Een hert in een boom?

Gisteren is Murdock 4 jaar oud geworden.
De dag erna mochten wij weer een zweetspoor uitwerken. Toen ik ’s morgens naar het veld reed zag ik volop werkzaamheden in het gebied langs de Amerongse Wetering. Een oude hoogstam kersen boomgaard, waar ik sinds jaar en dag, mijn kersen haalde lag plat. De eigenaar Piet was druk aan het zagen. Hierachter was een heel nieuw perceel ingeplant met laagstam kersenbomen. Jammer van zo’n mooi gebied. Even een praatje met de man gemaakt. Hij moest deze maatregel wel nemen om enigszins een boterham te verdienen. Wel begrijpelijk. In de grienden werd ook druk gewerkt. Bij de oefenplaats aangekomen waren zojuist Gert, Sjoerd en zijn zuster uit het veld gekomen. Meteen even de nieuwe aanwinst van Gert en zijn gezin bewonderd. Inmiddels 16 weken oud blijkt het geen verkeerde keus te zijn afgaande op de enthousiaste verhalen. Sjoerd en zijn zus lieten vol trots een door hem samengesteld boekwerkje zien waarin hun nieuwe aanwinst, een nieuwe Hanoveraan, te zien was. Voorwaar een hondenras waar niet eenvoudig aan te komen is. Een mooi vooruitzicht voor de toekomst.



Samen met Cor en Erick Jan het veld ingegaan. In het bos was een hele familie uit Erderveen hout aan het zagen. Ik hoorde dat een van de mannen tegen een kind zei: dit zijn jagers die gaan het bos in. Later hebben wij nog even uitgebreid met hen staan praten. Wat opviel is dat onze honden kennelijk diepe indruk op de kinderen hebben gemaakt. Ik zag de ogen van een van de jongetjes stralen.

bron: hondenforum.nl

Onder het genot van snerpende motorzagen kregen wij onze opdracht. Hier is afgelopen donderdag, toen er nog volop sneeuw lag, een hert geschoten. Het was een loperschot en hij is daarheen weggelopen. De dooi was de afgelopen twee dagen ingetreden en er lag bijna geen sneeuw meer. Gevraagd werd wat wij konden verwachten. Een mooi moment om onze kennis vanuit Zweten is Weten te spuien. Deze werd door de anderen aangevuld met weersomstandigheden, wondbedden tot het verder trekken van het stuk in een roedel, het vinden van zweet en enige tijd niets. Ik ben de aanschot plaats gaan bekijken. Mooi niets te zien meer natuurlijk. Al die tijd zat Murdock met zijn neus in de lucht alsof hij zeggen wilde: doe nu niet zo moeilijk, ik weet wel waar ik heen moet.



In het begin pakte hij het spoor mooi op met de neus aan de grond. Even later zag ik voetsporen in de sneeuw staan. Meteen Murdock terug gehaald. Dom van mij want ik kreeg meteen te horen, vertrouw op je hond! U raad het al, de baas was eigenwijs en lette niet op zijn hond, die het wel goed had. Na het oversteken van een tweetal paden ging Murdock zijn neus in de hoogte. Gekomen bij een boom bij een pad leek het of hij de boom inkeek. Hij haalde echt lucht. Verbaasd keek ik naar mijn hond. Het was bijna onmogelijk dat het hert in de boom was geklommen. Wellicht was er een geschoten duif of kraai in de boom terechtgekomen? Ik zag echter niets. Duidelijk was wel dat Murdock lucht in zijn neus had. Nadat ik hem lijn had gegeven liep hij met hoge neus, over de afstand van zo’n 80 meter recht op het stuk af. Zo zie je maar dat staande honden een andere zoekwijze hebben en niet altijd het spoor uitwerken. Weer een wijze les gehad. Erick Jan bedacht ter plekke een moeilijkheidsfactor voor Murdock in de toekomst. We zullen eens zien wat er gebeurt als ik andere zweet dan het stuk neem. Kijken of hij dan ook zo reageert. Maar het stuk was binnen en de breuk werd met dank aangenomen.

Cor kreeg met Figo een soortgelijke opdracht. Wat opviel was dat Figo, duidelijk door zijn enthousiasme, de haken soms miste. Als hij het spoor vast had ging hij met zijn korte beentjes als een haas erover heen.. Mooi te zien hoe zo’n hondje met plezier werkt. Na de loop hebben wij het er over gehad hoe je een hond met zoveel passie rust in kan laten bouwen. Het blijkt dat de handeling van de lijn een belangrijk item kan zijn. Erick Jan gaf aan dat de lijn als een soort rem kan werken. Hier ook weer wat van geleerd omdat ik zelf de lijn wel eens gebruik als corrigeermiddel. Voldaan liepen we terug naar het beginpunt. Cor gaf aan dat hij een leerzame en mooie ochtend had gehad, hetgeen ik volmondig ondersteunde.



Bij de parkeerplaats stond onze opper rechter Jhon reeds te wachten. Even later kwam Marco.

Onder het genot van een kop koffie de lopen van onze honden besproken met de nodige humor. Na de uitwisseling van de beste wensen voor de komende feestdagen huiswaarts gegaan. Op de Ameronger Wetering zag ik een aantal jagers staan. De drijvers kwamen vanaf de Lekdijk onze richting opkomen. Mijn achterbuurman was een van de postende geweren.

Snel de auto weg gezet en even bij hem gaan staan. Er waren in de eerste drift een 5 tal hazen geschoten. Naar schatting waren een 12 tal de jagers en drijvers te slim af geweest buiten diegene die zich gedrukt hadden. Zo zie je maar dat jagen altijd met verstand moet gebeuren.



Vanuit Cothen wensen wij een ieder fijne geestdagen en een voorspoedig 2011 toe.



Hans en Murdock