DE GENERALE

Het was weer zaterdag en we mochten weer een nazoek verzorgen.

Met drie combinaties gingen het veld in ( John (Srek) + Kyra , Erick Jan en Kees en ondergetekende met Jet) op zoek naar wat komen zou. Natuurlijk worden onderweg de sterke verhalen nog sterker en levensecht opgevoerd heb echt dubbel gelegen van het lachen wat een stel bij elkaar. Toen het serieuzer werd en we bij de eerste aanschotplaats aangekomen waren werd er nog even gedold en kwam het moment dichterbij om aan het werk te gaan. John moest als eerste aan de slag.

Na de aanwijzingen aangehoord te hebben en de nodige vragen gesteld hebbende ging John op pad maar het werd een "losse nazoek" want Kyra zat nog niet aan de riem, duurde haar kennelijk allemaal te lang. Een
schatermoment volgde en eindelijk kreeg John het voor elkaar en gingen ze op spoor. Maar,in plaats van het spoor te volgen waar het ree na toe was gegaan liepen ze het spoor terug alwaar het ree vandaan was gekomen. Een terugroep volgden en toen kwam het goed en liep het voorspoedig en ging het snel. Te snel,
achteraf want: "er was zoveel verleiding van “verse” sporen en wissels".  Maar het liep zoals het moest en ze kwamen bij het “stuk” aan. Het blijft elke keer weer een mooi moment om combinaties te zien groeien.

Na een stuk verder gelopen te zijn waren wij aan de beurt. Jet de zweetlijn aan gedaan te hebben was er een korte uitleg. De uitspraak : Je zoekt het maar uit was mijn deel daar moest ik het mee doen. Jet op de valplaats haar werk laten doen en daarna rustig op weg. Bij de eerste haak liep ze direct goed. Hoorde van achter dat daar de hond van de jager de andere kant op was gelopen en het stuk niet was gevonden we waren goed op weg. Er volgde een bocht na rechts en toen begon het echte werk. Dichte bossage en bramen vergroeid in elkaar. Daar verloor ik het overzicht omdat ik m’n gezicht moest beschermen voor de bramen. Deze slag gewonnen te hebben liep Jet op een wondbed wat ze voortreffelijk aangaf maar er niet meer vanaf wilde.
Begon toen te twijfelen of ze niet voor zichzelf aan de gang was (bleek achteraf niet dus). Toen haar bij me geroepen en op het spoor gezet dacht ik, maar, kreeg al rap te horen dat Jet de goede kant opging. Na de bossage uitgekomen te zijn kwamen we op een pad. Heb haar ruim de gelegenheid gegeven om het spoor op te pakken wat ze ook deed. Op een heuvel van gras gekomen te zijn merkte ik dat ze het spoor bijster was en besloot om ze via de andere kant van de heuvel te laten lopen en daar pikte ze het spoor weer op.

Ze liep een klein stuk op verwaaïng maar liep daarna super op het spoor totdat ik dacht dat ze haar kop in een vossenhol stak en haar terug riep en werd direct van achter gecorrigeerd. Man: "wat doe je nou? Ze loopt fantastisch!" Vanaf dat punt liepen we rechtstreeks op het stuk. Het was lang geleden dat ik echt het zweet in de bilna.. heb gehad maar nu was het weer zover.

Het “commentaar”was dat wij fantastisch gelopen hebben en dat er slechts 5 cc zweet was gebruikt en dat was bij de valplaats een paar druppels , het wondbed een paar druppels en onderweg wat druppels voor de bevestiging. En dat we de rest op hoefjes gelopen hebben. Dit word het echte werk.

Over een aantal weken gaan we voor het echte werk dus heb er héél veel vertrouwen in dat dit gaat lukken.

Gert en Jet