Vraakbaak?

Mijne Dames en Heren,

waar blijven de oplossingen voor de laatste vraagbaak? Is de moed in de laarzen gezonken?

Staande hond op het zweetspoor.

Donderdagavond kwam Tine ziek vanuit haar werk. Een van de slachtoffers van de griepepidemie. Het is toch wel opvallend wat er dan allemaal op je afkomt om het huishouden gladjes te laten verlopen. Maar gelukkig draai ik mijn hand er niet voor om. Vanmorgen een licht ontbijt voor haar gemaakt, wat goed smaakte. Gelukkig, een teken dat het al iets beter gaat. Het gevolg was wel dat ik, op de traininglocatie aangekomen, het nodigde miste. Ik was mijn laarzen, hondenriem (altijd wel een extra in de auto liggen) portemonnee met rijbewijs vergeten. Geen optimale start dus.

Een aantal van u weten dat ik naast de jacht, het werken met de hond nog een passie heb. Ik zing. Uiteraard is het dan fijn om in de auto te luisteren naar muziek die zijn raakvlakken heeft met de jacht. Frans Schubert was een dergelijk componist die veel jacht en natuur getrouwe composities heeft geschreven veelal gebruikmakend van de Hoorn. Onderweg luisterend en meezingend met het: Nachtgezang in Walde keek ik om mij heen. Op de besneeuwde weilanden van de Amerongerwetering wemelde het van de ganzen. Bijna niet te tellen, een machtig gezicht. “die vöglein sie glauben die nacht sei ent-flohn, die wandernden rehe verlieren sich zag, sie wähnen, es gehe schon bald an den tag. Natuurlijk op dat moment met enig crecendo gezongen is voor mij genieten. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat ook Murdock, die vol aandacht naar al die ganzen keek zich aan het opwarmen was.

Omdat Erick Jan in Duitsland was, werden wij opgewacht door Gert. Hij bracht ons met een omweg, om ons vast warm te laten lopen, naar het eerste spoor. Dat Gert de nodige verrassingen had ingebouwd bleek al snel. Op de aanschotplaats veel zweet en als extra handicap dat het aangeschoten stuk afgesprongen was naar rechts en meteen het pad terug was overgestoken. Voor al de sporen gold dat in het begin redelijk veel zweet was gebuikt en later met grote afstanden weinig. Ook kregen wij de vraag mee om te vertellen wat wij onderweg zagen. Geen gemakkelijke opgave als je constant met je hond bezig bent. Ook werd door ons opgemerkt dat het toch wel moeilijk was om in de sneeuw te zien of het nu druppels zweet was of iets anders. De verkleuring in de sneeuw was minimaal. Als je achter een geleider aanliep had je meer tijd om op details te letten. Het zweetspoor was namelijk donderdagmiddag al uitgelegd. Gert had werkelijk gezorgd dat voor al de geleiders er weer leermomenten waren. Murdock was de enige staande hond in ons groepje wat gedurende zijn loop ook duidelijk werd. In een redelijk dicht vak liep Murdock, links van mij om een hoop takken en gevallen bomen, heen. Ik kon hem op dat moment niet zien. Plotseling riep Gert: “Hond staat”. En ja hoor Murdock stond zo vast als een huis. Zou het een van de vele houtsnippen zijn die we onderweg zagen? Kijkend zag ik snijhaar liggen. Murdock beloont en hem weer meegenomen naar het spoor. Uiteraard aan de anderen doorgegeven wat ik gezien had. In een redelijk hol bos aangekomen, waar weinig zweet lag was het mooi om te zien dat een staande hond, al revierend het spoor volgt. Aangekomen bij het stuk klonk het Horrido en Halali in mijn oren.

Natuurlijk zijn wij terug gegaan naar de plek waar Murdock zo vast voorstond. Op de grond werd snij haar aangetroffen en onder aan omgevallen boom een “pijp”. Zo te zien niet van een vos. Ons vermoeden is dat het waarschijnlijk een marter daar zijn thuisbasis heeft. Gert herinnerde zich dat vanmorgen een brak eveneens om de takken is gelopen maar dat deze weer terug kwam op het spoor. Kennelijk heeft die dus ook iets in de neus gehad. Natuurlijk een mooie ervaring om op een dergelijke dag mee te maken. Op de terugweg luisterend naar de CD met het Jägerlied:  wasgleicht wohl auf erden der jägervergnugen uit de opera: Der Freishűtz genieten van de vele ganzen die nu in het zonnetje aan het foerageren waren. Thuis de poten van Murdock nagekeken en voor de zekerheid maar ingesmeerd. Wij kijken terug op een mooie en leerzame ochtend in het veld.

We zijn weer los!

Zaterdag was het dan zover de winterstop zit erop. En ja het was direct aanpakken nu weer eens geen of zeer minimaal gemarkeerd met lint. Wel was er volop snijhaar dit keer. Hiervoor gebruik gemaakt van een reehuid en er was zoveel gebruikt dat sommige direct wisten dat ze op zoek waren naar een stuk kaalwild.
Een nazoek doen zonder de duidelijk lintjes bleek toch wee moeilijker als dat we gewend zijn. in eens wordt je terug geworpen op dat waar het om gaat: "Samen werken met je hond". Dit de één makkelijker af als de ander.
De honden doen het wel maar... je ziet ook dat sommige honden direct de nervositeit van hun begeleider overnemen en daardoor in de fout gestuurd worden waarbij ze uiteindelijk ten gevolge hiervan het spoor bijster zijn. Ook zagen we weer klassiekers als het fout sturen omdat er dan ineens wel een lintje hangt en dus er een knop omgaat die aangegeven dat de hond het we niet goed zal doen.
Het mag duidelijk zijn dat vertrouwen op je hond nog steeds eng kan zijn en daardoor best wel bedreigend.
Echter van onze fouten leren we het meest. Dus kunnen we met een goed gevoel terugkijken op de eerste zweetbad van het jaar.

Waidmansheil en een mooi zweetjaar.

Vraagbaak 4

Beste Allemaal hierbij het antwoordt op de vorige vraag en weer een nieuwe opgave. Onze opperrechter en praktijk leermeester grofwild heeft tevens eea van een opbouwende kritiek voorzien. Hiervoor onze dank. Lees zijn opmerkingen dan ook goed want mogelijk dat er al weer een aanwijzing in zit voor de oplossing van nieuwe opgaven.
De antwoorden/oplossingen van vraagbaak 3.    Optie 2 was het juiste antwoordt.

Henk: Goed gezien dat de achterpoot vreemd lag!!!
Alex: Heel goed die opmerking betreffende dat het ree pas later gevonden is, en dus niet meer           zo  gaaf is.  Echter de opperrechter heeft het ree omgekeerd . Anders zou de oplossing te makkelijk zijn voor jullie.
Chantalle: Je kunt er van uit gaan dat een reekalf ( het was een reekalf, ik heb de schedel uitgekookt en kon dit aan het gebit zien ). Bij een aanrijding met reewild sterft het ree spoedig aan inwendige bloedingen, echter dat de nazoek een week later was is natuurlijk niet goed. Verder vond ik het leuk dat je een en ander na gezocht hebt betreffen de jacht op reewild.

Vraagbaak 4:

Wat is hier van toepassing?
1: U ziet hier een reebok die midden op de dag geschoten is, zie het zweet dat bij de rechter voorpoot te zien is.

2: Nee het verhaal is anders, het is een aanrijding slachtoffer die gevonden is na nazoek, en een vangschot heeft gekregen omdat zijn rug gebroken is.

3: Geen van de bovenstaande oplossingen is goed ( U mag zelf invullen wat U denkt dat de oplossing is ).

We zien de oplossingen graag weer verschijnen!