Zweetwerk

WAT IS WIJSHEID????




Wij (Marco, John en ik) hadden het genoegen om mee te mogen op een drijfjacht om het zweetwerk te verzorgen.

Zoals afgesproken waren we pas na de middag op de plaats van betsemming want we wilden natuurlijk niet in de weg lopen.

Bij aankomst werd er al aangegeven dat er drie stuks reewild nagezocht moesten worden wat mooi uitkwam want we waren met z'n drieën (super)

Wat John ons niet verteld had dat hij al vroeger was gegaan omdat hij van de jachthouder ook mocht deel nemen aan de jacht en dat hoeft je geen twee keer te zeggen.

Want John is en blijft een jager in hart en nieren.

Toen we wilden beginnen hebben we eerst een kopje koffie gedronken samen met de drijvers en dat was vanaf het begin eigenlijk al vertrouwd. Het leek wel of we ze allang kenden.

Ik heb op deze dag eigenlijk de jagers gemist maar zo zal het op deze drijfjacht wel afgesproken zijn maar heb daar geen navraag over gedaan.

We hebben daarna de honden uit de auto's gehaald en zijn op weg gegaan op na de eerste nazoek.

John wilde als eerste dit omdat hij dit ree had aangeschoten dus gunden we hem deze. Wat me opviel was dat de aanschotplaats goed gemarkeerd was d.m.v. een zwart/geel lint. Het viel op zich niet mee doordat het begin door zeer dichte dekking gelopen werd en de hond daardoor slecht te lezen was wat de weg steeds lastiger werd gemaakt.

Na een stuk open gedeelte konden we de natuurlijke breuken zien takken geknakt en wat wondbedden zien maar gingen daarna weer de bossage in maar door goed coach-werk was het ree vlot binnen en waren we tevreden.



Marco ging het tweede nazoek doen en wat schetst onze verbazing dit ree was weer geschoten door John (had zeker een feestje gehad de avond ervoor) daardoor werd het zoeken van de aanschotplaats bemoeilijkt omdat deze niet door hem was gemarkeerd. Maar doordat de plaats ongeveer was aangeven en enig zoekwerk konden we de plek toch vinden.

Gelukkig had het niet geregent en konden we zweet/snijhaar vinden. Hij had Lotte meegenomen en dat is een hondje die lekker vlot te werk gaat. Ze gingen daardoor ook vlot te werk en vlogen door het bos wat soms op tijd gezien en gecorrigeerd werd om daarna weer op het spoor aan het werk te gaan. Na een lange vlotte zweterige tocht was ook dit ree binnen zodat we nogmaals succes hebben gehad.



Zoals al eerder aangegeven moesten er 3 nazoeken gedaan worden en dit keer mocht ik deze nazoek doen.

We werden weer verrast want wederom had John dit ree geschoten vanuit een hoogzit dwars door een stapel stammen en takken en dat bleek moeilijk te zijn want de aanschotplaats bleek 25 meter verderop te liggen en hij had de richting waar het ree was afgesprongen aangegeven maar daar bleek ook al niks van te kloppen (wat een ....).

Ben toen maar snel aan het werk gegaan want als je zo'n iemand nog moet geloven. Djenna liep lekker en was zeer goed te lezen want ik had het geluk dat het begin open was.

Op een gegeven moment vernam ik dat ze op vers zat maar omdat iemand mij erop attendeerde dat ze zweet gevonden hadden zijn we teruggegaan en het ree was vlot binnen.

Wat wel opviel was dat er veel zweet lag maar daar hebben we later van John uitleg over gehad want ik was vergeten dat er twee maal op het ree geschoten was dat verklaard het.



Na een enerverende middag en wat geevaluurd te hebben gingen we huiswaarts.

Het vernijn zit in de staart maar als je drie maal een nazoek veroorzaakt is het dan niet beter om je geweren in de wapenkast te zetten en de sleutel weg te gooien!!!






UITLEG: Dit was een trainingsmiddag in Amerongen



Gert

Er zijn van die dagen.

Vrijdagmorgen ging het helemaal mis. Bij het ontbijt gooide ik in plaats van de muesli, koffiebonen in mijn yoghurt. Vervolgens drukte ik in plaats van het knopje van de espresso machine de magnetron aan.

Die dag werd ik geplaagd door hoofdpijn en het leek wel of ik lood in mijn benen had. Mijn wekelijkse zangmiddag liep ook niet lekker waarna ik halverwege weg ben gegaan. Zelfs onze traditionele dansavond heb ik verstek moeten laten gaan. Afijn vroeg naar bed met een paar paracetamol.

Vanmorgen ging het wat beter. Ik wilde mezelf en Murdock ons derde zweetspoor niet laten missen.

Aangekomen kwamen Erick Jan samen met Cor, Roeland en Peter het bos uitzetten. Inmiddels waren Alex en Coby ook al van de partij. Daarna gevraagd, zei Peter:"We hebben onze eerste zweetspoor gelopen zonder lintjes of andere verwijzingen. Het was pittig".

Zowel Cor als Roeland beaamden hetgeen Peter vertelde. Gelaten heb ik alles over mij heen laten gaan.

Het was druk in het bos met mountainbikes. Je hebt onder deze categorie bikers een aantal die denken dat het bos voor hun alleen is en menen dit op een ongezellige toon te moeten melden. Gelukkig heb je er ook die bedanken als je aan de kant gaat en vrolijk groeten.

Ook waren er ruiters te paard en aangespannen. Zelfs Sinterklaas en zijn Pieterknecht te paard waren in het bos aanwezig.

Zowel de lopen van Alex en Coby nu eens vanaf het pad gevolgd in plaats met Murdock er achteraan te lopen. Mooi om te zien wanneer een hond duidelijk met het spoor bezig was. Ook is goed te volgen hoe de geleider samenwerkt met zijn hond en is het goed te zien hoe een labrador en een teckel werken.

Daarbij dat Daantje pas twee jaar oud is. Ik was wel blij dat zij voor mij waren. Het viel mij op dat Murdock bij de inzetten duidelijk met zijn neus in de lucht liet merken: "baas let op daar gaat het gebeuren".

Uiteindelijk mocht ik Murdock klaar maken. Wat mij meteen opviel was dat hij heel rustig bleef zitten terwijl ik hem de halsband omdeed. Kennelijk had hij al in de gaten wat er ging gebeuren. Wij kregen dezelfde korte inleiding als onze voorgangers. Erick Jan zei: "daar bij die boom is een hert geschoten. Niet gezien is of hij gevallen is en in welke richting hij weggegaan is. Je hebt onderweg geen hulp van lintjes etc. Zoek het maar uit.

Terwijl ik de vermoedelijke aanschotplaats inspecteerde kwam er weer een colonne mountainbikes langs racen. Nadat ik had uitgelegd wat ik gezien had en dat ik vermoedde dat het geschoten stuk volgens mij rechtdoor was gelopen werd fijntjes opgemerkt: Ik zou me maar concentreren op links.

Met M. bij de aanschotplaats zag ik duidelijk dat hij lucht nam. Vervolgens liep hij een drietal meters vooruit en maakte hierna een haak naar links. Wat mij opviel was dat hij deze keer duidelijk zijn neus vlak boven de grond hield. Het onbesuisde wat hij wel eens meer had laten zien had plaats gemaakt voor concentratie. Ik genoot om te zien dat hij daadwerkelijk op spoor was. Na enige tijd zag ik een lintje in een boom hangen

hetgeen kennelijk van een eerder spoor was geweest. Hierna zag ik dat Murdock duidelijk van het spoor afwas. Hij was als het ware vrij verloren aan het zoeken.

Ik heb hem toen bij mij geroepen en hem even laten zitten en de tijd genomen om de lijn terug te halen en na te denken. Vervolgens ben ik met Murdock in de richting gelopen van het vergeten lintje. Daar was toch ongeveer de plek dat ik zeker gezien had dat hij op spoor was. En ja dan ga je. Markeren in een dicht bos is toch wel anders dan in het open veld. Vertwijfeld keek ik om mij heen. Ik die altijd zeg: "zet mij maar ergens

neer in het bos en ik kom er altijd uit al is het in het donker."

Kennelijk had Erick Jan mijn blik ook gezien want ik hoorde hem roepen. Later bleek dat hij nog geen tien meter van ons afstond en alles kon zien. Na het spoor weer opgepakt te hebben ging Murdock rustig en geconcentreerd verder.

Gekomen bij een bospad ging het weer mis. Een aantal ruiters kwamen eraan. Een amazone vroeg mij om de lijn in te halen die over het pad lag en om mijn hond vast te houden. Afleiding genoeg dus. Gevolg: Wij beiden waren het spoor bijster. Nadat Erick Jan ons de richting had gewezen daar naartoe gelopen.Maar ja dan al die verse paardenvijgen op het pad. Het laatste stukje ging Murdock als een speer. Bij het stuk vooral de rust en tijd genomen om hem te belonen. Ik kan niet anders concluderen dat wij een fijne loop hadden. Anders dan de eerste twee keren waarbij de adrenaline meespeelde alsmede mijn omgang met de lange lijn had ik vandaag het gevoel samen met mijn hond gewerkt te hebben.



De cadeautjes voor de 5e heeft opa besproken.



Omdat ik de rust nam kon ik op mijn hond letten en zag ik waar hij mee bezig was. Dit werd door de anderen ook erkend. Al de combinaties waren het er over eens dat het wel eens goed is om zo maar aan je lot overgelaten te worden. Je moet dan wel gaan vertrouwen op je hond.


Na afloop nog een kop koffie gedaan. Tijdens het wegrijden reed ik met het achterlicht van mijn auto tegen een boom. Gevolg: maandag een nieuwe achterlichtunit bestellen bij de garage.

Vanmiddag mocht ik onze 1 1/2 week oude kleindochter Emma de fles geven. Haar uiteraard verteld wat Opa vanmiddag in het bos met Murdock had gedaan.
Over het kapotte achterlicht van de auto heb ik maar niet verteld.

Hans



De 1e keer.

Kees is inmiddels 14 maanden en omdat er weer een mooie jacht voor de deur stond was er dan ook de uitdaging.

Thuis mag dit niet maar nu, tja neem ik mijn kans.

Wie gaat er mee, Giorgio / Kees beide of één van de twee. Na lang denken heb ik toch het besluit genomen om Kees mee te nemen en enkel om hem mijn volledige aandacht aan hem te kunnen geven.


Zaterdag j.l was het dan zo ver.  Na een stevige rit op vrijdag ging het dus gebeuren. Je kon aan al zijn reacties zien dat hij het aanvoelden dat er iets bijzonders was te doen.

Het feest was compleet toen hij de andere honden tegen kwam en vooral al die nieuwe spannende geuren.

Want tja, enkele drijvers liepen er met laarzen die vol zaten met zweet nadat ze een stuk ontweid hadden en dat is toch pas echt spannend. Door het voeren van vers vlees weet hij zeer goed dat zweet meestal betekend dat er een lekker stuk eten te halen valt.

Maar goed eind van de middag was het dan zover Kees kon ons tonen wat hij al kan. Dat hij kan speuren heeft hij al meerdere keren bewezen maar dit was in feite zijn eerste echte nazoek en dat terwijl hij tot nu toe slechts drie oefen sporen gelopen heeft.

Zweet, het gaat beginnen.

De jager had goed gemarkeerd en enkele meters verder nog een markeer punt aangegeven dus dat was top. Hierdoor kon ik dus heel goed zien of Kees zijn spoor direct oppakten.

En dat deed hij. Heel voorzichtig alsof hij instinctief aanvoelde dat dit toch andere koek was als een oefen spoor. Het onbesuisde van de jongen pup was weg, rustig iedere stap overwegend vervolgde hij zijn pad. De bramen werden in alle rust genomen om maar niet verrast te worden en ondertussen de omgeving minutieus in de gaten houdend. Dat er verderop en vangschot gegeven werd deerde hem niet, Hij was aan het werk, en hoe.

Uitendelijk en pad over en toen.......tja daar stond hij dan over de velden uitkijkend met een uitstraling van: "Waar is het gebleven"?

De uitkomst op deze vraag volgde al snel. Het spoor was van een ander zwijn dat wel gevallen was en het laatste stuk uit het bos getild was en alsdaar aan de rand van de weg had gelegen tot het was opgehaald.

Concreet: Kees gaf dus precies aan wat er was en een naderende jager nam zijn hoed af, voor Kees, om daarmede zijn respect te tonen voor wat de kleine had laten zien.

Vrijwel direct daarna kwam het bericht dat het varken wat we zochten elders was geschoten en dus ook binnen was.

Naderhand nadenkend over wat er gebeurd moest zijn kan het niet anders zijn als dat de jager Kees naar een aanschotplaast gedirigeerd had wat niet overeenkomstig was met het varken waarvan hij dacht dat hij het aangeschoten had. Kennelijk was dit het spoor wel van het varken dat geschoten en binnen was, maar niet de aanschotplaats van het verloren gewaande varken omdat dit verderop geschoten werd.

Concreet er waren dus geen verloren, ziek geschoten varkens meer over en Kees heeft zijn eerste Natuur nazoek Cumlaude gedaan.

Hier kijken we dus met plezier op terug en nu eens zien wat er gaat gebeuren op de trainingen en hoe dit zich verder ontwikkeld. Want, dat is nu voor mij een vraag: wat en hoe gaat het als een pup (14 mnd) direct op natuur nazoek is geweest. Hoewel geen enkele hond gelijk is ook al komen ze uit het zelfde nest heb ik aan zijn broer wel een mooie spiegel om te zien wat dit betekend.

Het eerste tableau, spannend.

Wordt vervolgd.

Vraagbaak No 03

Afgelopen weekend een mooie jacht mogen beleven in Duitsland. Samen met Cor erop uit geweest en weer een hoop gezien. Van Cor kreeg ik de onderstaande bijdrage voor de vraagbaak:

Graag wil ik de lezers van dit blog een nieuwe vraag voorleggen.

Wat ziet u hier?:

A. Een varken die uit een boom op een drijver is gesprongen.

B. Een drijver die probeert het varken te beschermen voor de drijvende honden, om deze elders te verlossen  van deze 'lastpakken'.

C. Varken wordt, na ontweid te zijn, afgevoerd uit het bos.

D. Drijver past nieuwe winterjas.



Met vriendelijke groet,

Cor

Het jong wat bij de oude ree geit hoorden. John bedankt voor deze waardevolle toevoeging.

Het antwoordt op vraag 2 is: het is een oude ree met kids in het gras. Voor wie dit goed heeft gefeliciteerd voor de andere blijven oefenen.