Zweetwerk met gratis "psychiater"

Vanmorgen een inhaal nazoek training gehad. Peter was er met Olie omdat Ria niet kon. Tevens Mark met zijn Laika. Voor het eerst dat ik een dergelijke hond mee mocht maken op het zweetwerk. Het was, zoals al aangekondigd, echt zweetwerk weer.

De warmte en het vocht kondigden zich bij het betreden van het bos al aan op je lichaam. Aan het eind van mijn spoor begreep ik een opmerking van EJ, als dat hij de bewoners al kenbaar had gemaakt op de nazoeken, pas beter. Het spoor liep werkelijk dwars en over wissels en bestond uit niet meer als hoefafdrukken en slechts 2 vingerhoedjes zweet. Al het reewild had daarom zijn best gedaan om het ons zo moeilijk mogelijk te maken. Voorwaar geen sinecure dus.
Dit alles wist ik nog niet bij het begin van onze loop. Ik mocht samen met Murdock de spits afbijten. Onze laatste loop, een spoor van 72 uur oud omschreven in het stukje Sterk Werk, gaf mij het gevoel van: Dit kan niet mis gaan en gewoon kat in het bakkie.
De val plek was duidelijk aanwezig en Murdock nam ruim en voldoende lucht, startte en toen begon het. Eigenwijs als ik was stuurde ik hem de richting op welke ik dacht dat het stuk was afgesprongen. Snel bemerkte ik dat ik fout zat en dus weer terug naar de val plek. Murdock nam wederom goed op en ging de juiste richting op. Omdat hij ging rivieren haalde ik hem weer terug. Kortom, ik lette niet op mijn hond waardoor hij onzeker werd. Dit in combinatie met de wissels en het slechts weinige zweet bracht mij in verwarring. Totdat, ik zag dat hij daadwerkelijk op het spoor zat. Gelukkig werd dit beeld ondersteund omdat ik merkte dat hij ruim tijd nam bij valplekken. Aangekomen bij het stuk dus ruimschoots de tijd genomen om Murdock te belonen.
Na het uitreiken van de breuk moest ik ruimschoots aan EJ bekennen dat hij met deze loop mij weer met beide benen op de grond had gezet. Er is geen betere psychiater, die de kunst verstaat om je, je eigen tekortkomingen te laten zien, de zweethonden trainer en vooral je eigen hond.

Omdat Ria altijd met Olie de sporen loopt was dit voor Peter de 2e keer dat hij met hem een zweetspoor liep. Voor Peter een nieuwe ervaring omdat hij altijd met zijn staande hond werkt. Het ging voorspoedig totdat Ollie een plek herinnerde waar vorige keer het stuk lag. Eenmaal terug op het spoor, hetgeen volgens Peter niet makkelijk was, ging Ollie als een speer. Peter moest hem zelfs inhouden.
Mark met zijn hond is een jonge combinatie. Al snel herken je hoe je zelf was bij je eerste lopen. Je wilt alles in je opnemen geen fouten maken. Het gevolg is dat je met jezelf bezig bent en dan onvoldoende leiding geeft. Een herkenbaar proces maar dat gaande de loop beter werd. Mark heeft aan het eind van de loop dankbaar de nodige adviezen op zijn harde schijf opgeslagen. Ik ben er van overtuigd dat Mark en zijn hond op de goede weg zijn. Leuk om een totaal andere hond aan het zweetwerk te zien. Was wel onder de indruk van de kracht en zoek wil van een deze hond. Voor een aandachtig lezer is de titel van dit stukje, naar ik hoop, herkenbaar. Het was goed en mooi om op deze ochtend met gelijk gestemde in het bos te zijn.

Hans en Murdock