Een nieuw tijdperk

Terug van weggeweest. Dit weekend op bezoek bij de no1 in zweetwerk in Duitsland. Daar de kennels bekeken en het ouder paar wat is samengesteld om m'n nieuwe hond voor te brengen. op de foto links Diana de teef. 15 januari wordt de worp verwacht.

Indruk wekkend slechts 24 uur en weer een enorme ervaring rijker. Enige uren kunnen spreken over hoe zij en wij werken en hoe we onze honden trainen. Blijkt dat we op velen vlakken gelijk werken en denken doch dat we ook nog veel van elkaar kunnen leren.

Brix op de foto rechts is de reu en werkhond met een prachtige palmares. Zoek, verwijst, blaft aan en indien nodig stelt en haalt neder. Dus, wachten we nu rustig af. Vandaag het beeld materiaal wederom bekeken om ook daar weer bevestiging en leer momenten uit te halen met dank aan Hans die vanmiddag de DVD kwam brengen. Ook hij mag wachten op het bericht dat de pups er zijn. Toch wel bijzonder dat mogelijk eind maart er een BGS bij zou kunnen komen uit een speciaal voor mij samen stelde combinatie. Een combinatie die inmiddels al enkele zeer goede honden heeft voortgebracht die nu werkzaam zijn bij de politie in Zwitserland. Maar goed we gaan nu verder met het opzetten van de specials voor De Zweethond. Want zoals al eerder aangegeven komend jaar gaan we de lat weer een tree hoger leggen en dat vergt een gedegen voorbereiding.

Tja en hoe zat het ook alweer met valwild? 

Waidmansheil,

Einde Jacht

Kijkende naar Hachi het waar gebeurde verhaal over de trouw van een hond aan zijn baas bereikt ons het bericht dat Gert afscheid heeft genomen van zijn maatje. Ook Djenna was een maatje met een onvoorwaardelijk trouw.

Zoals ons alle bekend was Djenna ziek en niet meer te genezen. In de laatste weken die zij er nog mocht zijn hebben ze samen nog enkele mooie jachten mogen beleven. Helaas met de wetenschap dat het de laatste zouden zijn.

Vandaag was het dan zo ver en heeft Gert de moeilijke maar enige juiste beslissing genomen die een echte baas en vriend kan nemen. Hij heeft haar een lijdensweg bespaard en daarmede respect getoond en haar een waardig einde gegund.

Gert en familie we leven allen met jullie mee. Wij weten hoe heftig afscheid nemen van je maatje is en hoe enorm dit ingrijpt. En ja daar horen tranen bij. De meest van ons kunnen dit gevoel delen en begrijpen dan ook het enorme verlies. Steeds weer als we voor een nieuwe vriend kiezen weten we dat dit moment zal komen en steeds weer zal dit moment te vroeg zijn.

Gelukkig kunnen we Djenna meenemen in gedachten en zijn er vele mooie momenten die wij ons kunnen herinneren en dus zullen er ook velen mooie herinneringen zijn en komen voor jullie.

Voor nu sterkte met dit afscheid en de leegte die er zal zijn.

Djenna  

Einde Jaar

Wij wensen iedereen:

Warmte in de winterse koude,

rust in woelige dagen,

evenwicht als we even uit balans zijn,

fantasie om uitdagingen aan te pakken,

humor tijdens moeilijke momenten,

kleur als het ff niet meezit en uitdagingen om te blijven groeien.

 

Mooie Kerstdagen en een fantasie vol en kleurrijk 2014

Een uitdaging

Sinds ongeveer 4 maanden heb ik, ondanks dat ik niet meer daadwerkelijk aan het arbeidsproces hoef deel te nemen, een mooie werkomgeving gevonden voor 2 dagen in de week. Mijn nieuwe werkgever is Willem en Drees uit Cothen. Nee, niet de Willem Drees waarvan ik over een maand een uitkering ontvang ( weet u meteen hoe oud ik ben geworden) maar een jong dynamisch en mooi bedrijf. Nieuwsgierig? Google maar eens en kijk waar bij u in de buurt hun mooie producten leverbaar zijn. Nu is het zo dat op de zaterdag een van mijn werkdagen is.

Totdat ik de uitnodiging kreeg van Erick Jan om eens een zweetspoor uit te werken met een “lease “ hond. Uiteraard dit gegeven besproken met Tine en mijn werkgever. Beiden waren enthousiast en Willem en Drees besloten mij te sponseren. Zo de eerste twee hordes waren genomen maar nu ikzelf nog. Durfde ik het aan om weer te veld te gaan na het, onverwachts, in laten inslapen van Murdock? Wat voor hond zou er voor mij klaar staan? Wilde en kon ik die uitdaging aangaan? Vragen die bij mij opkwamen ondanks het gegeven dat wij al weten wat de opvolger van Murdock zal worden. U begrijpt het al uiteindelijk heb ik besloten om de uitdaging aan te gaan en werd er contact gezocht met Erick Jan en Gert.

Gisteren was het dan zover. Zonder dat ik wist wat mij te wachten stond reed ik in de vroege ochtend naar onze trainingsplaats. Een schitterend bos in herfst kleuren. Nadat de andere zweethonden geleiders met een BGS en een Bracco waren gearriveerd kreeg ik een zweetlijn overhandigd met opmerking: Je loopt vandaag met Kees. Dat was even slikken en wel om het volgende. Kees heeft maar 1 baas en dat is Erick Jan. Daarbij komt nog dat Kees een Basset Fauve de Bretagne is. Niet iedereen weet wat voor een hond dat is daarom enkele korte opmerkingen uit de ras beschrijving. Eigenschappen: Grote jachtpassie en zelfstandigheid, gericht op de leider van zijn meute, komt over als eigenwijs en ongehoorzaam, toont graag eigen initiatief. Daarbij komt nog eens dat Erick Jan, na het lopen van een spoor opmerkt: Kees is een echte Fransoos, tres arrogant. En juist die hond was dus voor mij uitgezocht. Als dat dus geen uitdaging is!

Ik denk dat Erick Jan mijn verwarring bespeurde want wij mochten als eerste starten. Ik kreeg als opmerking mee: het is een open spoor waarbij goed te zien is hoe het loopt. Succes en laat maar zien of je Kees kunt lezen. Bij de val plek gekomen keek Kees steeds achterom waar Erick Jan bleef. Probeer hem dan maar eens om hem de interesse voor wat ik van hem verwachte bij te brengen. Wat wil je? Ineens weer aan de lijn terwijl hij gewend is los te jagen. Een vreemde geleider. Accepteer ik die wel als leider? Met rust kreeg ik hem toch zover dat hij het spoor wilde oppakken. Wel keek hij telkens achterom zo van: waar blijf je nu Erick Jan?. Omdat ik bemerkte dat Kees zijn eigen gang wilde gaan en de lijn maar niets vond ben ik even bij hem op de grond gaan zitten. Dat moment heb ik gebruikt om contact hem te zoeken. Later kreeg ik de opmerking te horen: Je hebt hem zeker verteld dat hij anders in de paté of saté zou eindigen. Nee, hoor maar dat moment hadden wij beiden nodig.

Het gevolg was dat ik zag dat Kees met zwaaiende staart het spoor opnam en volgde. Bijna bij het einde verloor hij zijn interesse weer even. Weer rust genomen en weer verder. Bij het stuk aangekomen had ik te laat in de gaten dat hij het aanwees. Kees liep meteen het andere spoor uit. Maar Erick Jan zei dat ik niet kon weten hoe Kees het stuk aanwees. Uiteraard de tijd genomen samen met Kees bij het stuk. Overbodig te zeggen dat het zweet mij letterlijk over het hele lijf guste. Maar het was het waard! Een uitdaging die het waard was om aan te gaan. Voor mij heel mooie en waardevolle leermomenten. Een heel ander soort hond als Murdock, die in mijn gedachten mee liep.

Na mijn loop heel mooi zweetwerk gezien van een BGS en een Bracco. Op de vraag hoe ik het vond het ik geantwoord: Dat was genieten!

Hans.

Venerie

Met trots presenteren wij de Wildwijn 2013.
Speciaal, door mijzelf,  samengesteld uit geselecteerde sappen uit een aantal bijzondere wijngaarden van Baudet Clement uit de Pays d'Oc is vanaf nu verkrijgbaar.

Het varkentje kan dus eindelijk gestrekt worden.

Klik op het etiket aan de rechterkant en u wordt doorgelinkt naar de site van Totaalwijn welke de distributie verzorgd.

De wijn is samengesteld met de gedachten aan gezellig samen genieten van het gebraad wat vele van ons na een lange dag in het veld mogen oogsten. Maar ook het gebruik van bessen en paddenstoelen en mooie ingekookte sausen had ik voor ogen.

De eerste chefs hebben inmiddels de wijn tot hun speciale wildwijn geselecteerd en zullen dan ook hun gasten verwennen hiermee bij hun mooie schotels met wild.

En dames en heren, klinken met het glas in de linkerhand!

Waidmansheil en veel mooie momenten met vrinden aan tafel of op andere plaatsen.

Vraagbaak

Beste Allemaal,

Vorig seizoen is er niet overtuigend gereageerd op de vraagbaak. Vinden jullie het leuk als we dit voortzetten?

Hoewel het allemaal simpel lijkt is het dat niet. Het kost ons tijd en inspanning doch dat doen we graag mits er ook reacties op komen.

Dus ff een ja of een nee svp op dit bericht?

Herfst.

Nog enkele dagen en het seizoen gaat weer open voor het meeste kleinwild. De grotere stukken worden alweer langer geoogst. Nu is het ook de tijd voorgooide paddenstoelen lekker om hun eenvoud en rijkdom in smaak.

Probeer ze simpel met een uitje zachtjes gebakken in de roomboter en afgeblust met was Ilay whisky.
Serveer een stukje wildzwijn klassiek gesmoord en dan op een bedje van brede lintmacaroni.
Glaasje VENERIE. (Zwijntje) en dan heerlijk genieten met vrinden.

FF Zweten

Gisteren weer eens goed met Kees aan het werk op een oefenspoor. Gelegd door Gert van den Hatert dus zonder voorkennis aan de bak. Zoals sommige weten ben ik bezig Kees los voor te jagen. Dus.....wel no way meneer was druk met andere zaken. Dan maar aan de lijn. Hoewel hij duidelijk aangaf te weten waar het om ging was er een hoop belangrijk genoeg om ff tussendoor te willen doen. Kortom ging meneer er breed bij zitten en demonstratief de verkeerde kant opkijkend want waarom zullen we doen wat er gevraagd wordt als we eerst ff naar links willen. Hij had alleen pech dat ik zeker wist dat het niet juist was wat hij aangaf. Hoewel? Nee gelukkig was ik juist. Maar goed daarmee maakte hij wel ff duidelijk dat ie Fransoos is en dus tres arrogant kan zijn.

 Zo ook bij het stuk aankomend ff lekker ...door de zeer dichte dekking netjes aangevend en terugkomen en Melden hier is het. Maar niet een tweede keer er naar toe nee, lekker rollen in het mos en duidelijk: ik ben klaar zoek het verder zelf maar uit. Wel het was een mooi spoor zonder lintjes doch helemaal uitgewerkt met kleine natuurlijk breuken zoals je die ook op en tijdens een natuur nazoek kan treffen. Een mooie uitdaging. Gert dank voor de energie die je hier in gestopt hebt met het voorbereiden. Het was echt soms ff tot 10 tellen maar vooral genieten van het moeten lezen van hond en veld. Ergo: ook al loop je nog zolang heb je velen honden voorgejaagd het blijft steeds weer een uitdaging en geen vanzelfsprekendheid. WMH.

 

De kop is er weer af.

Gisteren was het dan zo ver na een lange zomerstop zijn we weer begonnen. Volledig digitaal middel barcodes te scannen sporen ging met op pad. Een ieder met veel zin en uitgelaten onder die er flink tegenaan wilden.
Het weer was optimaal een temperatuur goed voor klotsende oksels en een zeer hoge luchtvochtigheid die nog eens verstrekt werd met regelmatig enige lekkage vanuit het luchtruim. Het dampte en broeide.

De eerste sporen van het seizoen betrof Hert. Mooie sporen uitgezet met de spoorschoenen en met gebruik van slechts enkele dopjes zweet voor hoofdzakelijk de Aarschot plaats. Uiteraard waren alle gebruikte materialen weer van één donorstuk want dat blijft onze overtuiging. Mengen van zweet, huiden dan wel andere delen van het donor dier(en) is iets wat niet kan om een zuiver natuurgetrouw spoor op te bouwen.

Met veel nazoek genot is er dan ook weer keihard gewerkt door de combinaties om uiteindelijk voldaan aan te komen bij het stuk, inderdaad een mooi stuk herthuid.

Ook voor ons de voorbereiders is het weer mooi om te zien hoe gepassioneerd de honden weer aan het werk gaan en hoe zwaar het uiteindelijk is voor de voorjaar om vooral niet zelf de fout in te gaan.
Dit seizoen gaan we dus weer een treetje hoger mbt het niveau wat we eisen van onze trainees.

Na afloop lekker vers water voor de honden en een sneak preview voor de voorjagers van de Vénerie ons zwijntje waarvan we vele broertjes verwachten rond drie oktober. Daarna natuurlijk mooie verhalen en veel koffie.

Waidmansheil.

Afscheid van een makker.

Vandaag kregen wij van Hans het bericht dat hij afscheid heeft moeten nemen van Murdock zijn trouwe makker in het veld. We wisten dat het al een tijd niet goed ging met Murdock toch is het een schok als het dan zo ver is. 

Hans, wij je vrienden van de Zweethond wensen jullie veel sterkte met het gemis en heel veel mooie herinneringen.

Waidmansheil.

Zomergroet

 een natte handdoek om af te koelen.

Paul Schneider Trofee 2013

Ingeschreven voor de Paul Schneider van 26 mei 2013, vorig jaar was ik 2^e geworden, en ik had me zelf beloofd om toch een keer de wel begeerde wisseltrofee mee naar huis te nemen, niet wetende dat het ook vandaag zou gaan gebeuren.

Half 7 de deur uit, wat regen onderweg, maar goed het had zaterdag al flink geregend, dus misschien zou het meevallen, half 9 reed ik het museumplein te Overloon op en parkeerde de auto. Mijn dashond Brunhilde eruit gehaald en even de benen gestrekt, gaat ze daar toch luid op spoor, het barst daar van de konijnen. Er kwamen meer mensen aanrijden, dus hond weer in de auto en het restaurant binnen, waar verzameld zou worden.De tereindeskundigen waren al binnen, en wat schertst mijn verbazing dat Erick Jan binnen kwam lopen. Hij zou vandaag meelopen en observeren, en dat was natuurlijk best wel leuk, zeker omdat 2 andere deelnemers en ik bij hem trainen.

Iedereen was inmiddels binnen en voorzien van koffie, toen Anton het woord nam, iedereen welkom hete, de programmaboekjes en de lootje werden uitgedeeld, ditmaal trok ik nummer 3, vorig jaar was dat nummer 7 en dat is een lange zit. Er waren 9 combinaties aanwezig, en het aanbod honden was gemêleerd van Dashond, Bayerische Gebirgschweishund, Rodesian Ridgeback, grote Munsterlander, Basset Artesien Normand, Basset Fauve de Bretagne en Stabijhoun.Iedereen had zijn nummer getrokken, en we vertrokken naar het bosperceel waar het zou beginnen. Nummer 1 en 2 gingen met de keurmeester mee, en het was afwachten, ik werd inmiddels opgehaald en moest wachten op nummer 2 die net van start ging. Later hoorde ik dat zij het niet gehaald hadden, wat mij nog nerveuzer maakte, want dat betekende voor mij dat het pittig was.De keurmeester kwam me halen, en we moesten best nog wel een flink stuk lopen, maar aangekomen op de startplek, het zelfde ritueel als altijd, netjes in de zit, blijf, wondbed bekeken, er lagen stukjes orgaan en snijhaar.Klein schietgebedje gedaan, Brunhilde meegenomen naar het wondbed, en Zoeeeeeeeeeeek de Bok, ze ging mooi strak met de neus op de grond en liep rustigdoor. 1^e afroep we zaten 50 meter van het spoor, dus terug gelopen en in gedachte 50 meter terug geteld. Brunhilde opnieuw ingezet, op spoor en daar ging ze weer, toen kwamen we bij een greppel, daar ging ze door heen en kwam aan de andere kant weer boven en wilde door (ik had iets van klopt dat wel), maar ik hoorde haar zachtjes piepen en snuiven, gaf haar meer lijn en ze ging met ferme pas door, toen stopte ze en haar kopje ging omhoog van rechts naar links en hop daar ging ze weer (verwaaiing) tot aan de brandgang en daar maakte ze haak naar links en dook het bos weer in, daar kwamen we nog een wondbed tegen wat ik melde.

Brunhilde was zo bezig met haar werk, en ik was enorm geconcentreerd op haar, dat we het stuk voorbij liepen, maar in mijn ooghoek meende ik toch wat te zien, dus bleef staan draaide me een kwart slag, en zag het stuk liggen, riep tegen Brunhilde zoek, zoek en ze kwam op het stuk, Yes die is binnen. Pfffffff dat was zweten, de keurmeester zeiden nog wat heb je ons laten zweten maar Waidmannsheil en Waidmannsdank.

Van de 9 combinaties hebben 3 het gehaald. Rond 5 uur gingen we terug naar het restaurant, waar we een na beschouwing hadden van de dag, de gene die het niet gehaald hadden, kregen tips en vooral doorgaan.Toen het moment van de waarheid, de Basset Artesien werd 3^e, de Munsterlander en mijn Dashond kregen een gedeelde 1^e plaats, en toen kwam de doorslag dat mijn kleine Dotje de TROFEE mee zou krijgen, ondanks dat ze 150 meter van het spoor heeft afgesneden, het spoor lag namelijk rechts van me, maar door de verwaaiing had ze zoiets van daar ligt ook het spoor, dus ik ga rechtdoor.Ik wil de organisatoren bedanken, de catering, en een ieder die er een mooie dag van heeft gemaakt. De Trofee staat op een mooi plekje in de kast, tot de volgende Paul Schneider.

Waidmannsheil, Helene en Brunhilde

GundogsOnline

GundogsOnline, de nieuwste én meest complete webshop voor de jachthond en voorjager!

GundogsOnline, hét digitale warenhuis voor de jachthondenliefhebber is nu online! Op www.GundogsOnline.nl vindt u een breed assortiment dummy’s voor het apporteerwerk en diverse artikelen voor zweetwerk, zoals zweetharnassen en -lijnen. Ook wordt de voorjager in het jachtveld niet vergeten. Zo verkoopt GundogsOnline dummyvesten, wildtassen, jachtkrukken en veldflessen. Ook te verkrijgen, vele soorten mooi trainingswild. Check voor al onze producten de website! Voor de meeste producten geldt: vandaag besteld, morgen in huis of u haalt het gewoon bij ons thuis af.

Reeanimatie

Nadrift 2013, een analyse.

EJ. Ik schrijf wel een stukje over de nadrift zei ik enthousiast. Thuis gekomen meteen de eerste indrukken en hoofdlijnen op het papier gezet. En ja, daar sta je dan. Komt er een stukje van EJ zelf waarin hij mij al het gras voor de voeten wegmaaide. Maar ik heb gelukkig niet alleen het recht om een stukje voor de zweethond te schrijven. Er is genoeg talent. Ik hoop dat ze veel gaan schrijven. Gelukkig kent de computer, net als vroeger thuis, een prullenbak. Maar wat nu? Ik kan toch niet aan het papier toevertrouwen wat al geschreven is? Ik zal dus een andere invalshoek moeten vinden.

En dan komt een gedeelte van mijn professie naar boven, ik geef in een analyse weer wat er op deze dag allemaal gebeurde en onderschrijf dit met een conclusie. Wellicht geeft dit handvatten voor een volgende nadrift? Bij deze dus de eerste conclusie:

Conclusie: In mijn geval wachten tot iemand anders een stukje over de nadrift schrijft. Er is onder de zweetwerkers genoeg talent zoals ik al eerder heb mogen ervaren. Dit geeft hoop voor de toekomst.

Meenemen een postbode elastiek en een stokje van een ijsje. Bij de uitnodiging voor de nadrift van de zweethond stond, dringend, het bovenstaande advies. Het gevolg was dat op diverse sociaal media druk gespeculeerd werd wat een zweetwerker nu heeft aan dergelijke spullen. Deze onzekerheid werd nog een aangewakkerd door foto’s die nog meer onduidelijkheid opriepen. Ook kwamen er vragen zoals: In deze koude is er toch nergens ijs te koop? alsmede: Hoe kom ik aan postbode elastiekjes?

Gevolg? Post bezorgers die op de vroege morgen overvallen werden met de vraag om elastiekjes. Intussen ontstond er al snel een soort ruilhandel. Neem jij elastiekjes mee? Ik neem wel ijsstokjes mee. Het kwam zelfs zo ver dat er een tweetal zweetwerkers, op weg naar de nadrift, nog even stopten bij een benzinestation om een ijsje te eten. Ik had graag het gezicht van de pompbediende wel eens willen zien toen hij dit schouwspel op een koude zaterdagmorgen zag gebeuren. Op verzamelplaats werd dan ook door een ieder druk gespeculeerd en de laatste ruilobjecten uitgewisseld. Met enige vertwijfeling van wat er te wachten stond kwamen wij bij de locatie in het bos aan.

Conclusie: De trainers van de zweethond weten gebruik te maken van de moderne media. In het veld wordt veel aandacht besteed aan valplek- en spoorherkenning maar door het gebruik van dit medium wordt bewust extra haken en verwarring op het spoor gelegd. Een zweetwerker kan dus verwachten dat de nadrift, naast het sociale aspect, gewoon werken is.

Haagse Blufblazers

Ontvangst.                                                                                                                                                               Bij aankomst bij de jacht hut werden wij opgewacht door hoornblazers. Zij verzorgden dat over de hele dag gedragen en mooie hoorntonen door het bos weerklonken. Inmiddels is er op o.a. facebook hierover al e.e.a. verschenen. Voor hen die nog niet over dit medium beschikken hierbij een (helaas niet volledige ) weergave van wat er geschreven is. Jullie hebben geweldig geblazen, ik heb e.e.a. opgenomen op mijn telefoon, kan ik het nog eens terug luisteren. Of. Kreeg het ondanks de sneeuwvlokken, warm van binnen bij het horen van die tonen. Evenals. Bedankt voor de mooie tonen, was een superdag. Het was een gezellige dag. Wij willen u bedanken voor de uitnodiging. Ik hoop dat u genoten heeft. Wij hopen op herhaling. Hoorngroep Haagse bluf. En deze is wel heel erg duidelijk: eindelijk tot 1 afgeteld en is het nu weer 364.

Conclusie: Muziek geeft mensen een warm gevoel. Het draagt bij aan saamhorigheid en verbind. Het uitnodigen van deze groep door de organisatie was een schot in de roos. Chapeau!

EHBO bij honden.                                                                                                                                          
Evertsen, dierenarts van de Sterkliniek uit Veenendaal  gaf een lezing over EHBO bij honden. Zij werd daarbij geassisteerd door Pippa haar Sophia snuffelhond. Zij verstond de kunst om al die zweetwerkers ademloos naar haar te laten luisteren. Gaande de presentatie kwamen de vragen en eigen ervaringen van geleiders ter sprake. Enorm wat een vakkennis die zij met ons deelde. Ik ben er van overtuigd dat een ieder hier veel van geleerd heeft. Uiteindelijk werd dan ook duidelijk waarom het ijsstokje en elastiekje meegebracht moesten worden. Ja, inderdaad om een knevel bij een bloeding aan te leggen. De organisatie had aan het einde van de lezing nog een verrassing.

Een ieder ging naar huis met een EHBO-kit. Deze was speciaal voor en met medewerking van een zweetwerker voor ons ontworpen. Een must in het veld. In de kid meteen mijn ijsstokje en elastiekje een plaats gegeven.
Conclusie: De organisatie is er wederom in geslaagd om zweetwerkers kennis en kunde bij te brengen en hun daarbij de nodige hulpmiddelen te verschaffen. Wat kan ik hier nog aan toevoegen?

De Jachtrechtbank:                                                                                                                                     Onze opperrechter had er dit jaar voor gekozen om zich door een rechter in opleiding te laten vergezellen. Een vooruitziende blik want met deze werkwijze is de toekomst van de jachtrechtbank veilig gesteld. Ook dit jaar werden zweetwerkers door de rechtbank onderhouden over hun misdragingen en beloofden zij beterschap. Ook werden er een tweetal zweetwerkers tot Eifeljagers geslagen.  
Wat wel opviel was dat deze beide heren zich kennelijk zorgen gemaakt hadden over hun eigen misdragingen. Vermoedelijk zijn zij te rade gegaan bij een zweetwerker, advocaat van beroep. Kennelijk heeft deze hun voorzien van informatie voor een pleidooi wat met nadrukkelijke stem ten gehore werd gebracht. Inspraak is terecht echter het oordeel van de jachtrechtbank is altijd rechtvaardig en beslissend.

Conclusie: Een instituut dat op de nadrift niet mag ontbreken. Er moet echter gewaakt worden dat er niet al te veel voorkennis is wat de rechtbank ter tafel brengt. Dit kan afbreuk doen voor een spontaan pleidooi.

Afsluiting.                                                                                                                                                 Aansluitend hierop was het Zum Essen.  Er was wederom voor een verrassing gezorgd. Deze keer in de vorm van een barbecue. Voortreffelijk verzorgd door Gert. Bij het afscheid nemen kreeg een ieder zijn rooster voor het komende seizoen mee naar huis.

Conclusie: Slechts een klein stukje op het papier toevertrouwd van dit gedeelte. Wat hierover geschreven is kan niet weergeven hoe belangrijk dit voor het slagen van een nadrift is. Ik kan het denk mij het best weergeven met de woorden: Chapeau het was weer uitstekend.

Samenvatting: De organisatoren zijn er wederom in geslaagd om de nadrift de plek in de training te geven die het verdiend. Het is een waardige afsluiting van een seizoen in een ambiance die zijn weerga niet kent.  Ik denk dat ik namens alle aanwezigen een ieder mag bedanken die hier aan hebben bijgedragen. Ook een dank aan onze gastheer Jan die dit mede heeft mogelijk gemaakt.

Een zich in het zweet werkend analist.

Een nieuw lid in gezin Heystee.

Met blijdschap geven wij kennis van de komst van Katie in ons gezin. Ze is nu acht weken oud en begint haar draai bij ons al aardig te vinden.

Hartelijke groet,

Peter en Ria

Het was me het dagje wel.

Zaterdag jl. was het dan zover.  De Nadrift 2013. Heel vroeg in de kleren natuurlijk een wat feestelijk tenue en dan de honden verzorgen die dit keer niet mee konden.
Dit werd niet gewaardeerd maar één keer per jaar is het gewoon zo. Fep het werkpaard was al geladen dus dat kon niet misgaan. Vroeg naar de hut alwaar was afgesproken met Gert. Spoedig melde de Haagseblufblazers zich per mobile en ook zij waren er dus wat eerder zodat we ff konden in blazen.

Stipt 10 uur werden de deelnemers opgehaald vanaf de bekende verzamel plaats. Het beloofde een gezellige en drukke dag te worden. Aangekomen op de locatie waren inmiddels de vers gemaakte Zweedse Fakkels ontstoken en stonden de Blazers klaar om een ieder welkom te heten met prachtige tonen die mooi weg galmden ten gevolge van de vorst. Prachtig.
Hierna koffie in de hut met wat lekkers en aansluitend een inspirerende presentatie van Wilma Evertsen onze dierenarts van de Sterkliniek Kerkewijk te Veenendaal. Wat een passie en begeleid door Pippa de EHBO-hond die ook gecertificeerd is als snuffelhond voor de Sofia stichting. Het was meer als een presentatie zeg maar gerust een cursus voor de

werkende hond en zijn baas. Ik heb er weer van geleerd. Hierna een presentatie over de jachthoorns begeleid met de schonen klanken en praktijkvoorbeelden. Eduard Lachi vertelden gepassioneerd en werd begeleid door Jaap Kuyt, Roos Hoogakker op de Par force in Es en met de Furst Plesse was Tom van de Linde erbij gekomen en ondergetekende. Na het Zum Trincken was daar de jachtrechtbank. Voorgezeten door de edelachtbare John de Jong en Hans van Ede die duidelijk werkt gemaakt hadden en diversen "misdragingen" door het jaar heen vastgelegd hadden met


Amice heeft U nu mijn bril op? Verrek ik meende al enig verschil te zien.

wettig en overtuigend bewijs. Een apotheose was wel het tot Eifel jagers slaan van Gert en Erick Jan. Hierbij konden enkele eindelijk jaren opgespaarde frustraties middels een dubbelloop loop botvieren. Wij konden na afloop nog prima zitten dus dank aan een ieder voor de compassie en kennelijk zijn de frustraties dus geheel binnen de perken gebleven. Dank voor de eer die ons is welgevallen bij de jachtrechtbank. Ook hier werden we weer gefetteerd op de schone klanken van de Haagseblufblazers en dit alles in de feeërieke zetting van mooie zuiveren maagdelijk witte sneeuw. Aansluitend volgden het Zum Essen en was daar een voortreffelijke Barbecue verzorgd door Gert. En, ja hoewel Weeronline een 1 gaf voor de BBQ kreeg deze unaniem weer een 10. 

Het werd later en het bleef nog lang gezellig.  



Dank aan een ieder die geheel belangeloos heeft meegewerkt waardoor het weer mogelijk was een mooie onvergetelijk jachtmoment samen te stellen en met vrinden te mogen beleven.

Waidmansheil,

Erick Jan

p.s we hopen op meerdere verslagen. Die we ook dan weer op het blog zullen zetten.

nog 2 nachtjes

Nog drie nachtjes

Nog ff

We tellen de dagen en zien hoe de winter nog stand houdt. Gelukkig is er een lekkere kachel dus hoeven niet bang te zijn voor koude. We zijn met een mooie groep op de "Nadrift". Het programma is klaar en we hebben er zin in. Vergeet niet je ijsstokje en het postbode elastiek.

Zweetloos.

Zweet loos en een aangename ontmoeting.

Vorige week een uitgestelde loop gehad met Murdock. De weersomstandigheden waren uitmuntend. Vorst in de nacht en tijdens de loop, op een hert, begon het te dooien. Al het zweet en de geuren kwamen vrij. Deze optimale omstandigheden aan een geurenpallet gaven Murdock een enorme boost. Hij liepgeconcentreerd zijn spoor uit, sloeg geen haak over en kreeg zelfs van Erick Jan vol lof. Het was voor mij ook een enorm plezier om met hem op deze manier te werken. We waren een echt team. Trots dat ik was!. De afgelopen trainingen beginnen zijn vruchten af te werpen.

Met deze gedachten begonnen wij vanmorgen vroeg aan onze laatste loop van dit seizoen. Omdat onze jongste dochterMaaike gisteren ( 01 maart ) uitgerekend was om te gaan bevallen van hun 2e kind, toch wel met enige spanning het veld ingegaan. Maaike zou bevallen in het ziekenhuis reden waarom opa en oma onze kleindochter Emma zouden opvangen. Tijdens de wandeling naar de aanschotplaats, samen met Job met zijn heidewachtel en Alex  met zijnlabrador werden de nodige kwinkslagen geplaatst. Altijd oppassen want Erick Jan vergeet niets en soms krijg je het zo maar terug op een moment die je niet verwacht. Ik mocht als eerste met Murdock starten. Erick Jan vertelde dat hij bij delaatste loop van dit seizoen extra moeilijkheden had ingebouwd. Welke vertelde hij niet.

Hans & Murdock, top.

Voor ons lag een spoor op een wildzwijn te wachten. Deze waren hier gesignaleerd door Gert, op de foto vast gelegd en gisteren, tijdens een drijfjacht was er een geschoten. Bij het lintje had het geweer gestaan. Succes. En daar ga je dan. De val plek was snel gevonden. Andere wetenswaardigheden zoals wit snij haar, orgaanweefsel leerde dat het vermoedelijk een buikschot was geweest. Zou dit dan de moeilijkheid factor zijn waarover Erick Jan vertelde? Het bleek dus niet zo te zijn.

Murdock trok telkens naar het stukje orgaan weefsel maar startte hierna toch snel op het spoor. Wat mij meteen opviel was dat hij niet consequent het spoor uitwerkte maar telkens rechts en links van het spoor begon te werken. Hij ging dus revierend over het spoor. Koppel dit aan een bos met veel bomen dicht tegen elkaar, een geleider met een te lange lijn dan heeft u het plaatje compleet. Gevolg? Vastzittende lijn rond bomen, om benen van de geleider, niet voldoende op Murdock kunnen letten. De irritatie was compleet. Gelukkig had ik dit snel door. Murdock terug gehaald en even rust genomen. Afstand tussen ons verkleind en daar gingen we weer. Wat mij opviel was dat Murdock soms het spoor echt vast volgde en ook veelvuldig revierde. Later werd uitgelegd dat dit met de grondgesteldheid te maken had, vochtig of droog. Bij het stuk gekomen samen hiervan genoten. Toch een machtig mooi gegeven dat je samen weer de klus geklaard hebt.

Na het uitreiken van de breuk de complimenten gekregen. Want wat bleek. Het was een spoor ZONDER ZWEET. Alleen bij de val plek was wat zweet maar op het verdere spoor GEEN DRUPPEL. Het spoor bestond alleen uit varkenspootjes. Dit verklaarde waarom Murdock als staande hond aan het revieren was geslagen. Telkens moest hij vaststellen of hij nog juist bezig was. Zowaar voor de hond als de geleider een zware proef. Ondanks dat het spoor zweet loos was wilde dat niet zeggen dat de geleider na afloop zonderzweet er vanaf gekomen was. Een schitterende afsluiting van onze laatste loop van dit seizoen.

 

Alex mocht met zijn labrador als 2e starten. Wat opviel was dat de hond zeer rustig alle tijd nam om het spoor uit te werken. Dit in tegenstelling tot anders zoals Alex vertelde. Ook bij de labrador het beeld dat hij telkens, al revierend, telkens weer op de varkenspootjes terug kwam. Bij het oversteken van het laatste pad voor het stuk kwam er een terreinwagen aanrijden. Terwijl Alex doorliep hielden wij even halt. Wat bleek. Uit de terreinwagen van het Staatsbosbeheer stapte onze “jachtheer”Jan de Groot. Lachend zei hij: “ik herkende die hond ( Murdock) dus ik dacht dan is zijn geleider niet ver weg”. Na een aangenaam gesprek en de belofte om tijdens de nadrift op 30 maart verder, onder het genot van een versnapering, te praten hebben wij afscheid van elkaar genomen.


BGS Bruno die na mooi werk ff mocht stoeien
 

Voor Job met zijn heidewachtel was het laatste spoor van deze training. Fantastisch te zien hoe een jonge hond van net 9 maanden zich vastbond op het spoor. Ook zij had af en toe moeite om de varkenspootjes te volgen maar toen Job vroeg: “ alleen verwond “ leek het alsof zij dat begreep en kwam zo weer op het spoor uit. Job vertelde later dat hij dit gegeven ook zo mooi vond. Het was werkelijk een lust om deze gepassioneerde hond aan het werk te zien. Dat belooft wat voor de toekomst. Kortom vanmorgen weer puik hondenwerk gezien.
 

Ik hoop u allen weer te ontmoeten tijdens de nadrift waarvan Erick Jan vertelde weer een hoop verrassingen in petto te hebben. Wij hebben er in ieder geval zin in.

Hans en Murdock.

Vraagbaak 4

Beste Allemaal,

Het zal toch niet waar zijn dat er niemand durft te reageren op deze vraag

dus bij deze nogmaals en weet enkel van onze fouten kunnen we leren!

 

Vraagbaak 4:

Wat is hier van toepassing?
1: U ziet hier een reebok die midden op de dag geschoten is, zie het zweet dat bij de rechter voorpoot te zien is.

2: Nee het verhaal is anders, het is een aanrijding slachtoffer die gevonden is na nazoek, en een vangschot heeft gekregen omdat zijn rug gebroken is.

3: Geen van de bovenstaande oplossingen is goed ( U mag zelf invullen wat U denkt dat de oplossing is ).

We zien de oplossingen graag weer verschijnen!

Vooruit!

16 februari 2013, het was zo ver het een na laatste spoor lopen in Amerongen, onderweg was het goed weer zo’n 6 graden, hoe verder ik in de richting van mijn eind bestemming kwam hoe meer de temperatuur naar beneden ging, en ik kwam stukken tegen die nog vol op in de sneeuw lagen, een hele andere wereld, bij afslag 22 eraf en binnendoor richting Leersum naar Amerongen. Aangekomen waar we hebben afgesproken, nog even de benen gestrekt en Raja nog even laten warm lopen, en die vond het heerlijk in de sneeuw.

De andere voorjagers waren ook gearriveerd, koffie gedronken en toen met E.J. naar het perceel waar het zich ging afspelen. Catootje was als 1^e aan de beurt, en dat ging vlot, en op een gegeven ogenblik ging Catoo Luid op Spoor, wat dachten de andere 2 wat jij kan kunnen wij beter, het gevolg was dat er 3 teckels hals gaven, daarna was het stil en het stuk werd binnen gehaald, en de breuk werd gegeven.

Nummer 2 was Gilles, en nu wil het geval dat E.J. wat verrassingen in het spoor had gelegd, en als je zelf mee loopt achter de gene die het spoor loopt, heb je meer oog voor de omgeving, E.J. liet zien waar zweet lag, lichtbruin al opgenomen door de sneeuw, liet wissels zien die door het vele belopen van de reeën sneeuwvrij waren, reeprenten gezien in de sneeuw.

De verrassing was dat er 5 Wiedergangen in het spoor zaten, dit betekend dat het dier rechtdoor loopt, zich omdraait en over het zelfde weer teug loopt, en zo probeert zijn achtervolger te misleiden, maar ook deze combinatie heeft het volbracht en het stuk binnen gebracht, de breuk werd uitgereikt en E.J. heeft uitleg geven, want die had iets van wat gebeurt hier, even gelachen, en toen de lol dat ik nog moest.

Het was zover, vragen stellen, ik ben gebeld en er moet een nazoek gedaan worden, wat is er geschoten, welk kaliber en wat is de vluchtrichting, is er gemarkeerd, ik vind dit soms wat moeilijk, maar goed het ging om Roodwild en het was een passant, aangezien het dier al rennend van het ene perceel naar het andere overstak, en de jager verrast was, heeft hij het dier in de achterhand geraakt, waardoor het door de achterlopers ging, vervolgens op kwam en het rit aannam. De jager had een hond bij zich, maar het lukte hem niet het stuk te vinden.

 

Er was weinig tot geen zweet, dus Raja meteen meegenomen, die kreeg verwaaiing en we gingen op pad, bij het passeren van een wissel gaf ze even hals, maar liep door op het spoor, toen hoorde ik dat we teveel links zaten en we moesten meer naar rechts, dus conclusie we zaten niet meer op het spoor maar op vers, stuk terug gegaan, Raja zoek de Bok en ze pakte het weer op, ik liep nog met mijn gezicht in de Bramentakken, dus er liep bloed langs mijn gezicht en mijn bril was beslagen, maar toen liep ze ineens rechtdoor, en kwam terug over het zelfde stuk dus ik dacht haha ik heb ook een Wiedergang, niet dus maar dat hoorde ik later.
Toen kwam er een moment dat Raja in de lucht aan het snuiven was, dat had ik goed gezien, ze ging op het spoor door dacht ik, maar ze liep op verwaaiing en niet op het spoor, maar doordat ik lijn gaf, ging ze door, en kwam weer terug, dat bracht mij in verwarring, mijn bril was weer nat, het was wat mistig, kon me even niet orienteren, hoorde ik achter me volg je rug, maar omdat je je hond in de gaten moet houden en ik het gevoel had dat we dicht in de buurt zaten, liepen we door en vonden het stuk.

Waidmannsheil, Waidmannsdank, de breuk gekregen, uitleg wat ik dacht dat een Wiedergang was, was het spoor van de jager en zijn hond, maar Raja liet zich niet misleiden sloeg een haak naar rechts en ging op het spoor, daarnaast heeft ze veel op verwaaiing gelopen, en E.J. had ook geroepen Raja wil je wat laten zien, Raja heeft Tot verwezen ( in het Duits Totverweisser), ze heeft het stuk aangeraakt en is terug gekomen naar mij, van daar ligt het.

En tja met het roepen van volg je rug (dat zal me wel een poosje blijven achtervolgen), is de titel van dit schrijven VOORUIT. Heb veel geleerd, gezien, en dat mijn teckel vol verrassingen zit, Luid op Spoor, Tot verweisen.

Catootje, Gilles en Raja, de voorjagers en E.J. Waidmannsheil.
Helene

Leden aanbieding Le Chameau

Bij aankoop van Le Chameau VIERZONORD laarzen krijgt u een laarzentas t.w.v. €29.95 cadeau! (geef alleen even aan in het tekstvakje dat je van de Zweethond bent)

Webshop:

• Le Chameau Vierzonord dames
• Le Chameau Vierzonord heren
• Le Chameau Vierzonord + heren

Marco kan tijdens het zweetwerk seizoen evt. de bestelde en betaalde producten meenemen naar E.J.mochten de verzendkosten een probleem zijn. Geef dit d..m.v. een telefoontje of mail even aan bij Teun of Karin Hart van de Bokkesprong dan helpen zij met de webshop bestelling.


Wordt ook lid van onze Facebook pagina daar zetten we regelmatig leuke aanbiedingen en ander nieuws op!

Winter

Vandaag was zo'n dag heerlijk de sneeuw in en genieten. Even was het spannend toen Giorgio iets lekkers rook en dacht dat ga ik opzoeken. Ach het was wel te begrijpen een loopse teef. Maar ja wie neemt er nu een loopse teef mee in een honden losloop gebied dat is natuurlijk vragen om aandacht ook al is die op dat moment niet gewenst.

Dus ja toen onze George dit duidelijk maakte bedacht Kees zich geen moment en als een pijl uit de boog ging ook hij heen om zijn deel op te eisen. Gelukkig was ik op tijd om in te grijpen, vonden de heren niet fijn maar goed lekker ravotten in de sneeuw deden eea al snel vergeten.

Vraakbaak?

Mijne Dames en Heren,

waar blijven de oplossingen voor de laatste vraagbaak? Is de moed in de laarzen gezonken?

Staande hond op het zweetspoor.

Donderdagavond kwam Tine ziek vanuit haar werk. Een van de slachtoffers van de griepepidemie. Het is toch wel opvallend wat er dan allemaal op je afkomt om het huishouden gladjes te laten verlopen. Maar gelukkig draai ik mijn hand er niet voor om. Vanmorgen een licht ontbijt voor haar gemaakt, wat goed smaakte. Gelukkig, een teken dat het al iets beter gaat. Het gevolg was wel dat ik, op de traininglocatie aangekomen, het nodigde miste. Ik was mijn laarzen, hondenriem (altijd wel een extra in de auto liggen) portemonnee met rijbewijs vergeten. Geen optimale start dus.

Een aantal van u weten dat ik naast de jacht, het werken met de hond nog een passie heb. Ik zing. Uiteraard is het dan fijn om in de auto te luisteren naar muziek die zijn raakvlakken heeft met de jacht. Frans Schubert was een dergelijk componist die veel jacht en natuur getrouwe composities heeft geschreven veelal gebruikmakend van de Hoorn. Onderweg luisterend en meezingend met het: Nachtgezang in Walde keek ik om mij heen. Op de besneeuwde weilanden van de Amerongerwetering wemelde het van de ganzen. Bijna niet te tellen, een machtig gezicht. “die vöglein sie glauben die nacht sei ent-flohn, die wandernden rehe verlieren sich zag, sie wähnen, es gehe schon bald an den tag. Natuurlijk op dat moment met enig crecendo gezongen is voor mij genieten. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat ook Murdock, die vol aandacht naar al die ganzen keek zich aan het opwarmen was.

Omdat Erick Jan in Duitsland was, werden wij opgewacht door Gert. Hij bracht ons met een omweg, om ons vast warm te laten lopen, naar het eerste spoor. Dat Gert de nodige verrassingen had ingebouwd bleek al snel. Op de aanschotplaats veel zweet en als extra handicap dat het aangeschoten stuk afgesprongen was naar rechts en meteen het pad terug was overgestoken. Voor al de sporen gold dat in het begin redelijk veel zweet was gebuikt en later met grote afstanden weinig. Ook kregen wij de vraag mee om te vertellen wat wij onderweg zagen. Geen gemakkelijke opgave als je constant met je hond bezig bent. Ook werd door ons opgemerkt dat het toch wel moeilijk was om in de sneeuw te zien of het nu druppels zweet was of iets anders. De verkleuring in de sneeuw was minimaal. Als je achter een geleider aanliep had je meer tijd om op details te letten. Het zweetspoor was namelijk donderdagmiddag al uitgelegd. Gert had werkelijk gezorgd dat voor al de geleiders er weer leermomenten waren. Murdock was de enige staande hond in ons groepje wat gedurende zijn loop ook duidelijk werd. In een redelijk dicht vak liep Murdock, links van mij om een hoop takken en gevallen bomen, heen. Ik kon hem op dat moment niet zien. Plotseling riep Gert: “Hond staat”. En ja hoor Murdock stond zo vast als een huis. Zou het een van de vele houtsnippen zijn die we onderweg zagen? Kijkend zag ik snijhaar liggen. Murdock beloont en hem weer meegenomen naar het spoor. Uiteraard aan de anderen doorgegeven wat ik gezien had. In een redelijk hol bos aangekomen, waar weinig zweet lag was het mooi om te zien dat een staande hond, al revierend het spoor volgt. Aangekomen bij het stuk klonk het Horrido en Halali in mijn oren.

Natuurlijk zijn wij terug gegaan naar de plek waar Murdock zo vast voorstond. Op de grond werd snij haar aangetroffen en onder aan omgevallen boom een “pijp”. Zo te zien niet van een vos. Ons vermoeden is dat het waarschijnlijk een marter daar zijn thuisbasis heeft. Gert herinnerde zich dat vanmorgen een brak eveneens om de takken is gelopen maar dat deze weer terug kwam op het spoor. Kennelijk heeft die dus ook iets in de neus gehad. Natuurlijk een mooie ervaring om op een dergelijke dag mee te maken. Op de terugweg luisterend naar de CD met het Jägerlied:  wasgleicht wohl auf erden der jägervergnugen uit de opera: Der Freishűtz genieten van de vele ganzen die nu in het zonnetje aan het foerageren waren. Thuis de poten van Murdock nagekeken en voor de zekerheid maar ingesmeerd. Wij kijken terug op een mooie en leerzame ochtend in het veld.

We zijn weer los!

Zaterdag was het dan zover de winterstop zit erop. En ja het was direct aanpakken nu weer eens geen of zeer minimaal gemarkeerd met lint. Wel was er volop snijhaar dit keer. Hiervoor gebruik gemaakt van een reehuid en er was zoveel gebruikt dat sommige direct wisten dat ze op zoek waren naar een stuk kaalwild.
Een nazoek doen zonder de duidelijk lintjes bleek toch wee moeilijker als dat we gewend zijn. in eens wordt je terug geworpen op dat waar het om gaat: "Samen werken met je hond". Dit de één makkelijker af als de ander.
De honden doen het wel maar... je ziet ook dat sommige honden direct de nervositeit van hun begeleider overnemen en daardoor in de fout gestuurd worden waarbij ze uiteindelijk ten gevolge hiervan het spoor bijster zijn. Ook zagen we weer klassiekers als het fout sturen omdat er dan ineens wel een lintje hangt en dus er een knop omgaat die aangegeven dat de hond het we niet goed zal doen.
Het mag duidelijk zijn dat vertrouwen op je hond nog steeds eng kan zijn en daardoor best wel bedreigend.
Echter van onze fouten leren we het meest. Dus kunnen we met een goed gevoel terugkijken op de eerste zweetbad van het jaar.

Waidmansheil en een mooi zweetjaar.