Soms heb je van dagen dat je werk ziet waar je vrolijk van wordt. Eigenlijk verwachtte je het al maar ja als het dan ook zo is, wauw. Begin van het jaar kregen we het bericht van de aankomst van Mitch in Nederland, één van de 14 Hanoveranen die er nu zijn in ons landje. Volledig onbeholpen, met enorme flaporen trots gedragen op de arme van zijn nieuwe baasje werd hij toen gepresenteerd 's avonds laat in Veenendaal.
inmiddels iets gegroeid en niet meer voor op de arm gestart met zijn opleiding. Zijn opleiding nou ja de opleiding van het team. Want nu na enige trainingen is het wel duidelijk waren deze jongen tot de specialisten behoort.
Gisteren een spoor van een kleine 500 meter gemaakt met wat vers ree-huid. Startend op de plaats waar de huis gelegen had moest het spoor gevonden worden aan de hand van enkele snijharen. Vlotjes op spoor ligt naar links en rechts uitwaaierend duidelijk de haren verwijzend ging hij op spoor. Zodra het spoor veranderde doordat het met het vel aangetikt was ging hij met z'n neus strak aan het spoor en dan weer uit waaierde als de haartjes het weer aangaven. Daar waar hij het spoor kwijt was kwam zijn kop omhoog stoïcijns om zich heen kijkend om dan in alle rust een meter of 10 terug te lopen en onverstoord weer verder te gaan met dat waar hij mee bezig was.
Om uiteindelijk in alle rust het stuk te verwijzen door er even bij te gaan zitten en nog net niet zijn poot optillend om het aan te wijzen.
Wat heerlijk om dit te zien en mee te kunnen werken aan zijn opleiding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor uw reactie deze wordt bijzonder gewaardeerd!