dinsdag 18 november 2014

De Lords zurück in ihre Heimat

Donderdagavond 06 november Kwamen de Lords Karl, Moritz en Mozart, net 9.5 maanden oud, pups nog in hun pubertijd weer bij elkaar voor een tweetal dagen druk/drijfjachten in Duitsland. Voor het eerst de spanning voelen van warm wild, jagers, andere honden. Kortom een totaal nieuwe ervaring opdoen. Ook Sjoerd met zijn 7 maanden oude Duitse Jachtterriër Maja voegde zich bij ons op de hotelkamer. Erick Jan had ook Kees zijn Fauve meegenomen.

Vrijdag 07 november. Om 08.00 uur verzamelden zich zowel drijvers, hondengeleiders en jagers zich. Na een kort welkom namens de combinatie en een instructie werden door de jagers hun posten ingenomen. De drijvers in een tweetal groepen werden naar het begin van de drift gebracht. Ik had het geluk naast een groep jachtterriërs en EJ samen met Kees te komen lopen. Voorzien van hun belletjes en GPS zochten de terriërs al rap de dichte dekking uit.


De Fauve Kees van EJ, die voor het eerst zijn rol als drijvende hond moest gaan vervullen moest duidelijk even aan zijn nieuwe hoedanigheid wennen. Maar snel vond hij zijn weg tussen en naast de jachtterriërs. Je zag hem letterlijk tijdens de driften groeien. Een Fauve staat bekend als eigenwijs maar Kees kwam telkens netjes bij EJ kijken als hij hem riep. De omschakeling van zweethond naar drijfhond had hij snel door. Zijn nieuwe werkwijze dwong respect af, zelfs van Sjoerd een Duitse jachtterriër man bij uitstek. Zijn opmerking was dan ook: “Het is haast een jachtterriër Erik Jan “.
Al snel werd aan het begin van de drift een stuk kaal wild opgestoten. Sjoerd liep met Maja vlak bij deze plek. Maja, 7 maanden oud, reageerde door luidkeels achter het stuk aan te gaan en daarbij de warme voet uit te werken. Sjoerd met een brede grijns zag het schouwspel glunderend aan. Gedurende het weekend liet deze jonge dame veelvuldig van zich laten zien en horen. Een belofte voor de toekomst.

Na het verzamelen werd de drijvers linie opnieuw opgesteld. Een bos met dichte dekking stond ons te wachten. Plotseling werd in een dicht vak met sleedoorns luid hals gegeven door de jachtterriërs en Kees. Al snel denderde een 3 tal varkens uit de dekking de heuvel af met de honden achter zich aan. Een 2 tal schoten waren hoorbaar. Een van de varkens lag meteen gestrekt terwijl de ander, ziek geschoten de honden bovenop zich kreeg. De jager kon door de honden niet meer schieten. Een brul weerklonk en Sjoerd stormde met grote stappen de heuvel af. Om zich vervolgens boven op het varken te storten om hem verder lijden te besparen.


Aan het einde van de ochtend drift kamen er een 2 tal verzoeken om na te zoeken. De nazoek van Cor met Moritz bleek een controle nazoek te zijn. Kennelijk was het schot dus niet raak.  Samen met EJ vertrok ik naar de andere aanvraag. Karl werd ingezet op een weggelopen varken. Mogelijk, zij de schutter had hij hem geraakt over de kont. Wel eerst maar eens de aanschot plaats intens onderzoeken. Relatief snel vond EJ tussen de uitstekend gemarkeerde plaats een miniscuul stukje bot. Dit was voor hem het signaal dat er wel degelijk iets meer geraakt was dan enkel een paar haren of een oppervlakkig vleeswondje. Er was dus botmateriaal beschadigd. Zweet was rijkelijk aanwezig zijnde mooi zuiver en normaal van kleur. Karl nam al snel het spoor op en verwees voor op voortreffelijk wijze de plekjes alwaar zweet lag. Een openbaring als een hond dit zo aangeeft. Wat opviel was steeds weer enkele druppels en soms een plek alsof er gestempeld was. Meestal daar waar een wat verstoorde bodem te zien was ten gevolge van een ongelijke bodem. Op ruim vijftig meter werden we met de schutter en vertelde wat ik zag wat Karl en EJ deden en waarom EJ steeds weer zoals gebruikelijk zijn hand op stak daar waar Karl verwees. 
Nadat zij  uit het bos traden en in een open veld met winter tarwe kwamen werd het even onduidelijk. Doch, op het moment dat ze in een lager en nat gedeelte kwamen werd het duidelijk.  Want wat bleek prenten: één achter loper en twee voorlopers. Het stuk had dus een loper schot en liep met opgetrokken loper voor ons uit. Daar waar hogere begroeiing was vond EJ sleep zweet langs wat hoger gras en takken en daar waar het stuk gesprongen was de z.g stempels. Na ruim 900 meter passeerden we een pad en werd het onduidelijk, geen duidelijke prenten en geen zweet meer.
Inmiddels waren wij al ruim in buurmansveld en mocht de combinatie niet meer verder. Terugkijkend over het veld zag EJ dat er drie andere sporen zich gevoegd hadden bij het spoor welk Karl had uitgewerkt. Kennelijk hadden de overige dieren uit het z.g treintje of de rotte  zich gevoegd bij het aangeschoten stuk.
Ze gingen nog even verder en Karl werd gelost mede omdat EJ hem daarop traint om zo het z.g het dood verwijzen te oefenen. Wel er kwam geen reactie.


Wat te doen? Gegeven het feit dat verder gaan dus niet mocht moest de nazoek afgebroken worden en heeft EJ dit gemeld aan de opzichter die hiervan melding zou maken aan Buurman. Verder was het dus aan hem om actie te ondernemen.
Nadat we terug gelopen waren ging EJ  toch nog maar eens naar de aanschot plaats om zeker te zijn dat hij alle tekens gevonden had. De plek nogmaals bekijkend bleken er drie wat langere haren te liggen onder wat blad. Van onder zwart en de uiteinde geel. Dit was de bevestiging van wat EJ meende geconstateerd te hebben. Een loperschot aan de voorzijde van de rechter achterloper. Aan de achterzijde is het haar beduidend korter en krult het enigzins. Tja, jammer je hoopt zo'n stuk binnen te kunnen halen maar het mocht zo niet zijn omwille van de regels en terwijl EJ met de schutter stond na te praten gebeurden er iets waarvan je eigenlijk alleen maar kunt dromen. Vanuit zijn ooghoek bemerkte EJ hoe Karl op hem af kwam een blik en houding die hij herkenden als: "Baas opletten nu want ik wil je iets laten zien"! Het gebeurde in een flits. Dus ik zie en hoor hem tegen de schutter die inmiddels het geweer al ontladen had en opruimde zeggen: Ik ga nog ff wat doen onderwijl de hertzvanger uit de schede nemend voor de zekerheid. Daarbij Karl de opdracht gevend laat maar zien wat er is. Wel op slechts een kleine afstand (50m) van ons af had hij een ander varken gevonden. Keurig geschoten en ter plekke gevallen. In de snelheid waarmede de schutter op het treintje geschoten had was het eerste schot als een super schot niet opgemerkt. Druk met de andere schoten en het navolgen van het loperschot en de daarop volgende momenten was dit dus compleet er door geschoten. Zelfs de helpers die twee raak geschoten varkens opgehaald hadden uit t veld was het niet opgevallen. Wel zo bleek maar weer welk een waarde een zweethond kan hebben. Geluk? Nee, dat denk ik niet omdat het los voorjagen en Tötverwijzen een vast onderdeel is bij de training zoals EJ die opzet voor de Beierse bende. Trots jazeker als een pauw was hij want het eerste stuk van Karl een mooie bagge van een ongeveer 70 kilo was binnen en zonder zijn aanwezigheid was dit stuk niet gevonden. Mooi was ook het moment dat toen we bij het stuk aankwamen en  ook het tötverbellen aanving waarbij zijn broer Mozart ook meedeed.
 
Kortom een moment om niet te vergeten, de kop was/is  eraf.
Terug gekomen bij de verzamel plek konden de Lords en Maja kennis maken met het, net ontweide warme wild. Maja stond als een vorstin boven op de varkens. De Lords liepen er om heen alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Gedurende de middagdrift begon het te regenen. Er kwam hier geen wild vrij. Tijdens het Strecke legen (tableau maken) werd aan zowel EJ met Karl als Sjoerd de breuk uitgereikt. Nadat het wild door de hoornblazers was dood geblazen was het tijd voor het “Schüsseltreiben”.  Het Jagdgericht welk oordeelt over misstanden tijdens de jacht hoefde niet in actie te komen.


Zaterdag 08 november. Tijdens de ochtend drift werd wel wild gezien maar niet geschoten. Voor de middag drift werden de drijvers wederom in 2 groepen naar het veld gebracht. Gedurende de drift kwamen zij weer bij elkaar. In deze drift lag een groot vak met mais. Duidelijk was hierin te zien welk een schade een rotte varkens aan kan richten. Er kwam veel wild vrij zoals ree, varken en vos.
Aan het eind van de drift kwam er een verzoek om na te zoeken. Samen met Cor en Moritz vertrok ik met Mozart hier naar toe. Komend vanuit een bos was op een stuk bouwland een varken geschoten van ongeveer 30 à 40 kilo. Bleek dat het een weidschot was. Het varken was via grasland een dekking ingelopen. Al snel vonden wij een stukje darm dat door beide honden werd verwezen. Zowel Moritz als Mozart liepen gezamenlijk het eerste gedeelte van het spoor uit. Gekomen bij de dekking werd besloten dat ik met Mozart verder zou gaan. Al snel kwamen wij in een gedeelte met bramen terecht. In deze bramen lag, zoals later bleek, een geul van ongeveer 3 meter diep en 4 meter breed. In deze geul lagen boomstammen, takken overwoekerd door bramen. Hierin was door het wild een heel gangen stelsel gemaakt.

Mozart verwees nog bij een berkenstam waarop zweet lag om vervolgens een tunnel in te willen gaan. Op dat moment heb ik Mozart terug gehaald en wel om 2 redenen. Ik wist niet wat Mozart in de tunnel zou tegen komen en het werd schemerig. Cor die met Moritz om de bramengeul heen was gelopen vond, ter hoogte van waar wij stonden nog zweet. Kennelijk heeft had het varken daar het gangenstelsel weer verlaten. Moritz heeft dit nog door een hol bos gevolgd tot aan een akker met wintertarwe. Inmiddels was EJ ook aan het werk met Kees die zich wat makkelijker door de bramen etc werkt. Maar omdat het inmiddels in de dekking al donker werd brak EJ de nazoek af met de woorden:"Twee dagen zonder schade of persoonlijke ongelukken, dit laten we nu niet fout gaan door achter een gewond varken aan te gaan. Te gevaarlijk! Morgen ochtend 8.00 uur reveille en verder gaan."



ketel
Zondag 09 november. Om 08.00 uur wederom met Mozart de nazoek gestart. Op het weiland gekomen nam hij al snel het spoor van de dag ervoor op. Liep hem een 3 tal meters uit in de richting van de dekking om vervolgens verder links het weiland op te lopen. Net alsof hij zeggen wilde: hier was ik gisteren ook al, is er misschien nog iets anders? Terug gekomen op het spoor liep hij door de bramen weer in de richting van het tunnelstelsel, kroop er vervolgens in om aan de tegenovergestelde zijde weer uit te komen. Zelf was ik inmiddels snel omgelopen en samen met Mozart liepen wij het spoor uit dat Moritz in de avond ervoor ook al had aangegeven. Gekomen bij de akker kreeg EJ een telefoontje van de jachtopzichter. Bij de Politie was een melding binnen gekomen dat gisteravond op een weg, vlak bij het bos een varken was gezien dat gewond zou zijn en mogelijk aangereden. De jachtopzichter was daarop neer de plek geweest en had gewijde op het wegdek aangetroffen en aangezien de plek aan de "oude wissel" lag was hij ervan overtuigd dat dit het stuk zou zijn waarna wij aan het zoeken waren.  Niet duidelijk was of er een aanrijding had plaatsgevonden. Samen met de jachtopzichter vervolgens naar de plek gereden.

Daar bleek een keurige pijl op de weg te staan verwijzend naar de andere zijde van de weg. In de bosrand langs deze weg was niet zo snel waarneembaar of het zwijn daar gewisseld had. Er werden geen glasscherven gevonden die kon wijzen op een aanrijding en daarmede was het voor een ieder duidelijk dat er geen aanrijding plaatst gevonden kon hebben. Want als je met een vijftig km tegen varken op rijdt is er toch echt aanzienlijke schade en de max snelheid ter plaatse is daar 100 km. Aan de andere zijde van de weg was de akker met wintertarwe gelegen. Sjoerd liep vervolgens met Maja de bosrand af om te zien of het varken toch verder was gegaan. EJ liep met Karl de akker met wintertarwe op. Al snel nam Karl het spoor weer op in de richting van het bos. Toen EJ terug kwam vertelde hij dat hij met Karl een rustplek had gevonden met zweet. Kennelijk had het varken daar gelegen om vervolgens via de rand van de weg een “wiedergang “ te maken in de richting van het bos en indien het varken dan inderdaad zo ver gekomen was en nog verder zou het onwaarschijnlijk zijn als het nu nog binnen zou komen. Met deze gegevens besloot de jacht opzichter dat het zo voldoen de was en de nazoek afgebroken kon en moest worden want het zou een naald in een hooi berg zijn om dit varken nog te vinden. Eén persoon kon zich hierin niet vinden, Sjoerd gaf aan dat hij van mening was dat het eerder verlaten perceel nogmaals nagezocht zou moeten worden want hij was overtuigd dat t varken daar zou liggen. 



Wel dus na kop koffie en een broodje  in het jachthuis zijn vertrokken en terwijl wij huiswaarts reden heeft Sjoerd nogmaals met Maja in de dekking gezocht hierbij stootte hij een vers varken op. Al met al was er voor de opzichter toch nog reden om in de middag een derde beroeps zweethonden man in te schakelen. Deze Duitse honden geleider is met een oudere Beier in de namiddag het spoor, dat Mozart en Maja al hadden gevolgd, op gegaan. Gekomen bij het tunnelstelsel gaf hij aan dat dit voor zijn Beier ook niet te doen was. Reden: Ook hij wist niet wat zijn hond zou tegenkomen.  Vervolgens heeft hij toen de hulp ingeroepen van weer een andere zweethonden geleider maar dan werkend met een teckel die zich gemakkelijk door de tunnels kon bewegen onder de extreem zware dekking van oude bramen en sleedoorns. De teckel heeft uiteindelijk een zwijntje van max 20 kilo dood op een zeer ruime afstand gevonden.  Het was inderdaad een weidschot en het was dus een ander varken als dat wat door de polizei was aangemeld bij de jachtopzichter en waarbij geweide op de weg 's avonds was aangetroffen.  Kortom weer een duidelijk leermoment waaruit maar weer blijkt hoe weerbarstig een natuur nazoek kan zijn en hoe ingewikkeld als er  meerdere mensen goed bedoeld deelgenoot zijn van een inzet. En: ook kleinere onverschrokken honden zijn zeer handig achter de hand te hebben om een hele extreem dichte dekking te kunnen uitwerken.  

Gesteld kan worden dat de Lords tijdens deze 2 dagen enorm veel ervaring hebben opgedaan. Voor een stel jeugdige pubers heel mooi werk hebben laten zien en al een zekere positieve reputatie hebben achtergelaten. Kees zich ontwikkeld heeft als een drijfhond met zweetwerkervaring en Maja? Zij heeft het voor elkaar gekregen dat Sjoerd met een brede “smile “op zijn gezicht liep. Kortom voor zowel de honden als hun geleiders een succesvol weekend.

Afsluitend het volgende:                                                                                                                         
Op Face book is door Cor een "wereldse" foto geplaatst van een peizende jager. Het zal u inmiddels duidelijk zijn geworden dat dit mijn persoontje betrof. Geplaagd door een rug blessure moest ik deze dagen rondlopen met een brace. Ik wil dan ook de drijvers en de combinatie bedanken dat zij mij in de gelegenheid stelden om mijn eigen weg te zoeken door het veld. Ook EJ, Cor en Sjoerd die mij constant in de gaten hielden of het wel ging. Ondanks mijn ongemak heb ik samen met Mozart super genoten. We zijn weer als team gegroeid.

Hans van Ede

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor uw reactie deze wordt bijzonder gewaardeerd!