Wij zijn er klaar voor!

Nog enkele dagen en het jaar zit er weer op. We kijken terug op een turbulent jaar met up en downs maar vooral ook positieve kansen.  Een lichte economische groei duidt ook op nieuwe mogelijkheden. Wij gaan ervoor en wensen een ieder dan ook een sprankelend en gezond 2011.

Vraagbaak No 5

Goed zo voor de kerst een foto met een vraag voor meerdere antwoorden.

Een praktijk voorbeeld.

Ik werk gebeld om met de hond  s'morgens vroeg ( zes uur ) een nazoek te doen.

Dit is wat mij werd verteld, maar klopt dit: ?

Volgens de jager had hij dit varken net bij het licht worden geschoten.

Op de volgende vragen wil ik antwoord.


- U ziet op de foto het uitschot, is dit juist ?                                  Geef een verklaring waarom wel of niet.

- is dit varken geschoten om zes uur s,morgens ?                          Geef aan waarom wel of niet?

- is dit een overloper, die zijn ongeveer van 20 - 50 kilo ?             Geef aan of dit juist is.


Dan het antwoordt op vraagbaak 4

Gelukkig hebben er weer meer mensen meegedaan en zich daarmee kwetsbaar durven op te stellen.
Het bleek dus toch moeilijker als gedacht.  En tja wat is nu een Dasbeer wel dat is een typefout maar zo ontstaat wel een nieuwe soort. Het was goed te lezen dat er flink gezocht is op internet naar het antwoordt.

De marterhond houd een winterslaap dus zal het zeer onwaarschijnlijk zijn dat hij verantwoordelijk was. Verder wijkt deze af met het aantal teentjes. De Dasbeer die dus wasbeer was is het ook niet. Lupus de haas ook niet deze zet beide achter lopers naast elkaar in de sneeuw. En ja dus is het een hond en wat voor één. Het zijn de sporen van Jet de teckel pup wie de foto vergroot had, had het kunnen zien omdat er dan tekst bij kwam. Maar goed dat was een klein foutje van mij dus voortaan enkel codes als de foto vergroot wordt.

Wie het goed had gefeliciteerd.

Honden

Deze twee kanjers, Duitse staande draadhaar, zoeken nog een thuis. Ze zijn inmiddels 15 weken en komen uit een bejaagde lijn. Heb je interesse stuur dan een mailtje dan krijg je p.o de gegevens van de "fokker".

??????

Het valt mij op dat het wat stil is op het moment in de reacties nav de vraagbaak. Zijn de vragen soms iets te moeilijk? Dames, Mannen leeft u uit en druf je kwetsbaar op te stellen. Want alleen van je fouten kun je leren en het valt nog steeds op in het veld tijdens jachten dat er vele jagers zijn die het wild niet goed kunnen aanspreken te vaak hoor ik de opmerking: "ïk dacht dat......." en dat kan een weidelijk jager het wild niet aan doen.

Juist zij die op een juiste wijze verwijzingen kunnen lezen onderscheiden zich op professie en dat is iets wat in het zweetwerk het verschil maakt en jullie kunnen het want we trainen dit.

De omstandigheden zijn voortdurend aan verandering onderhevig, en als wij onze gedachten steeds bij de nieuwe toestand willen laten aansluiten, moeten wij deze bestuderen. (Mao Zedong)


Dus kom op en waag de kans.

Vraagbaak No 4

Beste Allemaal,

Hierboven een inzending van één onzer lopers. Deze persoon was vorige week op jacht en werd geconfronteerd met de prenten op de foto. Onze hulp wordt nu door deze persoon ingeroepen met de vraag wat kan dit zijn?

A. Marterhond.
B. Hond
C. Dasbeer
E. Haas


Het antwoordt op de vorige vraag was: C

Er is mij het bericht bereikt dat enkele reacties niet geplaatst zouden zijn. Het  is mij gebleken dat enkele reacties mij niet bereikt hebben. Dus mbt tot het niet plaatsen lijtk het erop dat ik er gewoon geen weet van heb gehad. Mocht je alsnog de reactie willen zenden doe dit vooral en als je twijfelt of het wel aangekomen is bel mij dan even.

Een hert in een boom?

Gisteren is Murdock 4 jaar oud geworden.
De dag erna mochten wij weer een zweetspoor uitwerken. Toen ik ’s morgens naar het veld reed zag ik volop werkzaamheden in het gebied langs de Amerongse Wetering. Een oude hoogstam kersen boomgaard, waar ik sinds jaar en dag, mijn kersen haalde lag plat. De eigenaar Piet was druk aan het zagen. Hierachter was een heel nieuw perceel ingeplant met laagstam kersenbomen. Jammer van zo’n mooi gebied. Even een praatje met de man gemaakt. Hij moest deze maatregel wel nemen om enigszins een boterham te verdienen. Wel begrijpelijk. In de grienden werd ook druk gewerkt. Bij de oefenplaats aangekomen waren zojuist Gert, Sjoerd en zijn zuster uit het veld gekomen. Meteen even de nieuwe aanwinst van Gert en zijn gezin bewonderd. Inmiddels 16 weken oud blijkt het geen verkeerde keus te zijn afgaande op de enthousiaste verhalen. Sjoerd en zijn zus lieten vol trots een door hem samengesteld boekwerkje zien waarin hun nieuwe aanwinst, een nieuwe Hanoveraan, te zien was. Voorwaar een hondenras waar niet eenvoudig aan te komen is. Een mooi vooruitzicht voor de toekomst.



Samen met Cor en Erick Jan het veld ingegaan. In het bos was een hele familie uit Erderveen hout aan het zagen. Ik hoorde dat een van de mannen tegen een kind zei: dit zijn jagers die gaan het bos in. Later hebben wij nog even uitgebreid met hen staan praten. Wat opviel is dat onze honden kennelijk diepe indruk op de kinderen hebben gemaakt. Ik zag de ogen van een van de jongetjes stralen.

bron: hondenforum.nl

Onder het genot van snerpende motorzagen kregen wij onze opdracht. Hier is afgelopen donderdag, toen er nog volop sneeuw lag, een hert geschoten. Het was een loperschot en hij is daarheen weggelopen. De dooi was de afgelopen twee dagen ingetreden en er lag bijna geen sneeuw meer. Gevraagd werd wat wij konden verwachten. Een mooi moment om onze kennis vanuit Zweten is Weten te spuien. Deze werd door de anderen aangevuld met weersomstandigheden, wondbedden tot het verder trekken van het stuk in een roedel, het vinden van zweet en enige tijd niets. Ik ben de aanschot plaats gaan bekijken. Mooi niets te zien meer natuurlijk. Al die tijd zat Murdock met zijn neus in de lucht alsof hij zeggen wilde: doe nu niet zo moeilijk, ik weet wel waar ik heen moet.



In het begin pakte hij het spoor mooi op met de neus aan de grond. Even later zag ik voetsporen in de sneeuw staan. Meteen Murdock terug gehaald. Dom van mij want ik kreeg meteen te horen, vertrouw op je hond! U raad het al, de baas was eigenwijs en lette niet op zijn hond, die het wel goed had. Na het oversteken van een tweetal paden ging Murdock zijn neus in de hoogte. Gekomen bij een boom bij een pad leek het of hij de boom inkeek. Hij haalde echt lucht. Verbaasd keek ik naar mijn hond. Het was bijna onmogelijk dat het hert in de boom was geklommen. Wellicht was er een geschoten duif of kraai in de boom terechtgekomen? Ik zag echter niets. Duidelijk was wel dat Murdock lucht in zijn neus had. Nadat ik hem lijn had gegeven liep hij met hoge neus, over de afstand van zo’n 80 meter recht op het stuk af. Zo zie je maar dat staande honden een andere zoekwijze hebben en niet altijd het spoor uitwerken. Weer een wijze les gehad. Erick Jan bedacht ter plekke een moeilijkheidsfactor voor Murdock in de toekomst. We zullen eens zien wat er gebeurt als ik andere zweet dan het stuk neem. Kijken of hij dan ook zo reageert. Maar het stuk was binnen en de breuk werd met dank aangenomen.

Cor kreeg met Figo een soortgelijke opdracht. Wat opviel was dat Figo, duidelijk door zijn enthousiasme, de haken soms miste. Als hij het spoor vast had ging hij met zijn korte beentjes als een haas erover heen.. Mooi te zien hoe zo’n hondje met plezier werkt. Na de loop hebben wij het er over gehad hoe je een hond met zoveel passie rust in kan laten bouwen. Het blijkt dat de handeling van de lijn een belangrijk item kan zijn. Erick Jan gaf aan dat de lijn als een soort rem kan werken. Hier ook weer wat van geleerd omdat ik zelf de lijn wel eens gebruik als corrigeermiddel. Voldaan liepen we terug naar het beginpunt. Cor gaf aan dat hij een leerzame en mooie ochtend had gehad, hetgeen ik volmondig ondersteunde.



Bij de parkeerplaats stond onze opper rechter Jhon reeds te wachten. Even later kwam Marco.

Onder het genot van een kop koffie de lopen van onze honden besproken met de nodige humor. Na de uitwisseling van de beste wensen voor de komende feestdagen huiswaarts gegaan. Op de Ameronger Wetering zag ik een aantal jagers staan. De drijvers kwamen vanaf de Lekdijk onze richting opkomen. Mijn achterbuurman was een van de postende geweren.

Snel de auto weg gezet en even bij hem gaan staan. Er waren in de eerste drift een 5 tal hazen geschoten. Naar schatting waren een 12 tal de jagers en drijvers te slim af geweest buiten diegene die zich gedrukt hadden. Zo zie je maar dat jagen altijd met verstand moet gebeuren.



Vanuit Cothen wensen wij een ieder fijne geestdagen en een voorspoedig 2011 toe.



Hans en Murdock

Zweetwerk

WAT IS WIJSHEID????




Wij (Marco, John en ik) hadden het genoegen om mee te mogen op een drijfjacht om het zweetwerk te verzorgen.

Zoals afgesproken waren we pas na de middag op de plaats van betsemming want we wilden natuurlijk niet in de weg lopen.

Bij aankomst werd er al aangegeven dat er drie stuks reewild nagezocht moesten worden wat mooi uitkwam want we waren met z'n drieën (super)

Wat John ons niet verteld had dat hij al vroeger was gegaan omdat hij van de jachthouder ook mocht deel nemen aan de jacht en dat hoeft je geen twee keer te zeggen.

Want John is en blijft een jager in hart en nieren.

Toen we wilden beginnen hebben we eerst een kopje koffie gedronken samen met de drijvers en dat was vanaf het begin eigenlijk al vertrouwd. Het leek wel of we ze allang kenden.

Ik heb op deze dag eigenlijk de jagers gemist maar zo zal het op deze drijfjacht wel afgesproken zijn maar heb daar geen navraag over gedaan.

We hebben daarna de honden uit de auto's gehaald en zijn op weg gegaan op na de eerste nazoek.

John wilde als eerste dit omdat hij dit ree had aangeschoten dus gunden we hem deze. Wat me opviel was dat de aanschotplaats goed gemarkeerd was d.m.v. een zwart/geel lint. Het viel op zich niet mee doordat het begin door zeer dichte dekking gelopen werd en de hond daardoor slecht te lezen was wat de weg steeds lastiger werd gemaakt.

Na een stuk open gedeelte konden we de natuurlijke breuken zien takken geknakt en wat wondbedden zien maar gingen daarna weer de bossage in maar door goed coach-werk was het ree vlot binnen en waren we tevreden.



Marco ging het tweede nazoek doen en wat schetst onze verbazing dit ree was weer geschoten door John (had zeker een feestje gehad de avond ervoor) daardoor werd het zoeken van de aanschotplaats bemoeilijkt omdat deze niet door hem was gemarkeerd. Maar doordat de plaats ongeveer was aangeven en enig zoekwerk konden we de plek toch vinden.

Gelukkig had het niet geregent en konden we zweet/snijhaar vinden. Hij had Lotte meegenomen en dat is een hondje die lekker vlot te werk gaat. Ze gingen daardoor ook vlot te werk en vlogen door het bos wat soms op tijd gezien en gecorrigeerd werd om daarna weer op het spoor aan het werk te gaan. Na een lange vlotte zweterige tocht was ook dit ree binnen zodat we nogmaals succes hebben gehad.



Zoals al eerder aangegeven moesten er 3 nazoeken gedaan worden en dit keer mocht ik deze nazoek doen.

We werden weer verrast want wederom had John dit ree geschoten vanuit een hoogzit dwars door een stapel stammen en takken en dat bleek moeilijk te zijn want de aanschotplaats bleek 25 meter verderop te liggen en hij had de richting waar het ree was afgesprongen aangegeven maar daar bleek ook al niks van te kloppen (wat een ....).

Ben toen maar snel aan het werk gegaan want als je zo'n iemand nog moet geloven. Djenna liep lekker en was zeer goed te lezen want ik had het geluk dat het begin open was.

Op een gegeven moment vernam ik dat ze op vers zat maar omdat iemand mij erop attendeerde dat ze zweet gevonden hadden zijn we teruggegaan en het ree was vlot binnen.

Wat wel opviel was dat er veel zweet lag maar daar hebben we later van John uitleg over gehad want ik was vergeten dat er twee maal op het ree geschoten was dat verklaard het.



Na een enerverende middag en wat geevaluurd te hebben gingen we huiswaarts.

Het vernijn zit in de staart maar als je drie maal een nazoek veroorzaakt is het dan niet beter om je geweren in de wapenkast te zetten en de sleutel weg te gooien!!!






UITLEG: Dit was een trainingsmiddag in Amerongen



Gert

Er zijn van die dagen.

Vrijdagmorgen ging het helemaal mis. Bij het ontbijt gooide ik in plaats van de muesli, koffiebonen in mijn yoghurt. Vervolgens drukte ik in plaats van het knopje van de espresso machine de magnetron aan.

Die dag werd ik geplaagd door hoofdpijn en het leek wel of ik lood in mijn benen had. Mijn wekelijkse zangmiddag liep ook niet lekker waarna ik halverwege weg ben gegaan. Zelfs onze traditionele dansavond heb ik verstek moeten laten gaan. Afijn vroeg naar bed met een paar paracetamol.

Vanmorgen ging het wat beter. Ik wilde mezelf en Murdock ons derde zweetspoor niet laten missen.

Aangekomen kwamen Erick Jan samen met Cor, Roeland en Peter het bos uitzetten. Inmiddels waren Alex en Coby ook al van de partij. Daarna gevraagd, zei Peter:"We hebben onze eerste zweetspoor gelopen zonder lintjes of andere verwijzingen. Het was pittig".

Zowel Cor als Roeland beaamden hetgeen Peter vertelde. Gelaten heb ik alles over mij heen laten gaan.

Het was druk in het bos met mountainbikes. Je hebt onder deze categorie bikers een aantal die denken dat het bos voor hun alleen is en menen dit op een ongezellige toon te moeten melden. Gelukkig heb je er ook die bedanken als je aan de kant gaat en vrolijk groeten.

Ook waren er ruiters te paard en aangespannen. Zelfs Sinterklaas en zijn Pieterknecht te paard waren in het bos aanwezig.

Zowel de lopen van Alex en Coby nu eens vanaf het pad gevolgd in plaats met Murdock er achteraan te lopen. Mooi om te zien wanneer een hond duidelijk met het spoor bezig was. Ook is goed te volgen hoe de geleider samenwerkt met zijn hond en is het goed te zien hoe een labrador en een teckel werken.

Daarbij dat Daantje pas twee jaar oud is. Ik was wel blij dat zij voor mij waren. Het viel mij op dat Murdock bij de inzetten duidelijk met zijn neus in de lucht liet merken: "baas let op daar gaat het gebeuren".

Uiteindelijk mocht ik Murdock klaar maken. Wat mij meteen opviel was dat hij heel rustig bleef zitten terwijl ik hem de halsband omdeed. Kennelijk had hij al in de gaten wat er ging gebeuren. Wij kregen dezelfde korte inleiding als onze voorgangers. Erick Jan zei: "daar bij die boom is een hert geschoten. Niet gezien is of hij gevallen is en in welke richting hij weggegaan is. Je hebt onderweg geen hulp van lintjes etc. Zoek het maar uit.

Terwijl ik de vermoedelijke aanschotplaats inspecteerde kwam er weer een colonne mountainbikes langs racen. Nadat ik had uitgelegd wat ik gezien had en dat ik vermoedde dat het geschoten stuk volgens mij rechtdoor was gelopen werd fijntjes opgemerkt: Ik zou me maar concentreren op links.

Met M. bij de aanschotplaats zag ik duidelijk dat hij lucht nam. Vervolgens liep hij een drietal meters vooruit en maakte hierna een haak naar links. Wat mij opviel was dat hij deze keer duidelijk zijn neus vlak boven de grond hield. Het onbesuisde wat hij wel eens meer had laten zien had plaats gemaakt voor concentratie. Ik genoot om te zien dat hij daadwerkelijk op spoor was. Na enige tijd zag ik een lintje in een boom hangen

hetgeen kennelijk van een eerder spoor was geweest. Hierna zag ik dat Murdock duidelijk van het spoor afwas. Hij was als het ware vrij verloren aan het zoeken.

Ik heb hem toen bij mij geroepen en hem even laten zitten en de tijd genomen om de lijn terug te halen en na te denken. Vervolgens ben ik met Murdock in de richting gelopen van het vergeten lintje. Daar was toch ongeveer de plek dat ik zeker gezien had dat hij op spoor was. En ja dan ga je. Markeren in een dicht bos is toch wel anders dan in het open veld. Vertwijfeld keek ik om mij heen. Ik die altijd zeg: "zet mij maar ergens

neer in het bos en ik kom er altijd uit al is het in het donker."

Kennelijk had Erick Jan mijn blik ook gezien want ik hoorde hem roepen. Later bleek dat hij nog geen tien meter van ons afstond en alles kon zien. Na het spoor weer opgepakt te hebben ging Murdock rustig en geconcentreerd verder.

Gekomen bij een bospad ging het weer mis. Een aantal ruiters kwamen eraan. Een amazone vroeg mij om de lijn in te halen die over het pad lag en om mijn hond vast te houden. Afleiding genoeg dus. Gevolg: Wij beiden waren het spoor bijster. Nadat Erick Jan ons de richting had gewezen daar naartoe gelopen.Maar ja dan al die verse paardenvijgen op het pad. Het laatste stukje ging Murdock als een speer. Bij het stuk vooral de rust en tijd genomen om hem te belonen. Ik kan niet anders concluderen dat wij een fijne loop hadden. Anders dan de eerste twee keren waarbij de adrenaline meespeelde alsmede mijn omgang met de lange lijn had ik vandaag het gevoel samen met mijn hond gewerkt te hebben.



De cadeautjes voor de 5e heeft opa besproken.



Omdat ik de rust nam kon ik op mijn hond letten en zag ik waar hij mee bezig was. Dit werd door de anderen ook erkend. Al de combinaties waren het er over eens dat het wel eens goed is om zo maar aan je lot overgelaten te worden. Je moet dan wel gaan vertrouwen op je hond.


Na afloop nog een kop koffie gedaan. Tijdens het wegrijden reed ik met het achterlicht van mijn auto tegen een boom. Gevolg: maandag een nieuwe achterlichtunit bestellen bij de garage.

Vanmiddag mocht ik onze 1 1/2 week oude kleindochter Emma de fles geven. Haar uiteraard verteld wat Opa vanmiddag in het bos met Murdock had gedaan.
Over het kapotte achterlicht van de auto heb ik maar niet verteld.

Hans



De 1e keer.

Kees is inmiddels 14 maanden en omdat er weer een mooie jacht voor de deur stond was er dan ook de uitdaging.

Thuis mag dit niet maar nu, tja neem ik mijn kans.

Wie gaat er mee, Giorgio / Kees beide of één van de twee. Na lang denken heb ik toch het besluit genomen om Kees mee te nemen en enkel om hem mijn volledige aandacht aan hem te kunnen geven.


Zaterdag j.l was het dan zo ver.  Na een stevige rit op vrijdag ging het dus gebeuren. Je kon aan al zijn reacties zien dat hij het aanvoelden dat er iets bijzonders was te doen.

Het feest was compleet toen hij de andere honden tegen kwam en vooral al die nieuwe spannende geuren.

Want tja, enkele drijvers liepen er met laarzen die vol zaten met zweet nadat ze een stuk ontweid hadden en dat is toch pas echt spannend. Door het voeren van vers vlees weet hij zeer goed dat zweet meestal betekend dat er een lekker stuk eten te halen valt.

Maar goed eind van de middag was het dan zover Kees kon ons tonen wat hij al kan. Dat hij kan speuren heeft hij al meerdere keren bewezen maar dit was in feite zijn eerste echte nazoek en dat terwijl hij tot nu toe slechts drie oefen sporen gelopen heeft.

Zweet, het gaat beginnen.

De jager had goed gemarkeerd en enkele meters verder nog een markeer punt aangegeven dus dat was top. Hierdoor kon ik dus heel goed zien of Kees zijn spoor direct oppakten.

En dat deed hij. Heel voorzichtig alsof hij instinctief aanvoelde dat dit toch andere koek was als een oefen spoor. Het onbesuisde van de jongen pup was weg, rustig iedere stap overwegend vervolgde hij zijn pad. De bramen werden in alle rust genomen om maar niet verrast te worden en ondertussen de omgeving minutieus in de gaten houdend. Dat er verderop en vangschot gegeven werd deerde hem niet, Hij was aan het werk, en hoe.

Uitendelijk en pad over en toen.......tja daar stond hij dan over de velden uitkijkend met een uitstraling van: "Waar is het gebleven"?

De uitkomst op deze vraag volgde al snel. Het spoor was van een ander zwijn dat wel gevallen was en het laatste stuk uit het bos getild was en alsdaar aan de rand van de weg had gelegen tot het was opgehaald.

Concreet: Kees gaf dus precies aan wat er was en een naderende jager nam zijn hoed af, voor Kees, om daarmede zijn respect te tonen voor wat de kleine had laten zien.

Vrijwel direct daarna kwam het bericht dat het varken wat we zochten elders was geschoten en dus ook binnen was.

Naderhand nadenkend over wat er gebeurd moest zijn kan het niet anders zijn als dat de jager Kees naar een aanschotplaast gedirigeerd had wat niet overeenkomstig was met het varken waarvan hij dacht dat hij het aangeschoten had. Kennelijk was dit het spoor wel van het varken dat geschoten en binnen was, maar niet de aanschotplaats van het verloren gewaande varken omdat dit verderop geschoten werd.

Concreet er waren dus geen verloren, ziek geschoten varkens meer over en Kees heeft zijn eerste Natuur nazoek Cumlaude gedaan.

Hier kijken we dus met plezier op terug en nu eens zien wat er gaat gebeuren op de trainingen en hoe dit zich verder ontwikkeld. Want, dat is nu voor mij een vraag: wat en hoe gaat het als een pup (14 mnd) direct op natuur nazoek is geweest. Hoewel geen enkele hond gelijk is ook al komen ze uit het zelfde nest heb ik aan zijn broer wel een mooie spiegel om te zien wat dit betekend.

Het eerste tableau, spannend.

Wordt vervolgd.

Vraagbaak No 03

Afgelopen weekend een mooie jacht mogen beleven in Duitsland. Samen met Cor erop uit geweest en weer een hoop gezien. Van Cor kreeg ik de onderstaande bijdrage voor de vraagbaak:

Graag wil ik de lezers van dit blog een nieuwe vraag voorleggen.

Wat ziet u hier?:

A. Een varken die uit een boom op een drijver is gesprongen.

B. Een drijver die probeert het varken te beschermen voor de drijvende honden, om deze elders te verlossen  van deze 'lastpakken'.

C. Varken wordt, na ontweid te zijn, afgevoerd uit het bos.

D. Drijver past nieuwe winterjas.



Met vriendelijke groet,

Cor

Het jong wat bij de oude ree geit hoorden. John bedankt voor deze waardevolle toevoeging.

Het antwoordt op vraag 2 is: het is een oude ree met kids in het gras. Voor wie dit goed heeft gefeliciteerd voor de andere blijven oefenen.

Vraagbaak No2

Goedemorgen allemaal,

Vandaag dan de onthulling van het antwoord op No 1 en weer een nieuwe vraag. Het was opmerkelijk dat er op één na geen juiste antwoorden zijn gegeven. Het meest gegeven antwoord is een drachtige reegeit.

Hieronder het antwoord met de verklaring van onze opperrechter:

Nou het antwoord op deze vraag is: SMALREE.

Kenmerken van een smalree zijn bijv. smalle nek, argeloos, niet opletten op de omgeving, kortom jeugdige overmoed. Dit smalree liet zich iedere dag op een bep. tijd zien zodat er makkelijk een foto te maken was. Hoe komt het dat dit smalree zo'n lange nek heeft ?

De foto is gemaakt op het moment dat Agnes onder de hoogzit stond !!!! Het ree zag duidelijk dat er iets was wat er niet hoorde. Voor details vraag John maar in het veld.

Hoe komt dit ree dan aan zo'n dikke buik?. Het voedsel wat in het voor jaar gegeten wordt bevat veel voedingstoffen (vooral eiwitten) en dat geeft veel gas vorming in de maag !!!!

Wij feliciteren Annemiek met het juiste door haar gegeven antwoord.

Het blijkt dus maar weer hoe moeilijk het is om een juiste inschatting te maken als je op de hoogzit zit. Vandaar dat we dan ook weer verder gaan. En let op, het is niet altijd juist wat je in eerste instantie denkt te zien. Hoewel...meestal de eerste indruk de juiste is.

Inmiddels heeft hij weer een nieuwe foto aangeleverd:

Bij deze foto hoort de navolgende vraag:

Je ziet hier een wat onduidelijke foto van een ree, toch moeten we direct zien wat dit is:

A een oude bok met haast niet te zien geweitje

B een jonge bok met nauwelijks zichtbaar geweitje

C een smalree

D een oude geit die ergens in het gras een kalf(jes) heeft

E dit is helemaal geen ree maar een hinde (hert)

Succes, ik hoop op veel reacties en troost je het is beter hier een inschattings fout te maken dan in het veld.

Zweet belevenisdag

Gisteren was het dan zover. Een selectie deelnemers van uit de club van de Bracco Italiano mochten wij ontvangen in ons veld.

Het was fris, waaide lekker en er dreigde enige lekkage uit de hemel, kortom prima weer om er een tandje bij te zetten om warm te blijven. Om 10.00 uur werden de deelnemers ontvangen met verse koffie, thee en cake onder het genot van welkomst klanken uit de jachthoorn. Hierna werd de agenda v/d dag besproken en de groep in twee sub groepjes verdeeld. Iedere groep kreeg een begeleider voor de dag.

En toen, snel aan het werk:

Vleesbank

Een groep startte met een theoretisch deel wat daarna direct werd gevolgd met hoe dit in de praktijk eruit ziet.

Dit begon met een bezoek aan de vleesbank. Een opstelling van diverse organen in hun originele vorm. Dit om eerst eens te zien hoe het eruit ziet en om een idee te krijgen waar we nu  uiteindelijk  over spreken als we het hebben over bv. uitschot.
Op de bank was onder andere te zien:
hart, longen, middenrif, luchtpijp en nog andere organen.


En wat is dit nu weer?

Nadat dit besproken was volgde de determinatie van de zgn.

aanschot plaatsen. Waarbij, beginnend met grotere stukken, steeds weer onderzocht moest worden wat er lag en wat dit betekent met betrekking tot het al dan niet doen van een nazoek.

Uiteindelijk waren er dan nog zgn. bonus plaatsen alwaar men op zoek mocht naar prenten van wild en deze ook moest benoemen. Op zich een leerzame exercitie. 

Aansluitend klonk het "Zum Essen" voor een veldlunch met hete soep en verse broodjes verzorgd door Helma. 

Hierna of hiervoor al gelang de indeling van de groep per auto naar een andere locatie om aldaar een zweetspoor te gaan uitwerken met de hond en dat viel dus nog lang niet mee. Want, hoewel er met veel enthousiasme gewerkt werd moest er ook flink gelopen worden en dan blijkt toch maar weer dat zweetwerk ook echt zweten betekent.

Genoten hebben we van deze gracieuze honden met hun aristocratische uitstraling en de wil om met ze te werken van hun geleiders.



Vrinden voor het leven

Dat de liefde heel ver gaat als het om honden gaat bleek ook maar weer dat één van de deelnemers zelfs een "vriendje" had meegenomen van hun hond om zelf deze dag ook mee te kunnen maken en een andere niet eigen hond hierdoor ook iets moois te kunnen laten beleven en ook dit exemplaar genoot zichtbaar. Het was een feest om een deze "Bloedhond" zonder ervaring te mogen zien werken. Ook de geleiders uit de andere groep waren zeer enthousiast. Ieder had zichtbaar genoten en kwam bezweet terug uit het veld.

Eerst de honden

Nadat het einde jacht geklonken had en de honden eerst verzorgd waren, was er een evaluatie van de dag onder het genot van een hapje en een drankje en kon één van de deelnemers nog ervaren om wild, gans, schoon te maken onder de begeleiding van de terrein eigenaar die deze ochtend geoogst had. Kortom er was dus veel te zien en te leren.

 



En dan wij



Zo doe je dat









Kortom weer dag om voldaan op terug te zien en dat hebben we na de warme douche dan ook gedaan onder het genot van een passend glaasje.

Welkom aan de Bracco Italiano

Nog één nachtje en dan kunnen wij een delegatie van de club ontvangen voor een mooie dag in het veld.

Wij zijn er klaar voor. Over een uurtje zitten we in het veld om e.e.a. voor te bereiden.

We krijgen een mooi bos en een prachtig veld morgen. Dus zorg voor warme en waterdichte kleding want het weer kunnen we niet beïnvloeden en de honden lachen erom. Het wordt een mooie belevenis dag.

Tot morgen Gert & Erick Jan 

Vraagbaak No1

Een initiatief van onze opper rechter

Zoals jullie weten is het aanspreken en herkennen in het veld van dieren een zeer belangrijk iets. Dit moet en kan dan ook niet vaak genoeg getraind worden. Juist omdat het aanspreken van wild vaak in een enkele seconde gebeurd en er dan zeer belangrijke beslissingen genomen worden. Daarom zullen we met enige regelmaat in dit kader vragen gaan stellen op het blog. In eerste instantie is het voor de eer. Mail je antwoord of zet het hieronder s.v.p. Bij het verschijnen van de volgende vraag zal het antwoord bekend gemaakt worden.

Input in dit kader is van harte welkom. Vandaag de eerste:

We zien hier een ree. Maar wat is dit voor een ree?

A. Een drachtige ree geit

B. Een smalree

C. Een bok

Wat is goed en motiveer je antwoord.

De foto is gemaakt door Agnes begin mei.

Een succesvolle middag en leiderschap.

We hebben zaterdag j.l. weer zweetwerk gedaan en wat de belevenissen zijn geweest SUPER. Helaas kon John niet aanwezig zijn dit i.v.m. verplichtingen en files, jammer want dan had hij echt zweetwerk kunnen zien.

Al vorens op pad te gaan in het veld hebben eerst de dames even wat energie laten ontladen dit omdat het adrenalinepeil zeer hoog was. Bij het eerste spoor aangekomen mocht Marco met Lotte (standaard ruwhaar teckel) beginnen.

Lotte en Marco hebben in het verleden even het vertrouwen verloren en wilde zich zelf terug vinden,  dat is gelukt, wat een passie. Ze gingen van start: Lotte als een pijl uit een boog aan het werk en na zeer goed coach- en teamwork kwamen ze al snel bij het stuk. Man wat heb ik staan genieten van hen en omdat ik het verleden ken mogen ze supertrots zijn.

Daarna op pad gegaan naar het tweede spoor van de middag daar waar ik zelf met Djenna (flatcoated-retriever) mocht gaan werken. Aangekomen bij de aanschotplaats werd me verteld dat de jager gebeld had maar zeer vaag was, heb een stok in de grond gemarkeerd en verder niets.

Je zoekt het maar uit en de groeten (wat een manieren). Heb de plaats geïnspecteerd, zag voldoende zweet en heb Djenna erbij gehaald. Die wilde gelijk al op spoor gaan maar heb eerst de rust gepakt en zijn toen langzaam op weg gegaan. Het was een afwisselend spoor met open- en dicht terrein, ideaal om je hond te kunnen lezen. We liepen mooi op het spoor en ik kon onderweg ook een aantal markeringen zien (zweet en snijhaar).

Het snijhaar bleek achteraf niet van het aangeschoten ree en was dus vers maar dat mocht de pret niet drukken Djenna wist duidelijk waar ze mee bezig was. Soms, van het spoor af maar steeds weer herstelde ze zichzelf en het werkt zeer prettig als je met zo‘n hond mag werken maar ondanks dat ze het spoor volgde wist ze op de verwaaiing het stuk eerder te vinden dan dat de bedoeling was.

Maar zoals het in een nazoek is: “ het maakt niet uit hoe als het stuk maar binnen komt”.

Ook ik kan zeggen dat ik supertrots ben.

Omdat er een spoor over was konden we een extra spoor lopen wij, (Marco en ik) moesten het zelf maar beslissen althans dat dachten we maar Erick-Jan had een andere gedachte.

Hij stelde voor om Marco met Djenna te laten lopen en zag de verbazing in Marco's ogen.

Dat was een héél mooi gezicht en mijn gedachte was: “dat doet Djenna toch niet” maar na wat uitleg dat het ging om leiderschap nam Marco ze de uitdaging aan. Je kon de spanning voelen stijgen bij mij maar zeker ook bij Marco. Bij de plaats aangekomen moest ik Djenna overgeven aan Marco en zag bij de hond een blik van: “ wat gaat er gebeuren”.

En ja hoor nog maar net gestart of Djenna liet zien dat ze al gauw van plan was om niet door te gaan want: “ ik werk alleen voor het baasje” Daarop heb ik mij even na de achtergrond laten zakken omdat ze zo gefixeerd was op mij.

Verder op weg ging het steeds beter en na veel coach-werk van (Erick-Jan en Marco) zijn ze op het eindpunt gekomen. Marco heeft voor het eerst van zijn zweetwerk carrière echt moeten werken met een staande hond maar zeker met de zweetlijn. Lang hé?

Dit ging dus echt om het stukje leiderschap en troost je ik heb dit zelf ook meegemaakt omdat ik achter Bram (de teckel van Erick-Jan) aan moest lopen en die heeft me toen het hele bos laten zien wat is dat moeilijk als je zo achter een hond van een ander komt te lopen.

Wij hebben een supermiddag gehad met veel lol, passie en zeker veel leer momenten.

Groetjes Gert
Ps. nog een paar nachtjes slapen en dan ......is Jet er!

Fep is terug 03

Ja het moest er van komen. Maar vandaag was het dan zover. Nog één keer naar Rhenen naar Jette en Jan en toen om 16.00 uur met spoed naar Veenendaal om hem te tonen en dan ook direct te laten afmelden.

En vandaag ging het dus geheel zoals gepland. Met nog enkele druppels lucht in het systeem dus even hortend en stotend op pad. Maar goed eenmaal op snelheid ging het van een leien dakje. De keurmeester was geheel tevreden en wij dus ook. Geen steekproef en dus waren we in enkele minuten klaar en konden we thuis gekomen een goed glas wijn meester maken. We kunnen er weer een jaar van genieten. Al het werk is niets voor niets geweest. We zijn weer een stuk wijzer geworden maar ook een stuk handiger en last but not least: we hebben weer nieuwe vrinden gemaakt. Wat je allemaal niet kan beleven met een oldtimer.

Fep is on the road again.

Warme mand en/of jachtmaatje gezocht...

collage Égard le Petit chien de chasse

Inmiddels een heel goed huis en dito baasjes gevonden voor Egard. Hij gaat Casper heten en bij Jos & Josje in Simpelveld wonen die al een teckel van ons hebben uit het D Nest:
Lotte (Dauphine Le petit chien de chasse) vernoemd naar haar moeder!

 Wij zoeken voor Egard (standaard ruwhaar teckel reu) een warme mand/ een jachtmaatje/ een nieuwe baas/ een fijn tehuis...

Hij is de eerstgeboren reu, ontzettend lief, aanhankelijk en sociaal. Zijn eerste sleepspoortje en zijn reactie op het reevel en loper was heel positief dus deze reu zou ook prima mee op jacht kunnen...De pups zijn morgen 8 weken oud en mogen v.a. 9 weken mee naar hun nieuwe baas. Marco traint bij Eric Jan, je kunt hem dus ook pers. spreken. Hij komt uit uitstekende jachtlijnen.
Charlotte le petit chien de Chasse
x
Nicolai- Jovan v/d Kwispellust

Voor meer info over ons en onze kennel:

Marco & Annemiek 

Standaard Ruwhaar teckels Le Petit Chien de Chasse

mail of bel 0228 586373

Déjà Vu

Deze ochtend de zon is net op gekomen en er is een serene rust in het veld. Na een kort gesprek met de baronnes die de hond uit liet het veld in om voor morgen eea te preparen. Mijmerend wie welk spoor mag lopen om het zo ook geheel af te stemmen op de combinaties, loop ik letterlijk tegen een ree-geit.

Wij beide staan stokstijf in afwachting wat er gaat gebeuren. Wel eigenlijk niets. De geit kijkt mij aan en nog eens en nog eens en loopt dan een 10 meter van me weg en knabbelt wat blaadjes van een boompje. Maar dan tot mijn verbazing komt ze weer terug als of ze mijn geur komt opnemen. Dat ik iets beweeg maakt kennelijk niets uit en rustig gaat ze weer verder met eten. Dit is bijzonder. Als er dan het geluid van een rammelende honden riem tot haar komt kijkt ze verschrikt op en zoekt de bron. Het is een wandelaar. Als de hond tot 40 meter genaderd is vind ze het genoeg en springt er snel vandoor.

Dit was een bijzonder moment wij keken elkaar aan alsof er een herkenning was. Niets van stress maar totale ontspanning. Hieruit blijkt maar weer hoe groot het aanpassing vermogen van het ree is, maar ook dat als je, je normaal gedraagt, je geen verstoorder bent of hoeft te zijn.

Ben benieuwd naar ons volgende déjà vu.

Fep is terug 02

Denk je dus dat je alles klaar hebt en ga je naar de keuring. Blijkt dat wat je niet zelf gedaan hebt maar laten doen niet goed te zijn.

De rest was in order goed uitgevoerd. Ook de roetmeting was nu top.

Concreet kunnen we weer terug naar de garage voor de pomp deze bleek dus nog niet geheel dicht te zijn, gr, gr, gr.
Maar we houden de moed erin. Want het is techniek en dus moet het goed komen.


Wordt vervolgd.

Fep is terug.

Goed na enkele dagen sleutelen is Fep dan weer terug op stal.
De trouw van de pomp aan het blok bleek zo groot dat uitwisseling zelfs voor Jette niet mogelijk was. Dus heeft hij de pomp gereviseerd en weer terug geplaatst. Tja, het op tijd zetten dat  is nu net een klusje dat ik over moet laten aan de specialist ivm het daarvoor benodigde speciale gereedschap. Benzine kan soms op het gehoor maar een diesel doet dat zeker niet.

Goed nu nog even de sproeiers schoon maken en dan kan Fep afgemeld worden.

Eerste sleepspoor

3 okt 2010 Gert & Jet

Hallo Allemaal

Hier even een bericht van het zweetwerkfront.

Ben vandaag op en neer geweest naar wervershoof en zeker weer de moeite waard er zijn er die het kunnen beamen.

Wat een mooi gezicht en wij moeten nog 13 nachtjes slapen om ons jongste telg te gaan ophalen.

Geniet en kijk met trots op wat komen gaat.

Groetjes Gert en Rita en de kids

7 weken oude standaard ruwhaar teckelpup Jet (Éclair le Petit chien de Chasse) op haar eerste sleepspoor. Eerste x buiten vertrouwde omgeving en eerste x op gras.

Mijmeringen

Gisteren, 01 oktober, een schitterende najaarsdag.

Met Murdock even het jachtveld in geweest, een tweetal duiven en een kraai was het tableau. De kraai achter gelaten bij de fruitteler die hem dankbaar accepteerde. De kraaienoverlast van kapot gepikte appels en peren in de boomgaard was dit jaar, mede dankzij onze inbreng, tot een minimum gereduceerd.

In de avond belde Peter. Hij had gelezen dat ik morgen met Murdock kwam trainen en wees mij er nog fijntjes op dat de training om 08.30 uur begon en hij hoopte dat ik niet wederom een uur te vroeg zou zijn.

's Avonds te regenen en in de nacht kwam het met “bakken” uit de hemel. Dat belooft wat voor morgen. Op weg naar de training was het droog. In het mooie kromme rijngebied stond een ree, even gestopt om van dit moment te genieten. Uit de luidspreker van mijn auto klonk op dat moment het Frieden van G. Fischer gezongen door ons jubilerende mannenkoor. Een fijn begin van deze zaterdag.

Op de trainingsplek aangekomen was ik toch weer de eerste. Maar, al snel zag ik een aantal auto’s aankomen en toen ik Erick Jan vergezeld van Gert, Peter met Raya en Cor met Dobbe zag schoot het mij door 't hoofd dat ik vandaag met een paar profs het veld inging. Een Vlaamse gaai schreeuwde toen hij de indringers in zijn stuk bos aan zag komen.

Murdock mocht als eerste starten. Er werd mij verteld dat één van de toezichthouders gezien had dat er met een klein kaliber (.22) buks op een ree was geschoten. De overlopen stropers waren weggevlucht. Weinig aanknopingspunten dus. Op de vermoedelijke aanschot plaats zag ik op een paar varens zweet liggen. Later bleek dit gewoon het bruin worden van de varens. Het had toch de hele nacht geregend, hoe kon ik dan zweet vinden? Afijn wat ik dus niet zag werd door Murdock feilloos geroken en hij vertrok snel. In tegenstelling tot de vorige keer ging de handeling van de lange lijn mij goed af en ik kon beter dan voorheen op mijn hond letten. Gekomen bij een dicht stuk met bramenstruiken wilde Murdock linksaf en er doorheen. Ik haalde hem terug, omdat ik dacht dat er toch nooit dwars door de bramenstruiken een zweetspoor kon liggen. Op dat moment zei Erick Jan: “Hans laat de lijn maar los en zoek zelf je weg”. Dit derhalve maar gedaan. Gevolg? Murdock dwars door de bramenstruiken en de baas eromheen. Zo zie je maar vetrouw altijd op je hond.

Uiteindelijk, na een gemiste haak, hetgeen weer goed gemaakt werd door hem, door de verwaaiing op te pakken, bij het stuk gekomen. Zo zie je dat een Duitse staande hond toch weer een andere zoekwijze heeft dan andere laag benige zweethonden. Murdock bij het stuk geknuffeld en beloond. Terug bij de andere geleiders mijn eigen ervaringen en die van hen besproken. Geloof mij, ik werd gelukkig niet gespaard Weer een hoop aanknopingspunten om met mijn hond verder te kunnen. Eén wil ik u niet onthouden namelijk: “Hans je gaat zeker zo meteen naar een begrafenis”. Verbaasd keek ik op en bemerkte dat ik de breuk aan de verkeerde zijde op mijn hoed had geplaatst.

Dobbe (een teckel van 2 jaar) had in het begin last van muizen tussen de takken. Maar, toen hij eenmaal op het spoor was ging hij als een haas over het spoor. Mooi te zien hoe een teckel echt met zijn neus aan de grond werkt. Ter hoogte van het stuk probeerde Erick Jan de geleider Cor uit zijn concentratie te halen door op te merken dat hij wellicht niet goed zat. Cor liet zich niet van de wijs brengen en vertrouwde op Dobbe hetgeen ook maar goed was.

Raya van Peter nam het spoor goed op maar bij de eerste haak ging hij rechtdoor. Peter bemerkte dit en nam rustig de tijd om Raya weer terug te brengen bij het begin. Vanaf dat moment ging het goed. Prachtig om te zien hoe de hond met verschillende soorten van ondergrond ( nat en takken tot een droge zanderige ondergrond tussen de hoge dennen) het spoor uitwerkte.

Voldaan terug gewandeld naar de ontmoetingsplaats waar ook de andere geleiders reeds aanwezig waren. Op de terugweg luisterend naar onze CD van Der Lindenbaum van Frans Shubert en conquest of paradise van Vangelis besefte ik dat wij toch bevoorrecht zijn om zo een weekend te mogen beginnen.

Waidmansdank, Hans

Stilte

Wel van de week werd ik gebeld met de vraag waarom het wat stil is op het blog. Dat is dus niet omdat ik ziek zou zijn, zwak of misselijk maar simpel omdat er even wat zaken georganiseerd moeten worden. Niets ernstigs doch wel noodzakelijk.

Zie het plaatje.

Een gedemonteerd Landrover blok omdat het weer APK tijd is. En ja er wordt immer wat gevonden. Dus ook ik moet er aan geloven en sleutelen. Het ziet er goed uit en als alles gaat zoals gepland dan is eind van de week een weer geregeld.

En ja dan kom je even niet toe aan het blog.

Maar zaterdag zie ik een aantal van jullie weer en dan kunnen we er weer tegen aan. 

Zweetwerker in de prijzen

Het is zondag 12 september 2010 en de regen daalt in hele dikke druppels, en vooral veel, neder het is dus kil nat en zeker niet het weer type wat een nazoek team zich wenst om een wedstrijd te lopen. Toch stonden ze daar Frans en Caillou. Klaar voor de ultieme proef, een wedstrijd en niet zomaar een wedstrijd nee, de Paul Schneider wisseltrofee.

Hoewel Caillou een enorme hekel aan water heeft en dan liever een warme en droge mand zoekt gaat vandaag de knop om. Vol passie en overtuiging gaat ze samen met haar voorjager Frans aan het werk. Er wordt twee keer een warm wissel gepasseerd en tja dat is toch wel erg lekker maar dan zet ze het op een spurt en brengt hun naar het stuk.

Uiteindelijk een het eind van de dag als de uitslag bekend wordt gemaakt worden ze naar voren geroepen. Hun titel: "Het beste team van de dag"en daarmee de winnaar 2010 van de Wisseltrofee. Een prachtige prestatie waarmee we hen beide van harte feliciteren.

Voor een ieder die zich dat afvraagt: Caillou is een Porcelaine

Waidmannsheil

Van onze reporter

Dronken jager gesnapt tijdens jacht in Veenendaal.

Zoals de koptekst al aangeeft gaan drank en jacht niet samen, en dat is gebleken op zaterdag 11 sept 2010 j.l. in het Amerongse bos op een zeer zonnige dag. Op deze dag heeft volgens zeggen een een aanwezig jager een grote keiler geschoten, die na te zijn aangeschoten ook nog eens een aanwezige jager ernstig heeft verwond. 

De desbetreffende aangeschoten jagers hadden gelukkig het besef om een goede voorjager te bellen zodat deze met zijn ruwhaarteckel de keiler kon binnenhalen. Na aankomst van de voorjager heeft deze zijn hond afgelegd en de jager ondervraagd die als enige nog aanwezig was op de plek des onheils. De jager beweerde dat er een zeer grote en gevaarlijke keiler was aangeschoten, en na het ernstig verwonden van een jager, in het bos was verdwenen.

Natuurlijk heeft de voorjager gevraagd of er iemand was die een handwapen bij zich had, dit is verboden in Nederland maar in andere landen is dit gebruik heel gewoon. Helaas bleek dat niemand in het bezit van dit wapen, dus werd aan de nazoek begonnen. De Teckel werd op het spoor gezet en zijn hond kon zweet opnemen, de nazoek werd aangevangen. Na het ondervragen van de jager, schatte de voorjager dat de nazoek ong. 30 min. in beslag zou nemen, dus een uitgebreide voorbereiding was niet nodig.

Helaas bleek dat door iets teveel enthousiasme van de voorjager, dat het spoor in aanvang iets werd onderschat en zat hij na ong. 5 min. naast het spoor. Dit werd snel hersteld

en zijn hond liep snel en zeker het spoor af, dat de ingeschatte tijd juist was

bleek na het vinden van het stuk.

Maar tot zeer grote verbazing lag op deze plek gaan grote gevaarlijk keiler, maar er lag een ree. De jagers hadden dus geen keiler geraakt maar een ree. Nadat de voorjager zijn hond had beloond met het vinden van het stuk is deze verhaal gaan halen bij de jager, nu bleek ook dat het enige wat de jagers goed geraakt hadden een fles jachtbitter was. 

De voorjager had alleen maar een bittere nasmaak in zijn mond van de sterke verhalen over de keiler, maar keerde wel tevreden huiswaarts.

Naast een geslaagde nazoek, waren alle ingrediënten voor een geslaagde nazoek aanwezig; mooi weer, zijn goed werkende hond, het stuk binnen gehaald, en een gezellige groep mensen met dezelfde interesses. Een groep positief licht gestoorde voorjagers die elkaar graag mogen "plagen", maar hun hond en het werken en trainen met hun hond serieus nemen en elkaar hier ook in steunen en helpen. In de volksmond noemt met dit kameraadschap met liefde voor de natuur. En wat wil een voorjager nou nog meer...

Voor ons is de kop eraf, het seizoen is begonnen. Ik hoop dat u dit stukje met plezier heeft gelezen en zult begrijpen dat het werken met je hond een serieuze aangelegenheid is waarbij je jouw hond nooit en te nimmer moet laten fungeren als verlengstuk van je ego. Een mooie jachtdag is dat geen enkel stuk verloren gaat, en je de dag beleefd als serieus maar ook gein maakt met elkaar.

 

Waidmannsheil, Marco de ruwhaarteckelman

                                            

1e ervaring van een zweethonden geleider.

Naar aanleiding van een eerste training kwam dit bericht bij ons. Het is zonde om dit niet te delen. Daarom heb ik dit bericht geplaatst. Omdat het zo goed weer geeft wat er allemaal door je heen kan gaan op het moment dat het begint. Met een zeer goed gevoel en dank voor de reactie plaats ik dit dan ook.

Gistermorgen ons eerste officiële zweetspoor gelopen. Ik kon, omdat 09 oktober voor ons moeilijk wordt (jubileumconcert van ons mannenkoor alsmede in de eind van de ochtend- middag de generale repetitie) gistermorgen terecht.

Hoe bedoel je zenuwachtig? Ik was ongeveer 5 kwartier te vroeg aanwezig. De les begon om 09.30 uur en ik was er al om 08. 15 uur. Toen Erick Jan om 08.30 uur kwam om nog een spoor uit te leggen ben ik maar weer naar Cothen gereden. Samen met Tine nog een bak koffie gedronken.

Om 09.20 uur weer aanwezig, Zeger was er ook al. Hierna kwamen Sjoerd met zijn zuster en hun honden.

Ik moest samen met Murdock als eerste lopen. De eerste fout werd meteen door mij gemaakt. Ik had namelijk mij goed voorbereid en vroeg E.J. werkelijk de oren van zijn kop over het aanspreken/ schot etc. . Werd uiteraard meteen "afgeserveerd" en ik dacht dat ik mijn huiswerk zo goed gedaan had.

Volgende keer kijk ik even de kat uit de boom.

Afijn na M afgelegd te hebben gaan kijken of ik iets kon vinden. De adrenaline gierde mij werkelijk door de keel. Ik dacht wat gezien te hebben maar had geen rekening gehouden dat het uitschot (gezien het gebruikte kaliber- hoogzit etc.) verder lag. Later bleek dat M. bij de verwijzingsbreuk (doordrenkt van zweet hetgeen ik niet zag) zoveel lucht dat hij al wilde vertrekken. En dan gaat alles heel snel. M die op de zijn bekende manier snel vertrok. Ik die probeerde de lintjes in de gaten te houden. De lange lijn die herhaaldelijk rond takken gedraaid kwam (natuurlijk mijn onhandigheid en onervarenheid) En dan let je niet meer op je hond. E.J. zei (voor aanvang) dat toen hij het spoor uitlegde er een reegeit het spoor gekruist had. M. pakte dat natuurlijk op en liet het snel los en werkte vervolgens weer op het zweet. Ik kreeg dat later te horen want ik had het niet gezien. Omdat M. er op zijn bekende snelle manier werkte en ik te horen kreeg dat ik rust in hem moest krijgen heb ik hem een tweetal keer maar even afgelegd. Het is natuurlijk een staande hond die weer een andere zoekwijze heeft als zweethonden. Ook ik zal zijn zoekwijze moeten leren en te interpreteren. Uiteindelijk kwam hij bij het stuk. Hem uitgebreid beloond en geknuffeld. Het zweet droop mij letterlijk van mijn lijf. Ik heb eerst mijn bevindingen van de loop gegeven en daarna aan de anderen gevraagd om wat zij er van vonden. Heb gevraagd mij hierbij niet te sparen. Kreeg nuttige adviezen zoals: niet zo aan de lijn trekken, je trekt de hond om naar een richting die jij wil.

Probeer je hond te lezen, heb vertrouwen in je hond want hij kan het etc. Kortom een hoop nuttige en positieve adviezen waar ik mee aan de slag ga. Ik vond het toch wel plezierig het op deze manier te horen te krijgen. Het geeft aan dat andere geleiders met je meedenken en leven.

O ja het opdokken ging mij redelijk goed af. (Tine is er inmiddels handiger in maar dat komt goed)

Wat ook plezierig was dat Sjoerd M. een heel mooie hond vond qua uiterlijk (mooie diepe borst etc.) en passie. Doet je toch goed en dan besef je dat ik een hoop moet leren. Maar het geeft mij ook wel vertrouwen om samen met M. een eenheid te gaan worden.

Natuurlijk tijdens de andere lopen geprobeerd goed op M. te letten. (gaat dan beter als zelf te lopen) Ik weet natuurlijk niet of hij altijd op het spoor werkte of dat hij achter de anderen aanliep, maar zag toch dat hij soms daadwerkelijk met het spoor bezig was. Het geeft je een fijn gevoel om zo met je hond bezig te zijn. Na de laatste loop was M. duidelijk een stuk rustiger maar wat wil je ook. Sjoerd, zijn zus en Seger zeiden dat ze een heel fijne leerzame ochtend hadden gehad. Wij natuurlijk ook. Toch fijn te horen. Kortom, onze vuurdoop hebben we gehad en zien reikhalzend uit naar de volgende les.

M. was gisteravond niet bij me weg te slaan. Lag voor mijn voeten te dromen en ik hoorde hem herhaaldelijk blaffen in zijn slaap.

Volgens mij beleefde hij de dag hierbij weer,

Hans

Zonnetje

Zondag 5 september 2010 heerlijk genieten na een mooi spoor van de verwarmende stralen van de zon.

Heerlijk in het zonnetje.

Zondag, een heerlijke dag om te luieren en vooral als je 's morgens een mooi 24 uurs spoor uitgewerkt hebt.

Kees heeft dus vandaag zijn twee spoor gelopen. Een spoor gisteren met een mooie lengte. In de aanvang weer vol er tegenaan maar naar verloop van tijd werd hij dan rustiger. Mede, omdat het spoor gekoppeld was een een tweede spoor met minder zweet. Concreet het werd dus moeilijker. Maar goed het eind werd zonder echte "probleempjes" gehaald.

Wat moesten ze nu zoeken?

Zaterdag j.l een prachtige nazomer dag. Een goede temperatuur, veel ochtend dauw en veel te zien. Om er een paar te noemen, Cantharellen, Eekhoorntjesbrood, Prachtige zwammen het lijkt weer een mooi paddestoelen jaar te worden. Dan tijdens het uitleggen van een spoor een reegeit op nog geen vijf meter afstand wij beide (de geit en ik) hebben elkaar enige minuten staan aankijken waarna zij heel rustig verder ging. Hoe bijzondere is het als wild geen dreiging ervaart van jouw aanwezigheid.

En toen, ineens iets heel kleins een boskikkertje. Kortom weer zo'n dag voor in het boekje. Ook de honden hadden er duidelijk zin in. Op naar de volgende sessie.

Jagerslatijn of ........

In Zwitserland heeft een Bayerische-gebirgsschweisshund het leven van zijn baas gered toen bij een nazoek het aangereden varken ( een keiler van boven de 100 kilo ) eerst de hond aanviel en daarna de jager.

De hond viel daarna weer de keiler aan zodat de zwaar gewonde jager zelf hulp kon zoeken door zich naar de in de buurt zijnde weg te slepen.
(Bron JJ)