De Dikke van Dale geeft geen omschrijving van het gezegde Sterk Werk. De algemene betekenis is dat het een gedegen en stevig werk is. In onze zweethondenwereld heeft het sinds afgelopen weekend de betekenis: een uitzonderlijke prestatie!
Om 11.00 uur starten de schrijver van dit stuk samen met Roeland en Siena voor de eerste nazoek na de vakantie. Cor moest helaas verstek laten gaan omdat hij was zeilen op de Middellandse Zee. Volgens bekenden was het echter geen zeilen maar dobberen. Ik hoop dat hij genoten heeft maar nu staat al vast dat hij een bijzondere ervaring gemist heeft. Wellicht dat Erick Jan hem in de toekomst dit nog eens kan voorschotelen.
Roeland begon met de volgende opdracht. Afgelopen woensdag om 09.00 uur vond er een drijfjacht plaats. Een van de geweren heeft een stuk geschoten. Na enig doorvragen bleek het roodwild te zijn. Tevens werd duidelijk dat er, in de afgelopen tijd, al door verschillende honden en mensen het spoor belopen was met een negatief resultaat. Het spoor was dus 72 uur oud! Ga er maar aan staan. Erick Jan wist waar de anderen fout gelopen waren en kon daarom waarnemen of de hond daadwerkelijk op het spoor zat. Siena begon op de haar bekende rustige manier het spoor uit te werken totdat zij op een verse wissel van wild er even overheen liep. Na terug gehaald te zijn pakte zij het weer snel op. Prachtig was het om te zien hoe Roeland, op de driesprong van paden, even met Siena de rust nam waarna zij het spoor weer snel oppakte. Groot was dan ook de euforie om samen bij het stuk aan te komen.
Vervolgens waren wij aan de beurt. Er was een stuk roodwild beschoten dat eerst even stilstond op het pad en terwijl het schot viel in beweging kwam. Niet gezien was waar het schot was gevallen. Wel was er toen een waaier van zweet gezien. Ook dit stuk was in dezelfde drift geschoten als bij Roeland en dus ook72 uur oud en er was al op nagezocht. Murdock begon rustig met zijn nazoek. Ik kon merken dat hij geconcentreerd bezig was. Hij hing niet meer op de zijn bekende manier in de lijn. Mooi was het moment waarop hij uitgebreid, kennelijk bij een wondplek, uitgebreid te tijd nam om alles goed in zich op te nemen. Ik liet hem dan ook rustig de tijd hiervoor nemen en steunde hem daar dan ook bij. Ook wij kwamen op een moment dat er van het spoor afgeweken werd. Na een aanwijzing pakte ook Murdock dit weer snel op. Toen kwam het moment dat ik, struikelend over een gladde tak, kwam te vallen. Murdock bemerkte dit en kwam meteen naar mij toegelopen en ging bij mij zitten in plaats van, in onze begin periode, gewoon door te gaan. Ik dacht bij mijzelf: Wat is dit mooi. Ik leer steeds meer mijn hond lezen en hij geeft mij ook de gelegenheid hiervoor. Als team worden wij steeds sterker en krijgen er dan ook samen meer plezier in. Hij heeft nu in de gaten dat er met de baas iets mis is en gaat niet op zijn eigen manier door. Ik heb toen ik overeind gekrabbeld was hem dan ook dankbaar even over zijn kop geaaid waarna wij SAMEN weer met het spoor aan de slag gingen. Mooi was ook het moment waarop Erick Jan dacht, bij het oversteken van een pad, dat wij fout zaten, terwijl Murdock wel op spoor was. Erick Jan herstelde dit snel, hij had zich een pad vergist. Niet gek als je weet dat het spoor toch enkele dagen ervoor was uitgelegd. Ook voor ons de euforie toen wij bij het stuk aankwamen waarbij wel opgemerkt dient te worden dat Murdock de laatste 10 a 15 meter op verwaaiing werkte. Dat heb je dus met een staande hond.
Mooi is dan het moment waarop je Murdock zijn beloning geeft en Kees en Siena ook hier deel aan nemen. Op facebook is bij de foto die Erick Jan hiervan maakte de opmerking geplaatst of ik niet zeker was van mijn zaak dat ik 3 honden nodig had. Gelukkig ken ik de schrijver hiervan beter en weet in welke context hij dit zegt. Het is voor mij een groot goed om een dergelijk moment in het veld te delen met vrienden om mij heen.
Hans en Murdock.
