Iets wat je met hart en ziel doet of er volledig in op gaat is als je eraan begint zo weer voorbij.
En dat is het virus “ZWEETWERK”.
Het begint in september en eindigt eind maart of begin april.
Het zit er weer op voor dit seizoen 2011 maar wat hebben we weer met z’n allen bijgeleerd.
De enen keer ging het van een leien dak en liep je met twee vingers in de neus en de andere keer maakte je fout op fout en daar kun je dan gefrustreerd van worden. Maar altijd sloot je de dag af met succes want het stuk was binnen.
En, als je huiswaarts ging was het altijd de kampioen en allerbeste maat die achterin meeging. Er word altijd veel gelachen maar ook wordt er altijd met een kritisch oog gekeken na de combinatie die aan het lopen is.
Zodat er altijd ook wat om na te praten is omdat je van je goede dingen maar zeker ook van je fouten moet en willen leren.
En, stapte je in de auto had je ook stof over na te denken voor de één was de rit langer als de ander maar nadenken deed je toch ook al had je succes want daar kon je van nagenieten.
En natuurlijk om de volgende keer niet dezelfde fout te maken
Gisteren (2 april) was de “NADRIFT”waar ikzelf met héél veel plezier aan heb mee mogen helpen en meedenken wat te doen dit jaar.
Want Erick-Jan en Helma zijn al meerderen actief en het word elk jaar weer moeilijker om wat uitdagends te verzinnen. De lat word elk jaar weer hoog gelegd.
Maar ik denk dat we dit jaar er weer in geslaagd zijn om volgend jaar door te gaan met zo’n dag.
Met de vele positieve reacties van de oude en nieuwe gezichten ben ik met een gevoel na huis gegaan wat met geen woord te beschrijven is echt ‘TOP’.
Maar door jullie word het zo’n een succes want alleen kunnen wij het ook niet.
Ik hoop dat het gauw weer september word want ik ga zelf de uitdagingen aan om met onze jongste aanwinst Jet (ruwhaar teckel) en een aantal nieuwe mensen zweet te gaan lopen. Heb daar al héél veel zin in en hoop dat wat in mijn hoofd zit ook uit gaat komen.
Ik wil iedereen die meewerkt voor en achter de schermen bij de Zweethond een hele prettige vakantie toe en we spreken en zien mekaar vast wel weer in september.
Gert.
p.s door drukke omstandigheden was eerdere plaatsing niet mogelijk.
In de Dikke van Dale zult u tevergeefs zoeken naar de betekenis van nadrift.
In jagerstermen is het: na einde van de jacht bespreken/ evalueren hoe de jachtdag is verlopen. Bij De Zweethond een jaarlijks terugkerende gewoonte om het seizoen af te sluiten. Een dag waarvan ook van de hondengeleiders het een en ander gevraagd wordt op het gebied van aanschotplaats herkenning evenals jachtgebruiken zoals oa. breuken.
Vandaag 02 april 2011 werden wij, onder een stralende hemel, (de weersgoden voorspelden 24 graden en volop zon) door Erick Jan, Helma en Gert verwelkomd bij de jachthut aan de voet van de Amerongse Berg met koffie en wat lekkers. Persoonlijk kom ik hier al vele jaren maar elke keer is het weer genieten van deze mooie plek in dit bos waar het reewild je bijna omver loopt. Wij waren wederom te gast bij boswachter Jan. Met de hem bekende brede lach op zijn gezicht kwam hij ons ook begroeten. Erick Jan opende dag met het blazen op zijn jachthoorn voor gezellige groep zweethondengeleiders. Hierbij waren er ook een aantal die de “snuffelstage” hadden doorlopen en het komende jaar met hun hond voor het eerst meetrainen. Wij werden ingedeeld in een tweetal groepen. Bij groep 1 werd Marco met zijn hond Saar en bij groep 2 John met Kyra toegevoegd. Elke groep kreeg deze dag een tweetal onderdelen.
Groep 1 kreeg de volgende opdracht. U gaat verder op dit pad. Na ongeveer 100 meter vindt u, aan uw rechterhand, een aanwijzing. Dit is het begin van een zweetspoor. Op het spoor staan een 10 tal opdrachten/ vragen deze zijn gemarkeerd met een bordje. U blijft achter de zweethondgeleider. U hebt hiervoor 1 uur de tijd. Al snel werd de waarschuwingsbreuk gevonden en na een 25 meter de verwijzingsbreuk. Vanaf de aanschotplaats werd het spoor door Saar snel opgenomen. Bij elk bordje was er iets te ontdekken zoals een stukje luchtpijp, lever, pootafdruk, geweide, etc. Aan het einde lag het stuk. Een mannelijk jaarling van een damhert. Bij elk bordje werd er druk overlegd wat er te zien was. Fantastisch hoe Erick Jan en Gert er wederom in geslaagd waren om de theorie in de praktijk weer te geven. Een leerzaam spoor waarvan ook van de geleiders de nodige inspanning werd verwacht. Later op de dag werden de antwoorden besproken. Groep 2. Die later op de dag het spoor liepen, ontdekte een ringslang van ongeveer 1 meter. Zo zie je hoe je door op deze manier te werken leert om de omgeving evenals de aanwezige sporen te lezen en te implementeren.
Na het eerste onderdeel werd er gewisseld. Groep 1 kreeg vervolgens te zien hoe Gert het damhert uitbeende en portioneerde. Via foto's werd eerst uitleg gegeven hoe een damhert van zijn dos wordt ontdaan. Vervolgens werd het vlees op de tafel gelegd en werd verteld welke onderdelen er aan het hert zaten. Tijdens het uitbenen en vliezen werden door Gert de onderdelen die gebruikt worden voor oa. de fonds, gehakt, braadstukken en als biefstuk gescheiden neer gelegd. Boswachter Jan die kwam kijken werd even stil. Ik hoorde dat hij zei: “Fantastisch, ik heb veel wild schoongemaakt maar op deze manier heb ik er nog nooit naar gekeken. Ik heb hier veel van geleerd. Wat een vakman is die Gert”. Uiteindelijk kwam de grilplaat op tafel en kregen wij enkele onderdelen te proeven. Overbodig om te zeggen hoe hiervan werd genoten.
Toen de groepen weer samen waren werd duidelijk dat Erick Jan en Gert er wederom in geslaagd waren om een leerzame dag neer te zetten. Inmiddels had Helma al gezorgd voor het nodige fris en werd de barbecue gereed gemaakt. Peter ontpopte zich als een waarlijk meester op de barbecue. Omdat ook de zon volop aanwezig was ontstond er een aangename sfeer waarbij kennis werd gemaakt met de nieuwe geleiders en terug werd gekeken naar de leerzame workshops.
Na het bespreken van de antwoorden die gegeven waren bij het zweetspoor werd de jagermeester/ opperrechter John naar voren geroepen. Erick Jan memoreerde aan de vele jaren en gebeurtenissen welke zij samen, vanaf het begin, doorgebracht hadden met het zweetwerk. Vervolgens werd John benoemd tot ere lid van De Zweethond en kreeg hij de daarbij behorende oorkonde overhandigd. In zijn ogen was te lezen hoe deze nestor verheugd was met deze benoeming. Door de aanwezigen werd hij dan ook hartelijk gefeliciteerd.
Traditie getrouw heeft de opperrechter John het afgelopen jaar doorgenomen. Er waren geen onoverkomelijke gebeurtenissen geweest met uitzondering van een (1). Wettelijk bewezen door middel van foto's bleek dat een van de zweethondengeleiders het presteerde om tijdens zijn loop zijn hoofddeksel af te zetten. De jachthoed/ pet speelt bij de jacht een centrale en dus belangrijke rol. Bij vele jachten is het ondenkbaar dat je zonder hoofddeksel verschijnt. Daar wordt streng op toegezien. Het verweer van de geleider dat het een bijzonder moeilijk en zwaar zweetspoor was waarbij hij ook hevig begon te zweten werd door de opperrechter in zijn besluit meegenomen.
Na amper beraad werd de geleider veroordeeld tot het schrijven van een stukje van deze dag op het blog. De geleider kon zich vinden met deze uitspraak en zag af van hoger beroep.
Marco deed een oproep aan een ieder om toch vooral antwoord te geven op de casus die regelmatig op het blog verschijnen. Het is leerzaam en het helpt je bij het zweethondenwerk.
Vervolgens werd er gezamenlijk nog lang nagepraat over deze schitterende nadrift.
Erick Jan, Helma en Gert bedankt voor jullie zorgen aan deze dag. Een mooie afsluiting van het training seizoen. We hebben genoten en zien uit naar het begin van de nieuwe trainingen.
Onze voorlaatste loop verliep niet geheel zonder de nodige problemen. Het begon al toen Erick Jan zijn nieuw (in Duitsland) gekochte signaalhoorn in de vorm van een kleine jachthoorn in het bos was verloren. Gelukkig bleek dat Cor een scherpe blik had. De vondst leverde hem in ieder geval een fles geestrijk vocht op.
Cor startte als eerste en spoedig sprong er een reegeit af die over het nog te lopen zweetspoor wisselde. Een prachtig gezicht dat echter in de andere lopen wel voor de nodige afleiding voor de honden zorgde. Toen ik met Murdock de tweede loop kreeg ging er van alles mis. Ik was niet geconcentreerd op Murdock en kon hem niet lezen, het handelen van de lijn ging belabberd, wat zich uitte in het constant vastzitten in de takken.
Toen wij, via de signaalhoorn op het bospad kwamen was de eerste opmerking van Erick Jan: "Hans neem rust want je staat gewoon te stomen". Uiteraard dit beloofd, echter de praktijk werd toch anders.
Uiteindelijk toch bij het stuk gekomen. Dit was de enigste zekerheid voor mij in de hele loop. Daarom ruimschoots de tijd genomen om Murdock te knuffelen en te belonen. Het commentaar van Roeland over onze loop was duidelijk: Je was enorm opgefokt. Tijdens de thuisreis heb ik zelfs overwogen om twee weken met Murdock in retraite te gaan. Maar voor mij was het duidelijk ik moest de schuld vooral bij mijzelf zoeken. Ik kan u verzekeren dat ik meerdere malen aan deze loop heb lopen denken en tot de conclusie kwam dat ik de hand in eigen boezem moest steken.
Vanmorgen (zaterdag 26-2) was de laatste loop van het seizoen voor ons aangebroken. Gert kwam aanrijden samen met Aleida met haar teckel Cato. Erick Jan was, ten gevolge een tennispartij, geblesseerd. Aleida mocht met Cato een kennismaking snuffel loop meemaken. Hierna verschenen Roos met haar man en een tweetal Beierse zweethonden. Ook Roos met haar hond Franz ( volgens mij met een z ten slotte is de hond van Duitse afkomst) mocht een keer kennis komen maken.
Gert vertelde dat hij van Erick Jan de opdracht had gekregen om bij mij het zweet in de bilnaad te bezorgen. Hij had een zwaar spoor uitgelegd met de nodige haken en er hing slechts een lintje om mij duidelijk te maken dat ik goed op het spoor was. Voorwaar als dat geen stressfactoren zijn aan het begin van onze loop.
Gelukkig hadden mijn overdenkingen na de vorige loop de overhand en bewaarde ik mijn rust. Gevolg: Ik lette op Murdock, beloonde hem als ik zag dat hij daadwerkelijk op het spoor zat. Liet hem de rust als hij afgeleid was.( er waren genoeg legers en krab plekkken aanwezig om hem af te leiden) Kortom we waren weer samen aan het werk. Natuurlijk miste hij wel eens een haak maar met de aanwijzingen van Gert pikte hij het spoor snel weer op. En het beloofde zweet in de bilnaad? Ik kan u verzekeren dat de hoge waterstand in de Rijn er niets bij was. Maar met een fijn gevoel samen met Murdock genoten bij het stuk. Dit was trouwens slim door Gert in een diepe kuil gelegd. Een mooie afsluiting van ons eerste seizoen.
Na de nadrift op 2 april zijn wij volgend jaar weer present.
De loop van Roos met Franz heb ik niet mee kunnen maken. Bij haar start bemerkte ik dat de halsband kennelijk door mij was verloren. Bleek dat deze bij het eindpunt lag. Van daaruit wel zicht gehad op het laatste stukje van haar loop. Gewapend met de aanwijzingen van Gert gaf zij aan dat dit toch iets anders was als de “bloedspoortjes” die zij met Franz al had gelopen. Haar gezicht sprak boekdelen over deze ochtend.
Aleida en Cato was een lust om te zien. Cato ging, als zij op het spoor was, al een trein. Gert zou Gert niet zijn als hij toch nog wat aanwijzingen had. Op de terugweg werd steeds duidelijker dat beide snuffel begeleiders een schitterende ochtend hadden gehad die duidelijk naar meer smaakte. Een special woord van dank aan Erick Jan en Gert die toch elke keer maar weer het spoor uitleggen.
Zojuist heb ik het bericht gekregen dat de moeder van onze Kees, Canei, in Mei weer een nestje zal krijgen.
Kees.
Mocht er interesse zijn meld je dan via de mail dan zorg ik dat je mail op de juiste plek komt. Over het transport van Frankrijk naar Nederland hoef je, je geen zorgen te maken dat is bijvoorbaat al geregeld.
Canei, drachtig van o.a. Kees.
Deze honden komen uit Frankrijk, departement Centre, ze komen bij onze vriend Philippe vandaan, en jager in hart en nieren en zo fokt hij zijn honden ook. Hij selecteert op gezondheid en niet op show eigenschappen. Wat dus bij hem telt is kracht en jacht passie. Daar worden ze gebruikt op de Dassen, vossen en wilde zwijnen. Kortom echte mannetjes putters. Het zijn lieve aanhankelijke maar zeker ook zelfstandige honden die tot zover bekend zeer goed zijn met kinderen. Lijkt het je wat meld je dan.
Zaterdag 19 februari 2011……, een dag die ik, (en met mij de anderen ook, denk ik) niet snel zal vergeten.
Vrijdagavond alle spullen klaargezet, zoals de tas met de zweetlijn, water, beloning etc voor de hond en natuurlijk mijn camera. Ernst-Daniël (onze standaard ruwhaarteckel) zag de tas en ging er maar vast naast liggen. Zijn staartje vloog er haast af van plezier………..Yes !! Dat wordt weer een fijne dag!
Zaterdagmorgen was het zover.. tas en Daan in de auto en op weg naar Overberg. Aangekomen op de parkeerplaats was Helene er al en de rest volgde al vrij snel. Erick Jan en Gert kwamen als laatste aanscheuren in de gave terreinwagen van EJ. Zij hadden natuurlijk nog het een en ander voor te bereiden voor onze komst. Daar vandaan reden EJ en Gert ons voor door het bos naar de locatie waar de dag zou plaatsvinden. Een prachtige plek midden in het bos..! Traditioneel opende EJ de jachtdag met hoorngeschal. Dat klinkt echt mooi en geeft gelijk al een aparte sfeer aan zo’n dag. We werden daarna welkom geheten door EJ en getrakteerd op koffie/thee met cake. Er werd ons het een en ander verteld over de indeling van de dag en vooral dat het ook echt “zweten” zou worden. We werden in twee groepen gesplitst. De mensen met de Laika’s en de Vizsla en Heidewachtel gingen met EJ de praktijk doen en de mensen met Franse Basset, Jack Russell en twee teckels, waaronder ik dus, mochten met Gert mee.
Gert nam ons mee naar verschillende wondbedden en liet ons eerst verschillende organen zien in zijn geheel. Daarna mochten wij bij de verschillende wondbedden gaan zoeken en goed kijken of wij aanwijzingen konden vinden waar en hoe het ree verwond was. Bij het eerste wondbed zagen we eerst niets. Ja, bergen takjes, blaadjes, dennenappels etc. maar verder……..?? Tot Gert ons erop wees dat we nòg beter moesten kijken en ja, dan vind je een minuscuul iets wat dan een stukje van een orgaan is. Je hebt er een loep bij nodig!!
Maar dat geeft wel aan hóe moeilijk het is om goed te kijken en verwijzingen te vinden.
Bij het tweede wondbed gingen we al veel beter en gedetailleerder kijken……….., maar toch kijk je dan even gek als je bij een volgende plek een zwijnenpoot verstopt ziet liggen! Het was heel erg interessant en leerzaam en het liet ook zien dat zweetwerk niet iets is wat je zomaar even doet, maar dat er wel degelijk heel wat voor komt kijken om een goed zweetwerkteam te worden. Gert heeft ook nog aan de hand van foto’s het een en ander verteld en terwijl we onze hondjes uit lieten ging “de theorie” ook gewoon door. Compliment Gert, voor je duidelijke en rustige uitleg!!! Ondertussen was de andere groep ook weer terug en kwam Helma de lunch brengen. Heerlijk warme soep en overheerlijke broodjes! Dat ging er bij iedereen goed in. Ervaringen werden uitgewisseld en hier en daar wat bijgepraat.
Na de lunch vertrokken wij met onze honden naar de andere locatie waar de sporen uitgezet waren. Wat is het toch een prachtige omgeving! Jammer dat we niet een paar reeën gezien hebben, maar daar was het nog te vroeg voor. Daan mocht als eerste het spoor lopen. Terwijl ik het wondbed inspecteerde zat Daan al helemaal gespannen af te wachten tot hij opgehaald werd. Ik zette hem in het wondbed en voordat ik kon zeggen: ‘”zoek spoor”….., had hij het spoor al en ging als een speer….. Op een gegeven moment dacht ik dat we rechtdoor moesten, maar ik zag de haak niet en Daan wel, dus hij ging goed. Even later kwam hij bij het eindpunt en vond de bok. Wow! Super gedaan Daan. Het moeilijkste vind ik nog dat je èn op je hond moet letten, maar tegelijkertijd ook zoveel mogelijk zien of er aanwijzingen zijn op het spoor, zoals zweet of een haak of verandering in de vegetatie. Pfft, het is echt zweten !! Maar het geeft wel een kick als je er samen komt. En dan krijg je natuurlijk eerst nog te horen
van Gert wat er goed of fout ging….., hartstikke duidelijk en goed, want daar moet je het wel van hebben om het goed te leren. En dan komt het leuke nog dat je een breuk krijgt voor op je hoed (als je die hebt) en anders steek je ‘m bij je hond aan zijn halsband. Gaaf hoor! Na mij was Helene aan de beurt met Raja (teckel). Toen Ria met Ollie(Jack Russell) en als laatste Berry met Olaf (Franse Basset) Alle vier lieten ze goed werk zien. En allemaal vonden ze het geweldig om te doen, zowel baas als hond. Voldaan gingen we terug naar de andere groep en daar wachtte EJ ons op waar we binnen in de jachthut nog gezellig hebben nagepraat en geborreld. EJ blies de jacht uit(af?) en daarna kon iedereen weer zeer voldaan huiswaarts.
Erick Jan en Gert, jullie hebben ons een
onvergetelijke jachtdag bezorgd! Superbedankt hiervoor en niet te vergeten …, jij ook Helma, voor de ontzettend goede verzorging van de catering en de gezelligheid.
Wat was het gisteren toch weer een leerzame en voldane dag en om dan van alle kanten de complimenten te horen te krijgen van de deelnemers maakt je weer trots. Je weet dan waar je het voor doet, plezier en het overdragen van kennis.
We moeten er mee doorgaan want als je de reacties hoort van de deelnemers is er no way back.
Zoals afgesproken ben ik vanmorgen met Jet de lintjes weg wezen halen en heb haar ook een snuffelstage gegeven lekker rustig en zonder druk.
Ik ben zo trots als een baasje met zeven ......
Ze werkte het spoor uit vanaf de beukenbomen aan de rechterkant. (Dat was dus niet het makkelijkste spoor, EJ)
lastig beginpunt.
Eerst de aanschotplaats laten zien en ruiken. Nadat ze dit zeer aandachtig gedaan had ging ze gelijk de goede kant op en met passie aan het werk. Wat een mooi gezicht en als ze het spoor bijster was dan werd ze wat onrustiger. Vond ze het weer dan werd ze gelijk weer rustig en liep heel rustig het spoor uit.
Man wat was dat een mooi gezicht toen ze het vel gevonden had.
Tada, deze is van mij en zo ...gaan er nog vele volgen!
Natuurlijk beloond en een breuk (dennetak) aangedaan.
Afgelopen zaterdag was het dan zo ver. Eerder door weersomstandigheden geannuleerd nu met een frisse wind in de bomen en droog een mooie dag voor de boeg. Negen uur stipt stonden de combinaties al klaar op de afgesproken plaats. Aangekomen in het bos na de opening van de dag met hoorn geschal werd tijdens een verse kop koffie verteld wat men kon verwachten. Hierbij werd snel duidelijk gemaakt dat zweetwerk betekent dat je ook echt gaat zweten. De groep gesplitst en dan direct door naar de locaties alwaar he zou gaan gebeuren. Eén groep zou meteen sporen gaan uitwerken en met Heidewachtels vol passie betekent dit stevig doorlopen.
'
Eerst een uitleg en dan meteen aan het werk. Er werd aandachtig geluisterd maar de positieve spanning was voelbaar. sommige honden nog onwennig maar na de eerst meters hadden ze al snel in de gaten dat het leuk zou gaan worden. Tja, en dan wordt het al snel DOORLOPEN.
Wat gaat zo'n hond toch snel maar gelukkig hoeven we niet steeds weer door de dekking. Al hoewel enkele hu n best deden om hun hond duidelijk te maken dat onder takken doorlopen eigenlijk niet de bedoeling was. Om daarna dan te horen dat\, dat nu juist wel de bedoeling was en de hond het immer beter weet. Groot is dan ook het plezier als aan het einde blijkt dat er een mooi stuk ligt.
Na afloop van het eerste gedeelte was daar dan een smakelijk veld lunch met hete soep die er goed in ging.
En dit werd dan ook weer gevolgd door een praktische theorie. Even langs de bank met organen en daarna CSI spelen in het veld en dat betekend op je knietjes met je handen voorzichtig takjes en grasjes wegvegen en hopen dat je eruit kunt komen. Altijd weer goed voor humoristische momenten.
En dan uiteindelijk ein Weidmansheil en een dronk om daarna voldaan naar huis weder te keren. Wat zullen de honden lekker geslapen hebben en waarschijnlijk de geleiders ook want uit ervaring weten we dat een dag in het veld rozig en slaperig maakt.
Deze week is het dan weer zover. Jagd und Hund 2011 voor de 30e keer.
Voor wie hier nog niet eerder geweest is, als je kan zeker een keer doen. Een must voor een ieder met interesse voor het buitenleven, honden, jacht, jachtreizen, maar ook alles op het gebied van vissen ruim 45.000 vierkanter meters hobby.
Op slecht een uurtje rijden van Arnhem gaat een wereld open. Dit soort beurzen (jaarmarkten) kennen wij niet in Nederland.
Leuk shoppen, noviteiten ontdekken maar ook leren van vakmensen die aldaar hun kunde willen delen met gelijk gestemden.
