Een succesvolle middag en leiderschap.

We hebben zaterdag j.l. weer zweetwerk gedaan en wat de belevenissen zijn geweest SUPER. Helaas kon John niet aanwezig zijn dit i.v.m. verplichtingen en files, jammer want dan had hij echt zweetwerk kunnen zien.

Al vorens op pad te gaan in het veld hebben eerst de dames even wat energie laten ontladen dit omdat het adrenalinepeil zeer hoog was. Bij het eerste spoor aangekomen mocht Marco met Lotte (standaard ruwhaar teckel) beginnen.

Lotte en Marco hebben in het verleden even het vertrouwen verloren en wilde zich zelf terug vinden,  dat is gelukt, wat een passie. Ze gingen van start: Lotte als een pijl uit een boog aan het werk en na zeer goed coach- en teamwork kwamen ze al snel bij het stuk. Man wat heb ik staan genieten van hen en omdat ik het verleden ken mogen ze supertrots zijn.

Daarna op pad gegaan naar het tweede spoor van de middag daar waar ik zelf met Djenna (flatcoated-retriever) mocht gaan werken. Aangekomen bij de aanschotplaats werd me verteld dat de jager gebeld had maar zeer vaag was, heb een stok in de grond gemarkeerd en verder niets.

Je zoekt het maar uit en de groeten (wat een manieren). Heb de plaats geïnspecteerd, zag voldoende zweet en heb Djenna erbij gehaald. Die wilde gelijk al op spoor gaan maar heb eerst de rust gepakt en zijn toen langzaam op weg gegaan. Het was een afwisselend spoor met open- en dicht terrein, ideaal om je hond te kunnen lezen. We liepen mooi op het spoor en ik kon onderweg ook een aantal markeringen zien (zweet en snijhaar).

Het snijhaar bleek achteraf niet van het aangeschoten ree en was dus vers maar dat mocht de pret niet drukken Djenna wist duidelijk waar ze mee bezig was. Soms, van het spoor af maar steeds weer herstelde ze zichzelf en het werkt zeer prettig als je met zo‘n hond mag werken maar ondanks dat ze het spoor volgde wist ze op de verwaaiing het stuk eerder te vinden dan dat de bedoeling was.

Maar zoals het in een nazoek is: “ het maakt niet uit hoe als het stuk maar binnen komt”.

Ook ik kan zeggen dat ik supertrots ben.

Omdat er een spoor over was konden we een extra spoor lopen wij, (Marco en ik) moesten het zelf maar beslissen althans dat dachten we maar Erick-Jan had een andere gedachte.

Hij stelde voor om Marco met Djenna te laten lopen en zag de verbazing in Marco's ogen.

Dat was een héél mooi gezicht en mijn gedachte was: “dat doet Djenna toch niet” maar na wat uitleg dat het ging om leiderschap nam Marco ze de uitdaging aan. Je kon de spanning voelen stijgen bij mij maar zeker ook bij Marco. Bij de plaats aangekomen moest ik Djenna overgeven aan Marco en zag bij de hond een blik van: “ wat gaat er gebeuren”.

En ja hoor nog maar net gestart of Djenna liet zien dat ze al gauw van plan was om niet door te gaan want: “ ik werk alleen voor het baasje” Daarop heb ik mij even na de achtergrond laten zakken omdat ze zo gefixeerd was op mij.

Verder op weg ging het steeds beter en na veel coach-werk van (Erick-Jan en Marco) zijn ze op het eindpunt gekomen. Marco heeft voor het eerst van zijn zweetwerk carrière echt moeten werken met een staande hond maar zeker met de zweetlijn. Lang hé?

Dit ging dus echt om het stukje leiderschap en troost je ik heb dit zelf ook meegemaakt omdat ik achter Bram (de teckel van Erick-Jan) aan moest lopen en die heeft me toen het hele bos laten zien wat is dat moeilijk als je zo achter een hond van een ander komt te lopen.

Wij hebben een supermiddag gehad met veel lol, passie en zeker veel leer momenten.

Groetjes Gert
Ps. nog een paar nachtjes slapen en dan ......is Jet er!