donderdag 24 februari 2011

Zweetbelevenis 19 februari

Zaterdag 19 februari 2011……, een dag die ik, (en met mij de anderen ook, denk ik) niet snel zal vergeten.

Vrijdagavond alle spullen klaargezet, zoals de tas met de zweetlijn, water, beloning etc voor de hond en natuurlijk mijn camera. Ernst-Daniël (onze standaard ruwhaarteckel) zag de tas en ging er maar vast naast liggen. Zijn staartje vloog er haast af van plezier………..Yes !! Dat wordt weer een fijne dag!

Zaterdagmorgen was het zover.. tas en Daan in de auto en op weg naar Overberg. Aangekomen op de parkeerplaats was Helene er al en de rest volgde al vrij snel. Erick Jan en Gert kwamen als laatste aanscheuren in de gave terreinwagen van EJ. Zij hadden natuurlijk nog het een en ander voor te bereiden voor onze komst. Daar vandaan reden EJ en Gert ons voor door het bos naar de locatie waar de dag zou plaatsvinden. Een prachtige plek midden in het bos..! Traditioneel opende EJ de jachtdag met hoorngeschal. Dat klinkt echt mooi en geeft gelijk al een aparte sfeer aan zo’n dag. We werden daarna welkom geheten door EJ en getrakteerd op koffie/thee met cake. Er werd ons het een en ander verteld over de indeling van de dag en vooral dat het ook echt “zweten” zou worden. We werden in twee groepen gesplitst. De mensen met de Laika’s en de Vizsla en Heidewachtel gingen met EJ de praktijk doen en de mensen met Franse Basset, Jack Russell en twee teckels, waaronder ik dus, mochten met Gert mee.

Gert nam ons mee naar verschillende wondbedden en liet ons eerst verschillende organen zien in zijn geheel. Daarna mochten wij bij de verschillende wondbedden gaan zoeken en goed kijken of wij aanwijzingen konden vinden waar en hoe het ree verwond was. Bij het eerste wondbed zagen we eerst niets. Ja, bergen takjes, blaadjes, dennenappels etc. maar verder……..?? Tot Gert ons erop wees dat we nòg beter moesten kijken en ja, dan vind je een minuscuul iets wat dan een stukje van een orgaan is. Je hebt er een loep bij nodig!!

Maar dat geeft wel aan hóe moeilijk het is om goed te kijken en verwijzingen te vinden.

Bij het tweede wondbed gingen we al veel beter en gedetailleerder kijken……….., maar toch kijk je dan even gek als je bij een volgende plek een zwijnenpoot verstopt ziet liggen! Het was heel erg interessant en leerzaam en het liet ook zien dat zweetwerk niet iets is wat je zomaar even doet, maar dat er wel degelijk heel wat voor komt kijken om een goed zweetwerkteam te worden. Gert heeft ook nog aan de hand van foto’s het een en ander verteld en terwijl we onze hondjes uit lieten ging “de theorie” ook gewoon door. Compliment Gert, voor je duidelijke en rustige uitleg!!! Ondertussen was de andere groep ook weer terug en kwam Helma de lunch brengen. Heerlijk warme soep en overheerlijke broodjes! Dat ging er bij iedereen goed in. Ervaringen werden uitgewisseld en hier en daar wat bijgepraat.


Na de lunch vertrokken wij met onze honden naar de andere locatie waar de sporen uitgezet waren. Wat is het toch een prachtige omgeving! Jammer dat we niet een paar reeën gezien hebben, maar daar was het nog te vroeg voor. Daan mocht als eerste het spoor lopen. Terwijl ik het wondbed inspecteerde zat Daan al helemaal gespannen af te wachten tot hij opgehaald werd. Ik zette hem in het wondbed en voordat ik kon zeggen: ‘”zoek spoor”….., had hij het spoor al en ging als een speer….. Op een gegeven moment dacht ik dat we rechtdoor moesten, maar ik zag de haak niet en Daan wel, dus hij ging goed. Even later kwam hij bij het eindpunt en vond de bok. Wow! Super gedaan Daan. Het moeilijkste vind ik nog dat je èn op je hond moet letten, maar tegelijkertijd ook zoveel mogelijk zien of er aanwijzingen zijn op het spoor, zoals zweet of een haak of verandering in de vegetatie. Pfft, het is echt zweten !! Maar het geeft wel een kick als je er samen komt. En dan krijg je natuurlijk eerst nog te horen

van Gert wat er goed of fout ging….., hartstikke duidelijk en goed, want daar moet je het wel van hebben om het goed te leren. En dan komt het leuke nog dat je een breuk krijgt voor op je hoed (als je die hebt) en anders steek je ‘m bij je hond aan zijn halsband. Gaaf hoor! Na mij was Helene aan de beurt met Raja (teckel). Toen Ria met Ollie(Jack Russell) en als laatste Berry met Olaf (Franse Basset) Alle vier lieten ze goed werk zien. En allemaal vonden ze het geweldig om te doen, zowel baas als hond. Voldaan gingen we terug naar de andere groep en daar wachtte EJ ons op waar we binnen in de jachthut nog gezellig hebben nagepraat en geborreld. EJ blies de jacht uit(af?) en daarna kon iedereen weer zeer voldaan huiswaarts.


Erick Jan en Gert, jullie hebben ons een
onvergetelijke jachtdag bezorgd! Superbedankt hiervoor en niet te vergeten …, jij ook Helma, voor de ontzettend goede verzorging van de catering en de gezelligheid.

Mieke en Ernst-Daniël.



1 opmerking:

  1. Hallo Mieke, je leuke verslag geeft een goede weergave van wat een geweldige dag we gehad hebben met z'n allen. Ook jij nog bedankt voor je mooie foto's die we via Gert ontvingen.
    Groeten, Ria en Ollie

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor uw reactie deze wordt bijzonder gewaardeerd!