1e advent overdenking

Buiten is het ontstuimig de wind trekt aan met in het wadden gebied kans op storm vlagen. Met een mooi gevoel kijk ik terug op een mooi eerste gedeelte van de trainingen. Gelukkig geen blessures maar enkel blije gezichten en tevreden honden. Kees die gisteren mee mocht licht heerlijk te slapen bij zijn maatje Giorgio en zien een keur aan wild voorbij komen en vertellen dat middels de bekende geluidjes in hun dromen. Ook onze Opperrechter was er weer bij patent als altijd en weer vol met zijn bekende humor we hebben weer wat afgelachen en wat een heerlijk gevoel dat de club weer compleet is. Ook gisteren hebben we weer kunnen genieten van de "sterke" verhalen die moesten leiden tot mooie nazoeken. Maar ook hebben we een stuk bijzonder wild mogen ontvangen om mee te trainen rechtstreeks voor ons meegebracht uit Zweden. Voor het nieuw jaar ligt er een mooie uitdaging klaar in de vriezer en dus voor onze honden weer een mooie ervaring om nog breder getraind te worden, kenmerk van de de Zweethond. En nu is het dan zondag de 27e november het is herfstig daar waar het vorig jaar al winter was met sneeuw en de winterbanden noodzakelijk. De tv staat op ZDF met de advent show en we glijden naar de kerst. Eerst nog een paar winter jachten voor het gebraad en de sfeer en ik hoop dat een ieder daar waar mogelijk dit genot mag beleven. Bij deze wensen we dan ook iedereen een mooie sfeer volle adventstijd. Waidmansheil.

Vraagbaak 11

U krijgt van een jachthouder de uitnodiging om een smalree te mogen schieten i.v.m. schade aan boompjes.

Voor de goede orde: een smalree is een vrouwelijk stuk wild dat ongeveer 1 jaar oud is !! Kenmerkend voor smalree is dat het nog geen kalf heeft of drachtig is. Bij schade zal de jachthouder daarom kiezen voor afschot van jonge en oude dieren.

U wordt door de jachthouder naar een hoogzit gebracht met de opmerking dat hier een smalree loopt dat geschoten mag worden. Hij verteld er ook bij dat er natuurlijk bokken en oudere geiten lopen.

Ook van belang voor de jager op de hoogzit is dat het eind juni is, en de oudere geiten hebben kalveren.

vraag: op de foto ziet U een ree.

A: die kunt U schieten want het is een smalree


B: ik zou even wachten


C het is een spitser bokje dat zeker NIET geschoten mag worden !!!

ik zou zeggen doe je best en geef het goede antwoord.

De antwoorden op de vorige vragen zijn:

Vraag 7 is nog open wegens te weining antwoorden.
Vraag 8   D
Vraag 9   D
Vraag 10 B

Succes voor Zweetwerker

Tijdens een mooie jachtdag op 04 november in Birkenfeld Duitsland werd mijn hulp ingeroepen bij een nazoek voor een mogelijk aangeschoten hert. De jager had op het dier geschoten vanaf ca. 110 meter. Het dier liep op een weiland en wilde daar het aangrenzende bos in vluchten, op de vlucht voor de drijvende honden welke in het bos achter hem veel lawaai maakten.

De jager wist mij vertellen dat het dier tekende met zijn linker voorloper, hij meende dat het er 'iets door zakte'. Aan het einde van de jacht had hij deze plaats correct gemarkeerd met een zakdoek. Wat hem bevreemde was dat er nergens zweet te zien was. Op de aangewezen aanschot plaats aangekomen was er idd niets te vinden. En toch wist de jager voor 99% zeker dat dit de plek was, er waren ook prenten te
vinden. Na zelf ook eens goed gekeken te hebben, en niets gezien, ben ik Figo maar uit de auto gaan halen om hem maar eens goed te laten 'rondneuzen'. Op de aangewezen plaats delict vond Figo ook niets.

We zijn maar eens langs de bosrand gaan lopen, hier stond prikkeldraad voor, en na ca. 25 meter van de aangewezen plaats dook hij het bos in. De baas kroop onder het prikkeldraad door en zag hier, toen hij op zijn buik lag, een druppel zweet op een eikenblad. 'Longschot, kan niet missen' dacht ik, mooi rosse rood met luchtbelletjes erin. Weer op de benen gekomen verder het bos in, Figo ging als een speer, en na ongeveer 50 meter vond hij een mooi stuk roodwild.

Baas blij, hond blij en de jager nog blijer daar hij dacht dat het niets meer zou gaan worden. Zo blijkt maar weer dat de menselijke waarneming niet altijd feilloos is en dat de neus van mijn kleine vriend wederom 100% te vertrouwen was.

Waidmannsheil,
Cor.

Gefeliciteerd met jullie mooie nazoek.

Vraagbaak

Beste Allemaal,

zo moeilijk kan het toch niet zijn vraagbaak 10. Inmiddels kan ik zien dat velen er al naar gekeken hebben. Waar blijven de reacties?

Hier weer een verslag uit het dagboek van Jet

JET VOOR DE TWEEDE KEER OP EEN ZWEETSPOOR.

Zoals jullie al weten probeer ik elke keer een verslag te brengen van de vorderingen van Jet. Afgelopen zaterdag voor de tweede keer een spoor lopen. Eigenlijk zat alles tegen want ten eerste was Jet loops geworden maar ik wist eigenlijk niet precies wanneer. Gewend ben ik om de loopsheid van onze flatcoats te zien maar omdat Jet zo klein is, is het moeilijker te zien. Eigenlijk al afgezegd om een andere keer te lopen maar de loopsheid was al in een verder stadium dus toch maar besloten om te gaan.

Ten tweede is onze "oude" hond vorige week overleden dus dat werkt dan niet bevorderend om alles na wens te doen verlopen maar wilde haar deze training toch niet ontnemen.

Na aankomst was ik met Erick-Jan als enige en al snel kwam er een meneer en een mevrouw met een Laika. ( ben even jullie namen kwijt ). Dit ras is mij eigenlijk vreemd maar heb veel goeds gezien.

Daarna was het wachten op Roos mijn mede-kompaan met haar Bayerns. Maar, wachten loont want ze is toch gekomen met haar man. John was helaas verhinderd maar dat weet een ieder.

We gingen op weg en de Laika mocht beginnen en liet op bepaalde stukken héél mooi werk zien en de samenwerking was al goed te zien. Hun spoor was ruim 600 meter en ze waren al gauw op plaats van bestemming: het stuk. Goed gedaan.

Daarna was Roos aan de beurt met haar hond voordat zij op spoor gingen werd door Erick-Jan medegedeeld dat dit een spoor van ruim 700 meter was en dat wij ( Jet en ik ) een spoor van ruim 900 meter gingen lopen. Vond dat eigenlijk niet eerlijk want hun zijn véél groter en Jet met haar kleine pootjes.

Heb er voor ons gekozen om niet mee te lopen want omdat Jet nog jong is ( net een jaar oud ) en haar niet wil "overvoeren " ben op het pad gebleven en heb dus van Roos niet veel kunnen meemaken maar hoorde dat ze super gelopen heeft.

Hierna waren wij aan de beurt en deed de zweetriem bij Jet om en liet haar achter op plaats houden want dat was eerst nog wat moeilijk omdat ze overal bij wil zijn maar vandaag ze bleef netjes op haar plaats zitten wachten. Nadat ik de aanschotplaats had geïnspecteerd heb ik haar opgehaald en verwezen naar de plek waar het zweet lag. Ze besnuffelde alles en ging aan het werk.

Gelijk was de passie er weer en daardoor werd ik zelf wat rustiger en werd het duidelijk dat we een combi aan het worden zijn. Erick-Jan, liep achter ons aan met de tweede hond van Roos en complimenteerde ons dat het goed ging. Jammer ze één haak liggen en kregen we onze eerste afroep.

Leek wel of dat de beslissing was en we gingen echt serieus aan het werk. Wat schetste mijn verbazing dat ze als ze aan het werk is het ze niet deert wat ze tegenkomt. Dit, omdat we tijdens het spoor een plukplaats van een duif een vossenbouw en een dood muisje tegen kwamen en ze even inspecteerde en daarna op mijn commando het spoor als vanzelf weer oppakt. Ik zag wanneer ze fout zat en corrigeerde haar maar vooral deed ze dit vaak zelf. Elk haakje of verandering pakte ze op en we waren vooral heel rustig aan het werk.

Op een gegeven moment heb ik even rust gepakt bij het oversteken van het pad maar voordat ik er erg in had was ze alweer het pad overgestoken en ging verder het spoor uitwerken. Toen was ze even op verwaaïng bezig en liep te ver van het spoor af en kregen we onze tweede afroep.

Daarna regelrecht na het stuk toe en daar kwam de brok in mijn keel. Heb haar echt geknuffeld wat was ik trots op haar.

Na het tafereel even de advies complimenten van de andere.

Roos vond dat wij een combinatie voor de toekomst zijn en er zoveel rust al in zit tijdens het werk maar daar train ik ook veel op. Erick-Jan was het daarmee ook eens zelfs een wedstrijd zou op deze wijze geen probleem zijn. Die konden we met twee vingers in de neus lopen.

Toen aan de koffie en na veel gelachen en gepraat te hebben was het tijd om huiswaarts te gaan. We kunnen weer met een zéér goed gevoel terug kijken op een geslaagde trainingsdag.

Gert en Jet.

P.s. jullie denken dat Gert dit stukje geschreven heb maar ben zelf maar even op de pc gegaan.