Vraagbaak No2

Goedemorgen allemaal,

Vandaag dan de onthulling van het antwoord op No 1 en weer een nieuwe vraag. Het was opmerkelijk dat er op één na geen juiste antwoorden zijn gegeven. Het meest gegeven antwoord is een drachtige reegeit.

Hieronder het antwoord met de verklaring van onze opperrechter:

Nou het antwoord op deze vraag is: SMALREE.

Kenmerken van een smalree zijn bijv. smalle nek, argeloos, niet opletten op de omgeving, kortom jeugdige overmoed. Dit smalree liet zich iedere dag op een bep. tijd zien zodat er makkelijk een foto te maken was. Hoe komt het dat dit smalree zo'n lange nek heeft ?

De foto is gemaakt op het moment dat Agnes onder de hoogzit stond !!!! Het ree zag duidelijk dat er iets was wat er niet hoorde. Voor details vraag John maar in het veld.

Hoe komt dit ree dan aan zo'n dikke buik?. Het voedsel wat in het voor jaar gegeten wordt bevat veel voedingstoffen (vooral eiwitten) en dat geeft veel gas vorming in de maag !!!!

Wij feliciteren Annemiek met het juiste door haar gegeven antwoord.

Het blijkt dus maar weer hoe moeilijk het is om een juiste inschatting te maken als je op de hoogzit zit. Vandaar dat we dan ook weer verder gaan. En let op, het is niet altijd juist wat je in eerste instantie denkt te zien. Hoewel...meestal de eerste indruk de juiste is.

Inmiddels heeft hij weer een nieuwe foto aangeleverd:

Bij deze foto hoort de navolgende vraag:

Je ziet hier een wat onduidelijke foto van een ree, toch moeten we direct zien wat dit is:

A een oude bok met haast niet te zien geweitje

B een jonge bok met nauwelijks zichtbaar geweitje

C een smalree

D een oude geit die ergens in het gras een kalf(jes) heeft

E dit is helemaal geen ree maar een hinde (hert)

Succes, ik hoop op veel reacties en troost je het is beter hier een inschattings fout te maken dan in het veld.

Zweet belevenisdag

Gisteren was het dan zover. Een selectie deelnemers van uit de club van de Bracco Italiano mochten wij ontvangen in ons veld.

Het was fris, waaide lekker en er dreigde enige lekkage uit de hemel, kortom prima weer om er een tandje bij te zetten om warm te blijven. Om 10.00 uur werden de deelnemers ontvangen met verse koffie, thee en cake onder het genot van welkomst klanken uit de jachthoorn. Hierna werd de agenda v/d dag besproken en de groep in twee sub groepjes verdeeld. Iedere groep kreeg een begeleider voor de dag.

En toen, snel aan het werk:

Vleesbank

Een groep startte met een theoretisch deel wat daarna direct werd gevolgd met hoe dit in de praktijk eruit ziet.

Dit begon met een bezoek aan de vleesbank. Een opstelling van diverse organen in hun originele vorm. Dit om eerst eens te zien hoe het eruit ziet en om een idee te krijgen waar we nu  uiteindelijk  over spreken als we het hebben over bv. uitschot.
Op de bank was onder andere te zien:
hart, longen, middenrif, luchtpijp en nog andere organen.


En wat is dit nu weer?

Nadat dit besproken was volgde de determinatie van de zgn.

aanschot plaatsen. Waarbij, beginnend met grotere stukken, steeds weer onderzocht moest worden wat er lag en wat dit betekent met betrekking tot het al dan niet doen van een nazoek.

Uiteindelijk waren er dan nog zgn. bonus plaatsen alwaar men op zoek mocht naar prenten van wild en deze ook moest benoemen. Op zich een leerzame exercitie. 

Aansluitend klonk het "Zum Essen" voor een veldlunch met hete soep en verse broodjes verzorgd door Helma. 

Hierna of hiervoor al gelang de indeling van de groep per auto naar een andere locatie om aldaar een zweetspoor te gaan uitwerken met de hond en dat viel dus nog lang niet mee. Want, hoewel er met veel enthousiasme gewerkt werd moest er ook flink gelopen worden en dan blijkt toch maar weer dat zweetwerk ook echt zweten betekent.

Genoten hebben we van deze gracieuze honden met hun aristocratische uitstraling en de wil om met ze te werken van hun geleiders.



Vrinden voor het leven

Dat de liefde heel ver gaat als het om honden gaat bleek ook maar weer dat één van de deelnemers zelfs een "vriendje" had meegenomen van hun hond om zelf deze dag ook mee te kunnen maken en een andere niet eigen hond hierdoor ook iets moois te kunnen laten beleven en ook dit exemplaar genoot zichtbaar. Het was een feest om een deze "Bloedhond" zonder ervaring te mogen zien werken. Ook de geleiders uit de andere groep waren zeer enthousiast. Ieder had zichtbaar genoten en kwam bezweet terug uit het veld.

Eerst de honden

Nadat het einde jacht geklonken had en de honden eerst verzorgd waren, was er een evaluatie van de dag onder het genot van een hapje en een drankje en kon één van de deelnemers nog ervaren om wild, gans, schoon te maken onder de begeleiding van de terrein eigenaar die deze ochtend geoogst had. Kortom er was dus veel te zien en te leren.

 



En dan wij



Zo doe je dat









Kortom weer dag om voldaan op terug te zien en dat hebben we na de warme douche dan ook gedaan onder het genot van een passend glaasje.

Welkom aan de Bracco Italiano

Nog één nachtje en dan kunnen wij een delegatie van de club ontvangen voor een mooie dag in het veld.

Wij zijn er klaar voor. Over een uurtje zitten we in het veld om e.e.a. voor te bereiden.

We krijgen een mooi bos en een prachtig veld morgen. Dus zorg voor warme en waterdichte kleding want het weer kunnen we niet beïnvloeden en de honden lachen erom. Het wordt een mooie belevenis dag.

Tot morgen Gert & Erick Jan 

Vraagbaak No1

Een initiatief van onze opper rechter

Zoals jullie weten is het aanspreken en herkennen in het veld van dieren een zeer belangrijk iets. Dit moet en kan dan ook niet vaak genoeg getraind worden. Juist omdat het aanspreken van wild vaak in een enkele seconde gebeurd en er dan zeer belangrijke beslissingen genomen worden. Daarom zullen we met enige regelmaat in dit kader vragen gaan stellen op het blog. In eerste instantie is het voor de eer. Mail je antwoord of zet het hieronder s.v.p. Bij het verschijnen van de volgende vraag zal het antwoord bekend gemaakt worden.

Input in dit kader is van harte welkom. Vandaag de eerste:

We zien hier een ree. Maar wat is dit voor een ree?

A. Een drachtige ree geit

B. Een smalree

C. Een bok

Wat is goed en motiveer je antwoord.

De foto is gemaakt door Agnes begin mei.

Een succesvolle middag en leiderschap.

We hebben zaterdag j.l. weer zweetwerk gedaan en wat de belevenissen zijn geweest SUPER. Helaas kon John niet aanwezig zijn dit i.v.m. verplichtingen en files, jammer want dan had hij echt zweetwerk kunnen zien.

Al vorens op pad te gaan in het veld hebben eerst de dames even wat energie laten ontladen dit omdat het adrenalinepeil zeer hoog was. Bij het eerste spoor aangekomen mocht Marco met Lotte (standaard ruwhaar teckel) beginnen.

Lotte en Marco hebben in het verleden even het vertrouwen verloren en wilde zich zelf terug vinden,  dat is gelukt, wat een passie. Ze gingen van start: Lotte als een pijl uit een boog aan het werk en na zeer goed coach- en teamwork kwamen ze al snel bij het stuk. Man wat heb ik staan genieten van hen en omdat ik het verleden ken mogen ze supertrots zijn.

Daarna op pad gegaan naar het tweede spoor van de middag daar waar ik zelf met Djenna (flatcoated-retriever) mocht gaan werken. Aangekomen bij de aanschotplaats werd me verteld dat de jager gebeld had maar zeer vaag was, heb een stok in de grond gemarkeerd en verder niets.

Je zoekt het maar uit en de groeten (wat een manieren). Heb de plaats geïnspecteerd, zag voldoende zweet en heb Djenna erbij gehaald. Die wilde gelijk al op spoor gaan maar heb eerst de rust gepakt en zijn toen langzaam op weg gegaan. Het was een afwisselend spoor met open- en dicht terrein, ideaal om je hond te kunnen lezen. We liepen mooi op het spoor en ik kon onderweg ook een aantal markeringen zien (zweet en snijhaar).

Het snijhaar bleek achteraf niet van het aangeschoten ree en was dus vers maar dat mocht de pret niet drukken Djenna wist duidelijk waar ze mee bezig was. Soms, van het spoor af maar steeds weer herstelde ze zichzelf en het werkt zeer prettig als je met zo‘n hond mag werken maar ondanks dat ze het spoor volgde wist ze op de verwaaiing het stuk eerder te vinden dan dat de bedoeling was.

Maar zoals het in een nazoek is: “ het maakt niet uit hoe als het stuk maar binnen komt”.

Ook ik kan zeggen dat ik supertrots ben.

Omdat er een spoor over was konden we een extra spoor lopen wij, (Marco en ik) moesten het zelf maar beslissen althans dat dachten we maar Erick-Jan had een andere gedachte.

Hij stelde voor om Marco met Djenna te laten lopen en zag de verbazing in Marco's ogen.

Dat was een héél mooi gezicht en mijn gedachte was: “dat doet Djenna toch niet” maar na wat uitleg dat het ging om leiderschap nam Marco ze de uitdaging aan. Je kon de spanning voelen stijgen bij mij maar zeker ook bij Marco. Bij de plaats aangekomen moest ik Djenna overgeven aan Marco en zag bij de hond een blik van: “ wat gaat er gebeuren”.

En ja hoor nog maar net gestart of Djenna liet zien dat ze al gauw van plan was om niet door te gaan want: “ ik werk alleen voor het baasje” Daarop heb ik mij even na de achtergrond laten zakken omdat ze zo gefixeerd was op mij.

Verder op weg ging het steeds beter en na veel coach-werk van (Erick-Jan en Marco) zijn ze op het eindpunt gekomen. Marco heeft voor het eerst van zijn zweetwerk carrière echt moeten werken met een staande hond maar zeker met de zweetlijn. Lang hé?

Dit ging dus echt om het stukje leiderschap en troost je ik heb dit zelf ook meegemaakt omdat ik achter Bram (de teckel van Erick-Jan) aan moest lopen en die heeft me toen het hele bos laten zien wat is dat moeilijk als je zo achter een hond van een ander komt te lopen.

Wij hebben een supermiddag gehad met veel lol, passie en zeker veel leer momenten.

Groetjes Gert
Ps. nog een paar nachtjes slapen en dan ......is Jet er!

Fep is terug 03

Ja het moest er van komen. Maar vandaag was het dan zover. Nog één keer naar Rhenen naar Jette en Jan en toen om 16.00 uur met spoed naar Veenendaal om hem te tonen en dan ook direct te laten afmelden.

En vandaag ging het dus geheel zoals gepland. Met nog enkele druppels lucht in het systeem dus even hortend en stotend op pad. Maar goed eenmaal op snelheid ging het van een leien dakje. De keurmeester was geheel tevreden en wij dus ook. Geen steekproef en dus waren we in enkele minuten klaar en konden we thuis gekomen een goed glas wijn meester maken. We kunnen er weer een jaar van genieten. Al het werk is niets voor niets geweest. We zijn weer een stuk wijzer geworden maar ook een stuk handiger en last but not least: we hebben weer nieuwe vrinden gemaakt. Wat je allemaal niet kan beleven met een oldtimer.

Fep is on the road again.

Warme mand en/of jachtmaatje gezocht...

collage Égard le Petit chien de chasse

Inmiddels een heel goed huis en dito baasjes gevonden voor Egard. Hij gaat Casper heten en bij Jos & Josje in Simpelveld wonen die al een teckel van ons hebben uit het D Nest:
Lotte (Dauphine Le petit chien de chasse) vernoemd naar haar moeder!

 Wij zoeken voor Egard (standaard ruwhaar teckel reu) een warme mand/ een jachtmaatje/ een nieuwe baas/ een fijn tehuis...

Hij is de eerstgeboren reu, ontzettend lief, aanhankelijk en sociaal. Zijn eerste sleepspoortje en zijn reactie op het reevel en loper was heel positief dus deze reu zou ook prima mee op jacht kunnen...De pups zijn morgen 8 weken oud en mogen v.a. 9 weken mee naar hun nieuwe baas. Marco traint bij Eric Jan, je kunt hem dus ook pers. spreken. Hij komt uit uitstekende jachtlijnen.
Charlotte le petit chien de Chasse
x
Nicolai- Jovan v/d Kwispellust

Voor meer info over ons en onze kennel:

Marco & Annemiek 

Standaard Ruwhaar teckels Le Petit Chien de Chasse

mail of bel 0228 586373

Déjà Vu

Deze ochtend de zon is net op gekomen en er is een serene rust in het veld. Na een kort gesprek met de baronnes die de hond uit liet het veld in om voor morgen eea te preparen. Mijmerend wie welk spoor mag lopen om het zo ook geheel af te stemmen op de combinaties, loop ik letterlijk tegen een ree-geit.

Wij beide staan stokstijf in afwachting wat er gaat gebeuren. Wel eigenlijk niets. De geit kijkt mij aan en nog eens en nog eens en loopt dan een 10 meter van me weg en knabbelt wat blaadjes van een boompje. Maar dan tot mijn verbazing komt ze weer terug als of ze mijn geur komt opnemen. Dat ik iets beweeg maakt kennelijk niets uit en rustig gaat ze weer verder met eten. Dit is bijzonder. Als er dan het geluid van een rammelende honden riem tot haar komt kijkt ze verschrikt op en zoekt de bron. Het is een wandelaar. Als de hond tot 40 meter genaderd is vind ze het genoeg en springt er snel vandoor.

Dit was een bijzonder moment wij keken elkaar aan alsof er een herkenning was. Niets van stress maar totale ontspanning. Hieruit blijkt maar weer hoe groot het aanpassing vermogen van het ree is, maar ook dat als je, je normaal gedraagt, je geen verstoorder bent of hoeft te zijn.

Ben benieuwd naar ons volgende déjà vu.

Fep is terug 02

Denk je dus dat je alles klaar hebt en ga je naar de keuring. Blijkt dat wat je niet zelf gedaan hebt maar laten doen niet goed te zijn.

De rest was in order goed uitgevoerd. Ook de roetmeting was nu top.

Concreet kunnen we weer terug naar de garage voor de pomp deze bleek dus nog niet geheel dicht te zijn, gr, gr, gr.
Maar we houden de moed erin. Want het is techniek en dus moet het goed komen.


Wordt vervolgd.

Fep is terug.

Goed na enkele dagen sleutelen is Fep dan weer terug op stal.
De trouw van de pomp aan het blok bleek zo groot dat uitwisseling zelfs voor Jette niet mogelijk was. Dus heeft hij de pomp gereviseerd en weer terug geplaatst. Tja, het op tijd zetten dat  is nu net een klusje dat ik over moet laten aan de specialist ivm het daarvoor benodigde speciale gereedschap. Benzine kan soms op het gehoor maar een diesel doet dat zeker niet.

Goed nu nog even de sproeiers schoon maken en dan kan Fep afgemeld worden.

Eerste sleepspoor

3 okt 2010 Gert & Jet

Hallo Allemaal

Hier even een bericht van het zweetwerkfront.

Ben vandaag op en neer geweest naar wervershoof en zeker weer de moeite waard er zijn er die het kunnen beamen.

Wat een mooi gezicht en wij moeten nog 13 nachtjes slapen om ons jongste telg te gaan ophalen.

Geniet en kijk met trots op wat komen gaat.

Groetjes Gert en Rita en de kids

7 weken oude standaard ruwhaar teckelpup Jet (Éclair le Petit chien de Chasse) op haar eerste sleepspoor. Eerste x buiten vertrouwde omgeving en eerste x op gras.

Mijmeringen

Gisteren, 01 oktober, een schitterende najaarsdag.

Met Murdock even het jachtveld in geweest, een tweetal duiven en een kraai was het tableau. De kraai achter gelaten bij de fruitteler die hem dankbaar accepteerde. De kraaienoverlast van kapot gepikte appels en peren in de boomgaard was dit jaar, mede dankzij onze inbreng, tot een minimum gereduceerd.

In de avond belde Peter. Hij had gelezen dat ik morgen met Murdock kwam trainen en wees mij er nog fijntjes op dat de training om 08.30 uur begon en hij hoopte dat ik niet wederom een uur te vroeg zou zijn.

's Avonds te regenen en in de nacht kwam het met “bakken” uit de hemel. Dat belooft wat voor morgen. Op weg naar de training was het droog. In het mooie kromme rijngebied stond een ree, even gestopt om van dit moment te genieten. Uit de luidspreker van mijn auto klonk op dat moment het Frieden van G. Fischer gezongen door ons jubilerende mannenkoor. Een fijn begin van deze zaterdag.

Op de trainingsplek aangekomen was ik toch weer de eerste. Maar, al snel zag ik een aantal auto’s aankomen en toen ik Erick Jan vergezeld van Gert, Peter met Raya en Cor met Dobbe zag schoot het mij door 't hoofd dat ik vandaag met een paar profs het veld inging. Een Vlaamse gaai schreeuwde toen hij de indringers in zijn stuk bos aan zag komen.

Murdock mocht als eerste starten. Er werd mij verteld dat één van de toezichthouders gezien had dat er met een klein kaliber (.22) buks op een ree was geschoten. De overlopen stropers waren weggevlucht. Weinig aanknopingspunten dus. Op de vermoedelijke aanschot plaats zag ik op een paar varens zweet liggen. Later bleek dit gewoon het bruin worden van de varens. Het had toch de hele nacht geregend, hoe kon ik dan zweet vinden? Afijn wat ik dus niet zag werd door Murdock feilloos geroken en hij vertrok snel. In tegenstelling tot de vorige keer ging de handeling van de lange lijn mij goed af en ik kon beter dan voorheen op mijn hond letten. Gekomen bij een dicht stuk met bramenstruiken wilde Murdock linksaf en er doorheen. Ik haalde hem terug, omdat ik dacht dat er toch nooit dwars door de bramenstruiken een zweetspoor kon liggen. Op dat moment zei Erick Jan: “Hans laat de lijn maar los en zoek zelf je weg”. Dit derhalve maar gedaan. Gevolg? Murdock dwars door de bramenstruiken en de baas eromheen. Zo zie je maar vetrouw altijd op je hond.

Uiteindelijk, na een gemiste haak, hetgeen weer goed gemaakt werd door hem, door de verwaaiing op te pakken, bij het stuk gekomen. Zo zie je dat een Duitse staande hond toch weer een andere zoekwijze heeft dan andere laag benige zweethonden. Murdock bij het stuk geknuffeld en beloond. Terug bij de andere geleiders mijn eigen ervaringen en die van hen besproken. Geloof mij, ik werd gelukkig niet gespaard Weer een hoop aanknopingspunten om met mijn hond verder te kunnen. Eén wil ik u niet onthouden namelijk: “Hans je gaat zeker zo meteen naar een begrafenis”. Verbaasd keek ik op en bemerkte dat ik de breuk aan de verkeerde zijde op mijn hoed had geplaatst.

Dobbe (een teckel van 2 jaar) had in het begin last van muizen tussen de takken. Maar, toen hij eenmaal op het spoor was ging hij als een haas over het spoor. Mooi te zien hoe een teckel echt met zijn neus aan de grond werkt. Ter hoogte van het stuk probeerde Erick Jan de geleider Cor uit zijn concentratie te halen door op te merken dat hij wellicht niet goed zat. Cor liet zich niet van de wijs brengen en vertrouwde op Dobbe hetgeen ook maar goed was.

Raya van Peter nam het spoor goed op maar bij de eerste haak ging hij rechtdoor. Peter bemerkte dit en nam rustig de tijd om Raya weer terug te brengen bij het begin. Vanaf dat moment ging het goed. Prachtig om te zien hoe de hond met verschillende soorten van ondergrond ( nat en takken tot een droge zanderige ondergrond tussen de hoge dennen) het spoor uitwerkte.

Voldaan terug gewandeld naar de ontmoetingsplaats waar ook de andere geleiders reeds aanwezig waren. Op de terugweg luisterend naar onze CD van Der Lindenbaum van Frans Shubert en conquest of paradise van Vangelis besefte ik dat wij toch bevoorrecht zijn om zo een weekend te mogen beginnen.

Waidmansdank, Hans