zweethond

Steirische rauhhaar zweethond

Caviaraanse rauhhaar zweethond


Geef aan wat de kenmerken zijn van deze honden t.a.v. het op te sporen wild.

Waarvoor worden speciaal ingezet b.v: ze zijn te gebruiken voor grofwild - of alleen gebruik voor kleinwild,

Succes met deze eerste opgave.

Jet’s eerste vakantie op Texel

De vakantie stond weer voor de deur. Je kijkt er het hele jaar naar uit maar nu was het anders. Want hoe zou Jet het vinden om dit ervaren. Zon zee en strand maar vooral rust.

Op 9 augustus was het zo ver s’ morgens vroeg vertrokken richting Cocksdorp op Texel. We vertrokken met regen en dat zou de hele reis duren tot op de camping maar ja we hadden vakantie.

Op de boot wilde Jet de vele meeuwen wel even een lesje leren want ze was ze allemaal de baas ze waren hartstikke bang voor haar wisten geen raad om weg te komen (dacht Jet).

Vanaf de boot richting de camping “de Krim” te Cocksdorp waar we gelijk naar onze standplaats konden want deze was al vrij.

Eerst de caravan op de plek gezet en de honden uit de auto gehaald.

Even een wandeling gemaakt om de beentjes te strekken daarna aan de lijn en de voortent opgezet. Dat is na al die jaren een familie- ritueel geworden maar altijd gezellig. Tijdens het opzetten werd het droog en stak de zon af en toe haar hoofd door de bewolking en werd het al lekker warm.

Jet maakte al gauw vrienden want je bent klein , vraagt aandacht en krijg je het niet ga je gewoon op de rug liggen en piepen en van alle hoeken komen ze aangevlogen. Aandacht heeft ze van de vele voorbijgangers héél véél gehad maar dat deert haar niks.

Ze is helemaal verzot op blote voeten en ja als de zon schijnt worden de schoenen ingeruild voor slippers dus elke voeten teen moet van dichtbij geïnspecteerd worden en dat deed ze volop.

Onze andere twee honden lopen altijd los voor de caravan dat hebben we met Jet ook gedaan alleen er is op zo’n veld zoveel te inspecteren en iedereen vraagt aandacht van haar dat we ze maar af en toe toch maar aan de lijn gedaan hebben. Erg vond ze dat niet. De lijn was toch lang genoeg om voldoende te kunnen lopen en mensen te begroeten.

Ondanks het vele slecht voorspelde weer hebben we het zeer getroffen en konden dan toch nog na het strand om even uit te waaien en natuurlijk te zwemmen met de honden.

Op het strand was het feest wat een grote zandbak. Daar kun je hélé diepe kuilen in maken en zwemmen in de zee.

Training op duinkonijn?

We waren wel benieuwd hoe Jet dit vond want op de jachttraining heeft ze regelmatig een eend opgehaald maar golven kende ze nog niet.

Maar als je twee voorbeelden heb lopen maakt het niks uit ze ging gewoon met hun mee het water in. Koppie onder het deed haar niks. Was wel jammer want het was verboden te zwemmen wegens de sterke stroming die er stond dus een lange lijn was noodzakelijk want je vergeef jezelf nooit als er wat zou gebeuren.



Uren heeft ze op het strand in zee gezwommen maar vooral graven ,graven en nog eens graven. Kuilen waar ze helemaal in kon en dat met die kleine pootjes.

Djenna, Lindsey, Jet.

We hebben met z’n allen een super vakantie gehad en gaan volgend jaar weer na Texel om te kijken of we weer zo kunnen genieten. 

Gert en Jet.

Pelgrimage?

En ja na bijna twee jaar was het dan zover ver. Kees op reis, terug naar zijn roots. 12 augustus twee jaar en inmiddels veel wijzer in de auto voor een trip van ruim zeven uur. Gelukkig ging dit allemaal geheel naar wens, geen auto zieke hond of andere ellende. Nee een voorbeeld van hoe het ook kan.

Aangekomen op de Cave Bodin bij Philippe ging Kees dus direct op zoek naar de andere honden en zie het welkomst comité:



van link naar rechts: Gatin-zusje 14 wkn, Canei-moeder vier jaar, Vodka-oma 8jaar.

 Het mag duidelijk zijn dat beloofde dus een dolle boel te worden. Maar goed na enige uren had meneer al duidelijk gemaakt dat de Heer van de Familie er was en dus moest een ieder er aan geloven. Bezoekers werden met een licht vriendelijk grom verwelkomt en ook Philippe heeft enige energie moeten tonen alvorens hij werd geaccepteerd.

Enkele dagen later tijdens een tour de Champagne deden we ook Chateau Mont Poupon aan het jachtslot van de Loire en een must voor een ieder die wat heeft met jacht en honden en ook daar liet meneer duidelijk weten zich thuis te voelen. Het water aangeboden door de medewerker werd pas gedronken nadat de bak was omgespoeld en voorzien van vers water. Wat hem direct de bijnaam gaf Le Roi du Château. onderstaand Kees op de binnen plaats.

Le Roi du Château

A wel jullie zullen begrijpen dat we er smakelijk om konden lachen.  Tot zover een klein stukje Frankrijk later meer foto's op de pagina: Les Freres. Nog enkele dagen en het nieuwe jacht seizoen gaat weer los. De eerste eendjes mogen alweer geschoten worden dus stevenen we ook af op het zweetwerk. De spanning is al te voelen. Dus nog even geduld.

Binnenkort weer regelmatige update's op het blog. 

07.00 uur telefoon

Je zit rechtop in je bed hoewel de wekker is gegaan verwacht je niet op dit tijdstip telefoon. Het blijkt D te zijn. Adrealine giert door z.n lijf en langer wachten lukte niet meer. Vanochtend half zes een zes ender geschoten. Is afgesprongen kun je mij helpen. De temperatuur loopt buiten al op dus is snel handelen gewenst. Natuurlijk wil ik hem helpen en dus aankleden materiaal pakken. Hond uit de kennel en dan de keus wie Giorgio of Kees. Daar het niet duidelijk is of het een lastig nazoek kan zijn kies ik vandaag voor Giorgio met zijn vele jaren ervaring.

Aangekomen in het veld ligt er goed uitschot en snijhaar wat duidt op een laag schot. Mooi zweet maar ook iets wat doet denken aan gras uit de pens.

8.15 uur de bok is binnen. Hij ligt in een greppel onder de bramen. Giorgio verwijst hem prima en blijft keurig op een meter of drie afstand van het stuk. Zo zie ik het graag.

Waidmansheil Giorgio.

Was inderdaad laag afgekomen en heeft daarbij de pens geraakt.

Mee op jacht in Duitsland.

Eindelijk was het zo ver, een mailtje van D, woensdag om 11:00 uur bij mij, dan ga je mee naar Duitsland. Om even voor 11:00 was ik bij hem, kopje koffie en toen kwam z,n jachtmaat met wie we mee reden ook binnen, even alle spullen zoals geweren en andere dingen bij elkaar leggen, Raja in de bench en dan op weg naar Nordhorn.

In Duitsland aangekomen, moesten de beide heren even naar het Stadsambt om daar hun jachtakte op te halen, aansluitend reden we naar een klein vliegveld om aldaar bij een restaurant wat te eten en te drinken, er kwamen nog 2 heren binnen die ook aanschoven aansluitend naar de verzamelplaats waar we de overige jagers zouden ontmoeten.

We waren in totaal met 11 man, inclusief ik als enige vrouw, dus 10 geweren, een en ander werd bekeken wie waar zou plaatsnemen waarna we ons begaven naar het jachtveld dat bestond uit akkervelden en bospercelen.

Samen met Raja mocht ik plaatsnemen in de nachtkansel omdat deze wat groter was, luiken open en rustig afwachten, ik zag wat hazen en verderop een vos het veld oversteken, toen een schot ergens links achter me, en nog een schot ergens rechts van me. Mijn telefoon ging over en D vroeg me de kansel af te sluiten en naar de weg te lopen, we werden verwacht.

Ik  reed mee met één van de jagers,  hij vertelde me dat hij van de hoogzit een bok had geschoten, maar de bok sprong nog al raar af, hij had het gevoel gemist te hebben mede omdat er geen zweet of snijhaar lag.
Aangekomen bij de aanschotplaats was  het enige wat we vonden twee diepe hoefafdrukken. Raja uitvoerig laten snuffelen, ze ging meteen het bos in. Uiteindelijk konden we niets vinden en ik gaf aan de jager het advies er toch maar een ervaren hond er te halen. Mede omdat het redelijk snel donker werd en mijn hond en ik nog beginners zijn. Hij bracht me vervolgens naar een 2e jager toe die ook een bok had geschoten en zou met zijn vader verder overleggen welke hond er mee moest.

Bij de 2e jager aangekomen, zag ik meteen zweet en snijhaar liggen op de aanschotplaats dus raak was het zeker. De jager gaf aan in welke richting de bok was afgesprongen. Raja op het zweet gezet en ze ging meteen op het spoor, naar links en naar rechts, en dook meteen onder wat struiken. Daar lag de bok, ze heeft deze uitvoerig besnuffeld en gelikt een geslaagde nazoek dus, uiterst verbaasd was ik, zag een hele andere hond, ze was feller dan bij een oefenspoor.

Het werd al aardig donker en we werden opgehaald, reden naar de verzamelplek toe waar de andere ook al waren aangekomen, er werd gevraagd waar de hond was, want er was nog een bok die binnen moest komen, waarop ik vroeg of dat wel kon, het was al nacht maar dat was geen probleem volgens de mannen. Daar was op gerekend, één hield de hond vast en ik liep mee naar de aanschotplaats met M, hij vroeg me wat ik zag en gaf aan dat ik erg veel zweet zag en groene drab op de grond, dus dacht ik aan een pensschot.

Moet je niet nog wat vragen aan de jager vroeg M?  Ja,  natuurlijk waar is de bok afgesprongen, recht achter me, Raja opgehaald en op het zweet gezet, inmiddels waren er 2 jagers met grote zaklampen gekomen en zij liepen mee om bij te schijnen, er lag veel zweet en mijn kleine teckel hing in de lijn en ging in een rechte lijn door het bos en uiteindelijk op ongeveer 150-200 meter lag de bok, we hadden weer succes. De bok werd onmiddellijk ontweid, en meegenomen.

Bij het 1e schot, waar ik geen succes had, werd er nog een nazoek gedaan met een Duitse jacht terriër, maar de bok is niet binnen gekomen.

Aansluitend zijn we gaan naar het huis van een van de jagers gegaan en er werd een toost uitgebracht, hier kreeg ik een breuk, we dronken wat Jagermeister en het tableau werd gemaakt, 3 mooie bokken. Weidmansheil.

Terug naar huis, het werd 03:30 uur, snel even de hond nakijken op teken, douchen en naar bed, de wekker gaat weer om 05:30 uur, want het is gewoon weer een werkdag.

Op kantoor nog alles de revue laten passeren, het was een geweldige dag, veel geleerd, ook wat er dus fout kan gaan ( hoop dat de bok het overleefd heeft), blijdschap dat van de 3 nazoeken er 2 met succes zijn afgerond, stukje schrijven voor het clubblad Mooi Apport, want tenslotte was dit uitstapje mijn prijs die ik behaald heb met mijn hond, op een onderlinge wedstrijd. ( ZG 75 punten 1e prijs ).

En nu stiekem hopen, dat ik nog eens mee mag, mannen bedankt voor deze geweldige ervaring.

Helene en haar jachtmaatje Raja.

Afscheid...

Gisteren 4 juni was het dan zo ver. Na 16 bijzonder mooie jaren van hechte vriendschap hebben we afscheid moeten en mogen nemen van Bram.

Bram is de Nestor van de Zweethond en wist gedurende zijn lange leven reeds een standbeeld voor zichzelf op te richten, zonder Bram was de Zweethond niet ontstaan.

Bram, dank voor de vele mooie jaren die we samen mochten beleven.

Game Fair

Nog enkele weken en dan is het weer zo ver de Game Fair 2011.
Dit tweejaarlijks event zal dit jaar gehouden worden in Nunen. Een event voor iedere buitenliefhebber met een breed blikveld.

Op zowel culinair, honden, jacht en style is hier van alles te vinden. Een heerlijk dagje uit.

Voor meer info zie:
Game Fair 2011

Jachtbelevenissen van Jet

Er werd een aantal weken geleden gevraagd aan mij of ik iemand wist die wat konijnen kon verjagen omdat deze overlast en schade aan het bietengewas en weilanden maakten. Heb toen aangegeven dat ik daar wel een oplossing voor wist en ben het één en ander gaan regelen.

Ben afgelopen woensdag met Peter en Johan (vriend) na de locatie gereden en hebben eerst onze strategie uit gestippeld.

De bieten waren op een 150 meter en 3 meter breed tot de grond afgegeten alleen maar steeltjes dus moest er wat aan gebeuren.

De schutters hadden hun plaatsen ingenomen en voor dat je het wist viel het eerste schot (helaas mis). Zat zelf in twijfel want ik had Djenna en Jet meegenomen. De één ervaren en de ander niet. Heb omdat het een rij coniferen (200 meter lang) en er een hek achter zat dus veilig Jet uit de auto gehaald en gekeken wat ze opgepikt had want ze had al eerder bij ons thuis een konijn de bramen uit gehaald.

Ik hoefde eigenlijk alleen het commando zoek te geven en mevrouw ging gelijk op weg. Wist eigenlijk niet wat stöberen was maar nu wel. Ze was goed te volgen en de eerste konijnen kwamen al los alleen gingen ze niet de goede kant op maar er was er toch één de andere kant opgegaan want er viel een schot.

Zou het raak geweest zijn dat was de vraag. Tussendoor even polshoogte gedaan en konijn wel geraakt maar was er vandoor gegaan dus nazoeken. Johan had gekeken waar het konijn na toe was gegaan en zijn eerst verder gegaan met waar we mee bezig waren.

Er zijn nog een aantal schoten gevallen in totaal hebben we twee konijnen geschoten.

Heb ontzettend genoten van het werk van Jet want wat ging ze gedreven te werk ondanks dat het haar eerste jachtervaring was. Ze trok zich absoluut niks aan van de schoten en bleef maar doorgaan en ze wilde er zelfs één uitgraven die zat onder een kist maar die schoot er op een gegeven moment aan de andere kant onderuit.

Na twee uur jagen heb ik Jet in de auto gezet en met Djenna nagezocht en het gewonde konijn was gauw gevonden.

Onder een stapel golfplaten en was ze gekropen dus onze taak zat erop.

Dit was de eerste jachtervaring van Jet en we hopen dat er nog vele gaan volgen maar daar ben ik van overtuigd.

Jullie zullen nog véél horen van deze combinatie.



Gert

TIME FLIES

Iets wat je met hart en ziel doet of er volledig in op gaat is als je eraan begint zo weer voorbij.

En dat is het virus “ZWEETWERK”.

Het begint in september en eindigt eind maart of begin april.
Het zit er weer op voor dit seizoen 2011 maar wat hebben we weer met z’n allen bijgeleerd.

De enen keer ging het van een leien dak en liep je met twee vingers in de neus en de andere keer maakte je fout op fout en daar kun je dan gefrustreerd van worden. Maar altijd sloot je de dag af met succes want het stuk was binnen.

En, als je huiswaarts ging was het altijd de kampioen en allerbeste maat die achterin meeging. Er word altijd veel gelachen maar ook wordt er altijd met een kritisch oog gekeken na de combinatie die aan het lopen is.

Zodat er altijd ook wat om na te praten is omdat je van je goede dingen maar zeker ook van je fouten moet en willen leren.

En, stapte je in de auto had je ook stof over na te denken voor de één was de rit langer als de ander maar nadenken deed je toch ook al had je succes want daar kon je van nagenieten.

En natuurlijk om de volgende keer niet dezelfde fout te maken

Gisteren (2 april) was de “NADRIFT”waar ikzelf met héél veel plezier aan heb mee mogen helpen en meedenken wat te doen dit jaar.

Want Erick-Jan en Helma zijn al meerderen actief en het word elk jaar weer moeilijker om wat uitdagends te verzinnen. De lat word elk jaar weer hoog gelegd.

Maar ik denk dat we dit jaar er weer in geslaagd zijn om volgend jaar door te gaan met zo’n dag.

Met de vele positieve reacties van de oude en nieuwe gezichten ben ik met een gevoel na huis gegaan wat met geen woord te beschrijven is echt ‘TOP’.

Maar door jullie word  het zo’n een succes want alleen kunnen wij het ook niet.

Ik hoop dat het gauw weer september word want ik ga zelf de uitdagingen aan om met onze jongste aanwinst Jet (ruwhaar teckel) en een aantal nieuwe mensen zweet te gaan lopen.  Heb daar al héél veel zin in en hoop dat wat in mijn hoofd zit ook uit gaat komen.

Ik wil iedereen die meewerkt voor en achter de schermen bij de Zweethond een hele prettige vakantie toe en we spreken en zien mekaar vast wel weer in september.

Gert.
 
 
p.s door drukke omstandigheden was eerdere plaatsing niet mogelijk.

Nadrift:

In de Dikke van Dale zult u tevergeefs zoeken naar de betekenis van nadrift.

In jagerstermen is het: na einde van de jacht bespreken/ evalueren hoe de jachtdag is verlopen. Bij De Zweethond een jaarlijks terugkerende gewoonte om het seizoen af te sluiten. Een dag waarvan ook van de hondengeleiders het een en ander gevraagd wordt op het gebied van aanschotplaats herkenning evenals jachtgebruiken zoals oa. breuken.

Vandaag 02 april 2011 werden wij, onder een stralende hemel, (de weersgoden voorspelden 24 graden en volop zon) door Erick Jan, Helma en Gert verwelkomd bij de jachthut aan de voet van de Amerongse Berg met koffie en wat lekkers. Persoonlijk kom ik hier al vele jaren maar elke keer is het weer genieten van deze mooie plek in dit bos waar het reewild je bijna omver loopt. Wij waren wederom te gast bij boswachter Jan. Met de hem bekende brede lach op zijn gezicht kwam hij ons ook begroeten. Erick Jan opende dag met het blazen op zijn jachthoorn voor gezellige groep zweethondengeleiders. Hierbij waren er ook een aantal die de “snuffelstage” hadden doorlopen en het komende jaar met hun hond voor het eerst meetrainen. Wij werden ingedeeld in een tweetal groepen. Bij groep 1 werd Marco met zijn hond Saar en bij groep 2 John met Kyra toegevoegd. Elke groep kreeg deze dag een tweetal onderdelen.

Groep 1 kreeg de volgende opdracht. U gaat verder op dit pad. Na ongeveer 100 meter vindt u, aan uw rechterhand, een aanwijzing. Dit is het begin van een zweetspoor. Op het spoor staan een 10 tal opdrachten/ vragen deze zijn gemarkeerd met een bordje. U blijft achter de zweethondgeleider. U hebt hiervoor 1 uur de tijd. Al snel werd de waarschuwingsbreuk gevonden en na een 25 meter de verwijzingsbreuk. Vanaf de aanschotplaats werd het spoor door Saar snel opgenomen. Bij elk bordje was er iets te ontdekken zoals een stukje luchtpijp, lever, pootafdruk, geweide, etc. Aan het einde lag het stuk. Een mannelijk jaarling van een damhert. Bij elk bordje werd er druk overlegd wat er te zien was. Fantastisch hoe Erick Jan en Gert er wederom in geslaagd waren om de theorie in de praktijk weer te geven. Een leerzaam spoor waarvan ook van de geleiders de nodige inspanning werd verwacht. Later op de dag werden de antwoorden besproken. Groep 2. Die later op de dag het spoor liepen, ontdekte een ringslang van ongeveer 1 meter. Zo zie je hoe je door op deze manier te werken leert om de omgeving evenals de aanwezige sporen te lezen en te implementeren.

Na het eerste onderdeel werd er gewisseld. Groep 1 kreeg vervolgens te zien hoe Gert het damhert uitbeende en portioneerde. Via foto's werd eerst uitleg gegeven hoe een damhert van zijn dos wordt ontdaan. Vervolgens werd het vlees op de tafel gelegd en werd verteld welke onderdelen er aan het hert zaten. Tijdens het uitbenen en vliezen werden door Gert de onderdelen die gebruikt worden voor oa. de fonds, gehakt, braadstukken en als biefstuk gescheiden neer gelegd. Boswachter Jan die kwam kijken werd even stil. Ik hoorde dat hij zei: “Fantastisch, ik heb veel wild schoongemaakt maar op deze manier heb ik er nog nooit naar gekeken. Ik heb hier veel van geleerd. Wat een vakman is die Gert”. Uiteindelijk kwam de grilplaat op tafel en kregen wij enkele onderdelen te proeven. Overbodig om te zeggen hoe hiervan werd genoten.

Toen de groepen weer samen waren werd duidelijk dat Erick Jan en Gert er wederom in geslaagd waren om een leerzame dag neer te zetten. Inmiddels had Helma al gezorgd voor het nodige fris en werd de barbecue gereed gemaakt. Peter ontpopte zich als een waarlijk meester op de barbecue. Omdat ook de zon volop aanwezig was ontstond er een aangename sfeer waarbij kennis werd gemaakt met de nieuwe geleiders en terug werd gekeken naar de leerzame workshops.

Na het bespreken van de antwoorden die gegeven waren bij het zweetspoor werd de jagermeester/ opperrechter John naar voren geroepen. Erick Jan memoreerde aan de vele jaren en gebeurtenissen welke zij samen, vanaf het begin, doorgebracht hadden met het zweetwerk. Vervolgens werd John benoemd tot ere lid van De Zweethond en kreeg hij de daarbij behorende oorkonde overhandigd. In zijn ogen was te lezen hoe deze nestor verheugd was met deze benoeming. Door de aanwezigen werd hij dan ook hartelijk gefeliciteerd.

Traditie getrouw heeft de opperrechter John het afgelopen jaar doorgenomen. Er waren geen onoverkomelijke gebeurtenissen geweest met uitzondering van een (1). Wettelijk bewezen door middel van foto's bleek dat een van de zweethondengeleiders het presteerde om tijdens zijn loop zijn hoofddeksel af te zetten. De jachthoed/ pet speelt bij de jacht een centrale en dus belangrijke rol. Bij vele jachten is het ondenkbaar dat je zonder hoofddeksel verschijnt. Daar wordt streng op toegezien. Het verweer van de geleider dat het een bijzonder moeilijk en zwaar zweetspoor was waarbij hij ook hevig begon te zweten werd door de opperrechter in zijn besluit meegenomen.

Na amper beraad werd de geleider veroordeeld tot het schrijven van een stukje van deze dag op het blog. De geleider kon zich vinden met deze uitspraak en zag af van hoger beroep.

Marco deed een oproep aan een ieder om toch vooral antwoord te geven op de casus die regelmatig op het blog verschijnen. Het is leerzaam en het helpt je bij het zweethondenwerk.

Vervolgens werd er gezamenlijk nog lang nagepraat over deze schitterende nadrift.

Erick Jan, Helma en Gert bedankt voor jullie zorgen aan deze dag. Een mooie afsluiting van het training seizoen. We hebben genoten en zien uit naar het begin van de nieuwe trainingen.

Hans/ Murdock

antwoordt vraagbaak 06

Het is al weer even geleden dat ik op het blog was. Maar goed insiders weten waarom.
Het antwoordt op de laatste vraag is:

De getoonde schade is een varkens schade. Foto genomen in Duitsland.

Inmiddels zijn we druk met de voorbereiding van de "nadrift" en verheugen ons op deze bijzondere dag.

Vraagbaak 06

U ziet hier schade aan een weiland ? Een van de onderstaande antwoorden is juist.

1 een weiland waar de ME geoefend heeft

2 er hebben veel koeien op een plek gestaan

3 nee dit is varkens schade

4 eigen schuld van de boer, had hij maar wat rustiger met zijn tractor moeten rijden

5 niets van het geen hier boven staat is juist, dit heeft een das(sen ) familie gedaan op zoek naar muizen

6 ik weet het zeker dit hebben herten ( roodwild ) gedaan met hun gewei

Laat de antwoorden maar weer binnen komen. Succes. Met dank aan onze jager die steeds weer nieuwe plaatjes doet toekomen,.

Rust !!!!

Onze voorlaatste loop verliep niet geheel zonder de nodige problemen. Het begon al toen Erick Jan zijn nieuw (in Duitsland) gekochte signaalhoorn in de vorm van een kleine jachthoorn in het bos was verloren. Gelukkig bleek dat Cor een scherpe blik had. De vondst leverde hem in ieder geval een fles geestrijk vocht op.

Cor startte als eerste en spoedig sprong er een reegeit af die over het nog te lopen zweetspoor wisselde. Een prachtig gezicht dat echter in de andere lopen wel voor de nodige afleiding voor de honden zorgde. Toen ik met Murdock de tweede loop kreeg ging er van alles mis. Ik was niet geconcentreerd op Murdock en kon hem niet lezen, het handelen van de lijn ging belabberd, wat zich uitte in het constant vastzitten in de takken.

Toen wij, via de signaalhoorn op het bospad kwamen was de eerste opmerking van Erick Jan: "Hans neem rust want je staat gewoon te stomen". Uiteraard dit beloofd, echter de praktijk werd toch anders.

Uiteindelijk toch bij het stuk gekomen. Dit was de enigste zekerheid voor mij in de hele loop. Daarom ruimschoots de tijd genomen om Murdock te knuffelen en te belonen. Het commentaar van Roeland over onze loop was duidelijk: Je was enorm opgefokt. Tijdens de thuisreis heb ik zelfs overwogen om twee weken met Murdock in retraite te gaan. Maar voor mij was het duidelijk ik moest de schuld vooral bij mijzelf zoeken. Ik kan u verzekeren dat ik meerdere malen aan deze loop heb lopen denken en tot de conclusie kwam dat ik de hand in eigen boezem moest steken.

Vanmorgen (zaterdag 26-2) was de laatste loop van het seizoen voor ons aangebroken. Gert kwam aanrijden samen met Aleida met haar teckel Cato. Erick Jan was, ten gevolge een tennispartij, geblesseerd. Aleida mocht met Cato een kennismaking snuffel loop meemaken. Hierna verschenen Roos met haar man en een tweetal Beierse zweethonden. Ook Roos met haar hond Franz ( volgens mij met een z ten slotte is de hond van Duitse afkomst) mocht een keer kennis komen maken.

Gert vertelde dat hij van Erick Jan de opdracht had gekregen om bij mij het zweet in de bilnaad te bezorgen. Hij had een zwaar spoor uitgelegd met de nodige haken en er hing slechts een lintje om mij duidelijk te maken dat ik goed op het spoor was. Voorwaar als dat geen stressfactoren zijn aan het begin van onze loop.

Gelukkig hadden mijn overdenkingen na de vorige loop de overhand en bewaarde ik mijn rust. Gevolg: Ik lette op Murdock, beloonde hem als ik zag dat hij daadwerkelijk op het spoor zat. Liet hem de rust als hij afgeleid was.( er waren genoeg legers en krab plekkken aanwezig om hem af te leiden) Kortom we waren weer samen aan het werk. Natuurlijk miste hij wel eens een haak maar met de aanwijzingen van Gert pikte hij het spoor snel weer op. En het beloofde zweet in de bilnaad? Ik kan u verzekeren dat de hoge waterstand in de Rijn er niets bij was. Maar met een fijn gevoel samen met Murdock genoten bij het stuk. Dit was trouwens slim door Gert in een diepe kuil gelegd. Een mooie afsluiting van ons eerste seizoen.

Na de nadrift op 2 april zijn wij volgend jaar weer present.

De loop van Roos met Franz heb ik niet mee kunnen maken. Bij haar start bemerkte ik dat de halsband kennelijk door mij was verloren. Bleek dat deze bij het eindpunt lag. Van daaruit wel zicht gehad op het laatste stukje van haar loop. Gewapend met de aanwijzingen van Gert gaf zij aan dat dit toch iets anders was als de “bloedspoortjes” die zij met Franz al had gelopen. Haar gezicht sprak boekdelen over deze ochtend.

Aleida en Cato was een lust om te zien. Cato ging, als zij op het spoor was, al een trein. Gert zou Gert niet zijn als hij toch nog wat aanwijzingen had. Op de terugweg werd steeds duidelijker dat beide snuffel begeleiders een schitterende ochtend hadden gehad die duidelijk naar meer smaakte. Een special woord van dank aan Erick Jan en Gert die toch elke keer maar weer het spoor uitleggen.

Hans en Murdock.

Voor wie interesse heeft?

Zojuist heb ik het bericht gekregen dat de moeder van onze Kees, Canei,  in Mei weer een nestje zal krijgen.

  

Kees.

Mocht er interesse zijn meld je dan via de mail dan zorg ik dat je mail op de juiste plek komt. Over het transport van Frankrijk naar Nederland hoef je, je geen zorgen te maken dat is bijvoorbaat al geregeld.

Canei, drachtig van o.a. Kees.

Deze honden komen uit Frankrijk, departement Centre, ze komen bij onze vriend Philippe vandaan, en jager in hart en nieren en zo fokt hij zijn honden ook. Hij selecteert op gezondheid en niet op show eigenschappen. Wat dus bij hem telt is kracht en jacht passie. Daar worden ze gebruikt op de Dassen, vossen en wilde zwijnen. Kortom echte mannetjes putters. Het zijn lieve aanhankelijke maar zeker ook zelfstandige honden die tot zover bekend zeer goed zijn met kinderen. Lijkt het je wat meld je dan.

Het eerste nest.

Zweetbelevenis 19 februari

Zaterdag 19 februari 2011……, een dag die ik, (en met mij de anderen ook, denk ik) niet snel zal vergeten.

Vrijdagavond alle spullen klaargezet, zoals de tas met de zweetlijn, water, beloning etc voor de hond en natuurlijk mijn camera. Ernst-Daniël (onze standaard ruwhaarteckel) zag de tas en ging er maar vast naast liggen. Zijn staartje vloog er haast af van plezier………..Yes !! Dat wordt weer een fijne dag!

Zaterdagmorgen was het zover.. tas en Daan in de auto en op weg naar Overberg. Aangekomen op de parkeerplaats was Helene er al en de rest volgde al vrij snel. Erick Jan en Gert kwamen als laatste aanscheuren in de gave terreinwagen van EJ. Zij hadden natuurlijk nog het een en ander voor te bereiden voor onze komst. Daar vandaan reden EJ en Gert ons voor door het bos naar de locatie waar de dag zou plaatsvinden. Een prachtige plek midden in het bos..! Traditioneel opende EJ de jachtdag met hoorngeschal. Dat klinkt echt mooi en geeft gelijk al een aparte sfeer aan zo’n dag. We werden daarna welkom geheten door EJ en getrakteerd op koffie/thee met cake. Er werd ons het een en ander verteld over de indeling van de dag en vooral dat het ook echt “zweten” zou worden. We werden in twee groepen gesplitst. De mensen met de Laika’s en de Vizsla en Heidewachtel gingen met EJ de praktijk doen en de mensen met Franse Basset, Jack Russell en twee teckels, waaronder ik dus, mochten met Gert mee.

Gert nam ons mee naar verschillende wondbedden en liet ons eerst verschillende organen zien in zijn geheel. Daarna mochten wij bij de verschillende wondbedden gaan zoeken en goed kijken of wij aanwijzingen konden vinden waar en hoe het ree verwond was. Bij het eerste wondbed zagen we eerst niets. Ja, bergen takjes, blaadjes, dennenappels etc. maar verder……..?? Tot Gert ons erop wees dat we nòg beter moesten kijken en ja, dan vind je een minuscuul iets wat dan een stukje van een orgaan is. Je hebt er een loep bij nodig!!

Maar dat geeft wel aan hóe moeilijk het is om goed te kijken en verwijzingen te vinden.

Bij het tweede wondbed gingen we al veel beter en gedetailleerder kijken……….., maar toch kijk je dan even gek als je bij een volgende plek een zwijnenpoot verstopt ziet liggen! Het was heel erg interessant en leerzaam en het liet ook zien dat zweetwerk niet iets is wat je zomaar even doet, maar dat er wel degelijk heel wat voor komt kijken om een goed zweetwerkteam te worden. Gert heeft ook nog aan de hand van foto’s het een en ander verteld en terwijl we onze hondjes uit lieten ging “de theorie” ook gewoon door. Compliment Gert, voor je duidelijke en rustige uitleg!!! Ondertussen was de andere groep ook weer terug en kwam Helma de lunch brengen. Heerlijk warme soep en overheerlijke broodjes! Dat ging er bij iedereen goed in. Ervaringen werden uitgewisseld en hier en daar wat bijgepraat.

Na de lunch vertrokken wij met onze honden naar de andere locatie waar de sporen uitgezet waren. Wat is het toch een prachtige omgeving! Jammer dat we niet een paar reeën gezien hebben, maar daar was het nog te vroeg voor. Daan mocht als eerste het spoor lopen. Terwijl ik het wondbed inspecteerde zat Daan al helemaal gespannen af te wachten tot hij opgehaald werd. Ik zette hem in het wondbed en voordat ik kon zeggen: ‘”zoek spoor”….., had hij het spoor al en ging als een speer….. Op een gegeven moment dacht ik dat we rechtdoor moesten, maar ik zag de haak niet en Daan wel, dus hij ging goed. Even later kwam hij bij het eindpunt en vond de bok. Wow! Super gedaan Daan. Het moeilijkste vind ik nog dat je èn op je hond moet letten, maar tegelijkertijd ook zoveel mogelijk zien of er aanwijzingen zijn op het spoor, zoals zweet of een haak of verandering in de vegetatie. Pfft, het is echt zweten !! Maar het geeft wel een kick als je er samen komt. En dan krijg je natuurlijk eerst nog te horen

van Gert wat er goed of fout ging….., hartstikke duidelijk en goed, want daar moet je het wel van hebben om het goed te leren. En dan komt het leuke nog dat je een breuk krijgt voor op je hoed (als je die hebt) en anders steek je ‘m bij je hond aan zijn halsband. Gaaf hoor! Na mij was Helene aan de beurt met Raja (teckel). Toen Ria met Ollie(Jack Russell) en als laatste Berry met Olaf (Franse Basset) Alle vier lieten ze goed werk zien. En allemaal vonden ze het geweldig om te doen, zowel baas als hond. Voldaan gingen we terug naar de andere groep en daar wachtte EJ ons op waar we binnen in de jachthut nog gezellig hebben nagepraat en geborreld. EJ blies de jacht uit(af?) en daarna kon iedereen weer zeer voldaan huiswaarts.

Erick Jan en Gert, jullie hebben ons een

onvergetelijke jachtdag bezorgd! Superbedankt hiervoor en niet te vergeten …, jij ook Helma, voor de ontzettend goede verzorging van de catering en de gezelligheid.

Mieke en Ernst-Daniël.